วันนี้ไปดูจตุรมิตร นัดชิงมา มีตะโกนแจก กล้วย

ผมขอเล่าประวัติ ของมันตามความทรงจำของผมให้ฟัง นะครับ

เมื่อ 26 ปีก่อนผมได้เข้าร่วมเชียร์และแปรอักษรครั้งแรก จำได้ว่าไม่มีตะโกนแจกกล้วยแต่เนื่องจากผมนั่งอยู่ฝั่งแปรอักษรจึงไม่คอนเฟิร์ม

แต่เริ่มได้ยิน อาจารย์พูดว่าอย่าไปเลียนแบบรุ่นพี่ที่มีพฤติกรรมไม่ดี

แจกกล้วยน่าจะเริ่มมีครั้งแรกเมื่อ 24 ปีก่อนโดยเด็กคริสเตียน เด็กโรงเรียนอื่นไม่สนใจตะโกนแบบนี้



ผมอยู่คริสเตียนนะครับ

ตอนนั้นเท่าที่ดูการร้องเพลงเชียร์คริสเตียนร้องเพลงเชียร์อ่อนสุด คือร้องเร่งจังหวะ มาร์ชบีซีซี  เด็กสวนกุหลาบเทพศิรินทร์ ยังร้องดีกว่าอีก คือจริงๆมันต้องร้องช้าๆตามจังหวะรีดเดอร์

บูมสวนกุหลาบ และสวนกุหลาบสู้ๆ ที่ร้องโต้ตอบกัน2ฝั่ง รวมทั้งการปรบมือ มันช่างพร้อมเพรียงและยิ่งใหญ่จริงๆ


ผมมั่นใจเลยว่าที่คริสเตียนอ่อนสุด  เพราะแต่ก่อนเด็กเก่งๆเท่านั้นถึงเข้าสวนกุหลาบ เทพศิรินทร์ได้ ต้องสอบเข้าแข่งขันขันกัน คัดคนมีคุณภาพเข้า คริสเตียน อัสสัม คือมีเงินเข้าได้



อัสสัมเรียนหนัก ก้อเลยยังมีวินัยอยู่

คริสเตียนนี่สิเรียนก้อได้ไม่เรียนก้อได้


จึงเกิดเด็กเกเร ที่ชอบดูดบุหรี่ในห้องน้ำ พวกนี้แหละคือพวกเริ่มแจกกล้วย พอเรียนจบกลับมางานบอลก้อมาแจกอีก  ต่อมาพวกที่เรียนเก่งก้อพร้อยแจกไปด้วย


ปัจจุบันนี้ผมเห็นสวนกุหลาบที่ผมเคยประทับใจ ก้อร้องเพลงเร่งจังหวะ แจกกล้วยอีก

ไม่ใช่จะเครียดอะไรมากหรอกแค่เสียดาย ความดีงามความเป็นระเบียบวินัย ที่แต่ก่อน 4โรงเรียนนี้เคยดีกว่า โรงเรียนทั่วๆไป

คงไม่มีให้เห็นอีกแล้ว คงเป็นไปตามกาลเวลา

แต่เสียดายที่ค่านิยมผิดๆหยาบคายกลับมีคนเลียนแบบมากกว่า ค่านิยมดีๆสุภาพเรียบร้อยมีระเบียบวินัย