2เดือนแล้วทำไมยังเลิกรักไม่ได้?????????

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาประมาณ2เดือนได้แล้ว คือเราแอบชอบรุ่นน้องที่มหาลัยคนนึงแต่เราเรียนกันคนละคณะน้องเค้าเรียนคณะมนุษย์ศาสตร์เอกดนตรีสากลปี2 แต่เรา เรียนคณะวิทยาศาสตร์ เอกโภชนาการปี3 วันนั้นเป็นวันปฐมนิเทศน์นักศึกษาใหม่แล้วเราก็เข้าร่วมทำกิจกรรมเหมือนกัน วันนั้นมีเพื่อนบอกว่ามีคนเสิร์ตที่ตึกหอประชุม80ปีเลยชวนกันขึ้นไปดู ตอนนั้นเรายืนอยู่แถวหลังสุดก็ร้องเพลงเต้นกับเพื่อนตามประสาไป ตอนนั้นเด็กปี1ที่เข้ามาใหม่ก็นั่งดูคอนเสิร์ตแบบไม่มีจิตวิญญาณกันเลยนั่งเฉยมาก เพื่อนเลยช่วยทำให้บรรยากาศสนุกขึ้นโดยให้ปี2-3ไปเต้นที่หน้าเวที เรากับเพื่อนก็เดินไปข้างหน้าเพื่อช่วยให้บรรยากาศมันสนุกขึ้น ตอนนั้นเราเต้นแบบสนุกมากกกกกกกตามประสาผู้หญิงบ้านักดนตรี555555555ก็แซวๆมือเบสคนนึงน้องเค้าก็น่ารักดีขาวจัดฟัน แต่เราไม่ได้ชอบผู้ชายสไตส์นี้เท่าไหร่อะ ชอบแบบผู้ชาบผมยาวเซอร์ๆมากกว่า แล้วมีช่วงนึงที่เขาเปลี่ยนนักร้องเหมือนผลัดกันมาร้องเพลง เราเห็นเค้าเดินออกมาเห็นครั้งแรกก็บอกเพื่อนเลยว่า"งงงงงงคนนี้ๆๆๆทำไมหล่อจังวะอยากรู้จักวะ"คืออาการเราออกมากจนเห็นได้ชัดว่าชอบนักร้องคนนี้เป็นพิเศษ (พิเศษ มากๆเลยแหละ)❤ ก็ดูๆไปเต้นไปจนจบคอนเสิร์ต มีน้องในคณะบอกว่า คนนี้ชื่อ"ธเนศ"เรียนจีอีด้วยกัน เราเลยถามน้องคนนั้นไปว่ามีเฟสมั้ยน้องที่คณะก็เลยให้มา พอได้มาคือไม่รอช้าคะรีบแอดไปเลยจ้าาาา55555แต่นานมากกว่าเค้าจะรับแอดเกือบเป็นเดือนเราเลยทักไปหาน้องเค้าว่า "รับแอดหน่อยได้มั้ย"อันนี้ทักไปวันแรกที่แอดนะ) วันนั้นวันพฤหัสประมาณ01:35น.จะได้ เป็นอะไรไม่รู้นอนไม่หลับอยากเช็คเฟสมากๆๆ เลยลองเช็คดู เรานี้อยากจะลุกมาเต้นถ้าไม่ติดว่าเพื่อนนอนอยู่ข้างๆ55555 ภาพที่เห็นคือแชทน้องเค้าเด่งขึ้นมาแล้วบอกว่า "รับแล้วครับ" ดีใจมากกกกกกตอนแรกจะถอดใจแล้ว เลยกด👍ไปเพราะเขินไม่รู้จะตอบอะไร พอเช้ามาก็มาปรึกษาเพื่อนว่าอยากทักน้องเค้าไปแต่ไม่กล้า เพื่อน เลยบอกว่า"ถ้าไม่กล้าจะได้คุยกัยเค้ามั้ย กล้าๆหน่อย ยย" จนเราแบบถามตัวเองนะว่าอุส่ารอให้เค้ารับแอดมานานซะขนาดนั้หวังทุกวันก็เลยลองทักไปว่า "โทดนะคะชื่อเนศหรือป่าว" พอกดส่งไปคือไม่กล้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเลยยยกลัวเค้าอ่านไม่ตอบกลัวทถกอย่าง แต่สิ่งที่เราคิดไม่ใช่เลยเค้าตอบและคุยดีมากๆชวนคุยด้วย จนเรารู้สึกดีกับน้องเค้ามากๆ แต่สิ่งที่ทำห้รู้สึกดีกัเค้าขึ้นไปอีกก็ตอนที่เราไปเจอเค้าแล้วทักไปบอกเค้าประมาณว่าวันนี้เจอด้วยแบบรีบหันหลังเพราะเราเขินน้องเค้ามากแต่น้องเค้ากับตอบกับมาว่ามัรไม่มีอะไรหน้าอายเลยนะบี คือตอนนั้นแบบเห้ยยยยยยยเคยเรียกชื่อเราอะ555555คือเรารู้สึกดีมากๆอะ ทักไปก็ตอบนะตอบดีคุยดีตลอด พอหลังๆเริ่มไม่ค่อยตอบไม่ค่อยอ่านแต่ก็ตอบบ้าง เราเลยโอเคเค้าคงยุ่งๆแล้วอีกอย่างน้องเค้ามีแนแล้วด้วยเราเลยห่างออกดีกว่า เดี๋ยวจะพลาดไปรักเค้าแล้วเราเองจะไม่ไหว ก็ไม่ได้คุยกัน2-3อาทิตย์ได้ แต่ช่วงนั้นคณะเรามีกีฬามหาลัยแล้วเราเป็นองค์การนักศึกษาด้วย เลยได้ทำงานตรงนี้ เรากับเพื่อนก็ประชุมกันว่าจะทำอะไรกันบ้าง ปีนี้ทุกคนอยากให้มีคอนเสิร์ต เราเลยได้เป็นคนประสานงานติดต่อหาวงดนตรีที่จะมาเล่น เลยมีโอกาศที่ได้ไปจ้างวงของน้องเค้า ก็ทักเขาไปจนโอเคตกลงและเค้าก็รับงานครั้งนี้ แต่ตอนแรกคิดว่าคงไม่ได้มาเล่นเพราะเหมือนมีการเปลี่ยนแปลงเรื่องดนตรี ก็คิดว่าไม่เป็นไร พอวันที่18กันยาแชทน้องเค้าเด่งขึ้นมาถามเรื่องค่ามัดจำวง ก็แบบงงๆว่าสรุปจะมาเล่นหรอหรือว่าอะไร ก็เลยตอบไปว่าโอเครพรุ่งนี้ให้มาเอาเงินค่ามัดจำที่คณะ เค้าก็โอเค จนวันงานกีฬาคณะช่วงเย็นที่ต้องมีคอนเสิร์ตก็รวมน้องในคณะเรามาที่หอประชุม เห็นนักดนตรีมาบ้างแล้วแต่ไม่เห็นเนศก็คอตกค้าาาาคิดว่าคงไม่มาแล้วแหละ แต่นักพักก็เห็นน้องเค้าเดินขึ้นมาบนเวทีเพื่อนก็แบบเรียกชื่อเราแล้วแซวว่า"ใครมาอะบี"ตอนนั้นคือยิ้มไม่หุบดีใจมากอยากเจอมากแล้วคอนเสิร์ตก็เริ่มด้วย"เพลงไม่บอกเธอ" คือตอนนั้นเราก็เต้นไปร้องไปกับเพื่อนไม่ได้สนใจน้องเค้าเท่าไหร่" แต่เราก็มองๆน้องเค้าบ้างแล้วก็เห็นน้องเค้าก็มองเราเหมือนกันจนแบบว่าเขินคะบอกตัวเองเลิกมโนนนนน55555555เค้ามึแฟนแล้ว แต่เพื่อนคนนึงบอกว่า"บีกูอิจฉาวะน้องเค้าร้องเพลงให้ด้วย"อีนี่ก็งงดิตอนไหนวะเพื่อนมันก็บอกว่าเพลงยังไม่บอกเธอตอนนั้นน้องเค้าร้องแล้วมองหาเราอยู่ คือในใจไม่ใช่หรอกเค้าไม่ได้มองเราหรอก จนคอนเสิร์ตจบก็จ่ายเงินแล้วก็แยกย้ายกัน
พออีกวันวันนั้นเป็นวันเกิด น้องเค้า เราเลยบอปความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้เค้าฟังบอกหมดจริงๆแบบไม่อายและไม่คิดว่าผลจะเอกมาอย่างไง คำตอบที่ได้คือเค้าอธิบายทุกอย่างยายมากจนแบบเราคิดว่าเรารักเค้าไปแล้วและรักมากๆแต่เราก็อยากได้ความชัดเจนจาปเค้าบ้างว่าเค้าคิดอะไรกับเคาบ้างแต่เราว่าเค้าคงไม่ได้คิดอะไรหรอกและเข้าใจว่าเค้าคงไม่อยทกพํดให้เราเสียความรู้สึก  แต่ตอนนั้นเหมือนเค้ามีคนในใจเค้าอยู่แล้วจนเราได้มารู้ว่าเค้าคุยกับน้องคนนึงอยู่ซึ่งเป็นเพื่อนของหลานรหัสกับเมทเราโครตบังเอิญอะเรารังไม่ได้เพราะตอนนั้นเรารักเค้าไปแล้วเลยโพสอะไรที่ไม่น่าโพสลงเฟสบุ๊คและลบเฟสก้บไอจีเค้าเราแบบเสียความรู้สึกมากตอนนั้นเราคิดแค่ว่าทำไมวะเรากล้าที่จะบอกความรู้สึกทุกอย่างแต่ทำไมได้ความรู้สึก ๆกับมาบอกตัวเองว่าสักวันกูก็ลืมเค้าได้เวลาจะทำให้ลืมได้แต่มันไม่ใช่เลยเราคิดถึงเค้าทุกวันบ้างวันคิดถึงจนร้องไห้คนเดียวทรมานมากๆที่ดูภายนอกอาจดูไม่คิดอะไรแต่ในใจมีแค่เค้าจนถึงทุกวันนี้