มีเรื่องมาแบ่งปันกับทาสน้องหมา
นางเอก
ปกติอิฉันประจำการอยู่ห้องต้นไม้:เฟินคลับค่ะ ไม่ค่อยได้มาที่นี่ วันนี้มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับคู่กรรมที่บ้าน โดนคนรู้จักค่อนขอดว่า "ทาสหมา" แต่มันก็มีที่มาที่ไปค่ะไม่ใช่หลับหูหลับตาให้หมาโขกสับ
นางอ้วนเป็นหมากินยากค่ะ ขัดกับหน้าตาบ้านๆ ของนาง แต่ถ้าเป็นปลาทูละ อิ่มแค่ไหนก็กิน ครั้งจะให้กินปลาทูทุกมื้อก็กลัวไตพัง มันเค็มนะ หมาไม่ควรกินเค็มมากเท่าคน
อาหารหลักของนางก็คืออาหารเม็ดแหละ วันละ ๒ มื้อๆ ละ ๑ ถ้วยกาแฟ แต่ก็ต้องมีอาหารชูรสชูใจสักเล็กน้อย แอบกระซิบว่า....จะไม่มีอาหารพิเศษก็ไม่ได้ ไม่งั้นนางจะหนีออกจากบ้านไปรื้อขยะกินค่ะ ให้เพื่อนบ้านด่า ปวดประสาท!!!
ก่อนจะมาถึงทุกวันนี้เลี้ยงนางด้วยข้าวคลุก แต่นางไม่ชอบกินข้าวค่ะ กินไปบ้วนไปเหมือนเรือดูดทราย กล่าวคือเล็มอาหารคลุกเข้าปากด้านหน้า เนื้อในอาหารลงคอไป ข้าวปลิ้นออกข้างๆ ปาก ทำอย่างชำนาญ จบลงด้วยข้าวขาวจั๊วะ เนื้อหายหมด) หลังๆ มาเลยไม่ต้องมีข้าวมันละเปลืองไฟหุง กินแต่เนื้อล้วนก็แล้วกัน คำนวณค่าใช้จ่ายอย่าให้เกิน ๓๐ บาท ไม่งั้นจะเกินหน้าคนไป (คนกินสลัด น้ำผักปั่น ต้มจืด ฯลฯ แบบนี้เลยไม่มีอาหารเหลือจากคนให้หมา)
มีเรื่องจะนินทามันเยอะแยะแต่กลัวจะยาวเกิน ถึงว่าเถอะ คนที่อยู่กับหมานานๆ แต่งหนังสือได้เป็นเล่ม ยัยหมาอ้วน (ชื่อนางมีแต่ไม่อยากบอก มันไปตรงกับชื่อเพื่อนด้วย เรียกยัยหมาอ้วนก็แล้วกัน)
ดูเมนูเมื่อวานนะ ตีนหมูอบกรอบ คนทำทำออกมายังน้ำลายไหลเลย น่ากินชะมัด แต่ไม่ได้เพิ่ม appertise ให้ยัยอ้วนแต่อย่างใด (หมาไม่ค่อยแคร์รูปลักษณ์อาหารนะ แคร์กลิ่นก่อนอื่นเลย) ยกมาตั้งหอมฉุยยยยย (ตีนหมูซื้อมา ๓๖ บาทกินได้สองมื้อ ตกมื้อละ ๑๘ ไม่เกินงบๆๆๆๆ) ทำเสร็จเหงื่อไหลไคลย้อย เอาเป่าพัดลมให้เย็น ยกมาวาง.....E อ้วนลุกมา เอาจมูกเหนืออาหารสัก ๑ นิ้ว (แปลว่าดมแบบเบามาก) ทำหน้าเอือมๆ ล้มแผละลงนอนข้างชาม.....อ่ะ ร้อนไป (ทั้งที่เป่าจนแตะได้สบายๆ อุ่นนี้ดดดดดด.....เดียว) รอไปอีก ๕ นาที (ลุ้นหมากินข้าวยิ่งกว่าลุ้นพี่ตูนวิ่งอีก) ได้เวลาตามที่นางกะประเมินว่าอุณหภูมิเหมาะสม ลุกมา "ชิม" เอาลิ้นแตะ เอาอาหารเม็ดเล็กๆ เข้าปาก เบือนซ้าย....เบือนขวา (กำลังวิเคราะห์รสชาติ) เราก็รีบคะยั้นคะยอ "กินสิ กิน....กินๆๆๆๆ"
คะยั้นคะยอมาก นางก็คาบชิ้นใหญ่ชิ้นนึง หลงรีบดีใจว่ากินแล้ววุ้ยๆๆๆๆ เปล่า.....วิ่งไปที่สนาม ใต้ต้นหอมเจ็ดชั้น ขุดหลุมฝัง
โอ๊ยยยยยยยยยย......E อ้วนบ้า ของเขาออกจะอร่อย เอาไปฝังซะงั้น !!!!
สุดท้ายก็ต้องฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ ให้นางลองชิม มันกรอบมากกกกค่ะพ่อแม่พี่น้อง หมาเคี้ยวกร้วมๆๆๆๆ พอได้รับรสเข้าไป อ๊ะ ติดใจสิทีนี้ เดินหน้าไม่มีเกียร์ถอยเลย
เนี่ยแหละ ชีวิตทุกวันมีลุ้น ว่าทำอาหารให้หมาแล้ว หมามันจะไม่ แDก รึเปล่า
ส่วนหมา (ถ้ามันจะเขียนหนังสือนินทาเรา) มันก็คงบอก คนนี่ก็ full of surprises อะไรไม่รู้แข็งยังกะหิน แต่กินได้ว่ะ!!!
__หมาที่กินยาก ท่ามากที่สุดในโลกได้อยู่ที่นี่แล้ววววว__
นางเอก
ปกติอิฉันประจำการอยู่ห้องต้นไม้:เฟินคลับค่ะ ไม่ค่อยได้มาที่นี่ วันนี้มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับคู่กรรมที่บ้าน โดนคนรู้จักค่อนขอดว่า "ทาสหมา" แต่มันก็มีที่มาที่ไปค่ะไม่ใช่หลับหูหลับตาให้หมาโขกสับ
นางอ้วนเป็นหมากินยากค่ะ ขัดกับหน้าตาบ้านๆ ของนาง แต่ถ้าเป็นปลาทูละ อิ่มแค่ไหนก็กิน ครั้งจะให้กินปลาทูทุกมื้อก็กลัวไตพัง มันเค็มนะ หมาไม่ควรกินเค็มมากเท่าคน
อาหารหลักของนางก็คืออาหารเม็ดแหละ วันละ ๒ มื้อๆ ละ ๑ ถ้วยกาแฟ แต่ก็ต้องมีอาหารชูรสชูใจสักเล็กน้อย แอบกระซิบว่า....จะไม่มีอาหารพิเศษก็ไม่ได้ ไม่งั้นนางจะหนีออกจากบ้านไปรื้อขยะกินค่ะ ให้เพื่อนบ้านด่า ปวดประสาท!!!
ก่อนจะมาถึงทุกวันนี้เลี้ยงนางด้วยข้าวคลุก แต่นางไม่ชอบกินข้าวค่ะ กินไปบ้วนไปเหมือนเรือดูดทราย กล่าวคือเล็มอาหารคลุกเข้าปากด้านหน้า เนื้อในอาหารลงคอไป ข้าวปลิ้นออกข้างๆ ปาก ทำอย่างชำนาญ จบลงด้วยข้าวขาวจั๊วะ เนื้อหายหมด) หลังๆ มาเลยไม่ต้องมีข้าวมันละเปลืองไฟหุง กินแต่เนื้อล้วนก็แล้วกัน คำนวณค่าใช้จ่ายอย่าให้เกิน ๓๐ บาท ไม่งั้นจะเกินหน้าคนไป (คนกินสลัด น้ำผักปั่น ต้มจืด ฯลฯ แบบนี้เลยไม่มีอาหารเหลือจากคนให้หมา)
มีเรื่องจะนินทามันเยอะแยะแต่กลัวจะยาวเกิน ถึงว่าเถอะ คนที่อยู่กับหมานานๆ แต่งหนังสือได้เป็นเล่ม ยัยหมาอ้วน (ชื่อนางมีแต่ไม่อยากบอก มันไปตรงกับชื่อเพื่อนด้วย เรียกยัยหมาอ้วนก็แล้วกัน)
ดูเมนูเมื่อวานนะ ตีนหมูอบกรอบ คนทำทำออกมายังน้ำลายไหลเลย น่ากินชะมัด แต่ไม่ได้เพิ่ม appertise ให้ยัยอ้วนแต่อย่างใด (หมาไม่ค่อยแคร์รูปลักษณ์อาหารนะ แคร์กลิ่นก่อนอื่นเลย) ยกมาตั้งหอมฉุยยยยย (ตีนหมูซื้อมา ๓๖ บาทกินได้สองมื้อ ตกมื้อละ ๑๘ ไม่เกินงบๆๆๆๆ) ทำเสร็จเหงื่อไหลไคลย้อย เอาเป่าพัดลมให้เย็น ยกมาวาง.....E อ้วนลุกมา เอาจมูกเหนืออาหารสัก ๑ นิ้ว (แปลว่าดมแบบเบามาก) ทำหน้าเอือมๆ ล้มแผละลงนอนข้างชาม.....อ่ะ ร้อนไป (ทั้งที่เป่าจนแตะได้สบายๆ อุ่นนี้ดดดดดด.....เดียว) รอไปอีก ๕ นาที (ลุ้นหมากินข้าวยิ่งกว่าลุ้นพี่ตูนวิ่งอีก) ได้เวลาตามที่นางกะประเมินว่าอุณหภูมิเหมาะสม ลุกมา "ชิม" เอาลิ้นแตะ เอาอาหารเม็ดเล็กๆ เข้าปาก เบือนซ้าย....เบือนขวา (กำลังวิเคราะห์รสชาติ) เราก็รีบคะยั้นคะยอ "กินสิ กิน....กินๆๆๆๆ"
คะยั้นคะยอมาก นางก็คาบชิ้นใหญ่ชิ้นนึง หลงรีบดีใจว่ากินแล้ววุ้ยๆๆๆๆ เปล่า.....วิ่งไปที่สนาม ใต้ต้นหอมเจ็ดชั้น ขุดหลุมฝัง
โอ๊ยยยยยยยยยย......E อ้วนบ้า ของเขาออกจะอร่อย เอาไปฝังซะงั้น !!!!
สุดท้ายก็ต้องฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ ให้นางลองชิม มันกรอบมากกกกค่ะพ่อแม่พี่น้อง หมาเคี้ยวกร้วมๆๆๆๆ พอได้รับรสเข้าไป อ๊ะ ติดใจสิทีนี้ เดินหน้าไม่มีเกียร์ถอยเลย
เนี่ยแหละ ชีวิตทุกวันมีลุ้น ว่าทำอาหารให้หมาแล้ว หมามันจะไม่ แDก รึเปล่า
ส่วนหมา (ถ้ามันจะเขียนหนังสือนินทาเรา) มันก็คงบอก คนนี่ก็ full of surprises อะไรไม่รู้แข็งยังกะหิน แต่กินได้ว่ะ!!!