ใจพังกับเรื่องเดิมๆกี่ครั้งกันแล้ว

ช่วงนี้แปลกมากมีคนเข้ามาคุยด้วยเยอะจนเราก็งงเลย สงสัยเพราะพึ่งขึ้นปี1สิ่งต่างๆรอบตัวเรามันคงมากขึ้นกว่าเดิม คือมีคนมาเต๊าะเราบ่อยมากแต่เราก็ว่าเราไม่รู้สึกอะไรขนาดนั้น มีคนนึงทักมาแล้วก็หายไปอีกคนก็ทักมาใหม่ละก็หายไปมันเป็นอยู่แบบนี้หลายรอบมากเลยอ่ะจนเราก็คิดว่านี่มันอะไรกัน เหมือนเค้าเข้ามาเล่นกับความรู้สึกเราเล่นๆแค่งั้นอ่อ เจอหน้าก็ยิ้มให้กันปกตินะรึเปล่า5555 ล่าสุดคุยกับคนนึงเกือบ2เดือนเลยคงนานสุดสำหรับเราละมั้ง555บอกคิดถึงคอลหาโทรหา แต่เพ้อในเฟสเหมือนอกหักเราก็งงเออก็คิดว่ามันคงไม่ได้คุยกับเราคนเดียวแล้วงั้นอ่ะสักพักนางก็ค่อยๆหายไป555 อีกคนเข้ามาก็บอกว่าคุยกับเราคนเดียวจะคุยทำไมหลายคนคนนี้เกือบเดือนค่ะคนนี้น่ารักเวลานางทำอะไรนางจะบอกนางจะกินเบียร์งี้นางก็ขอเราตอนแรกก็เหมือนดีทุกคนอ่ะแต่ก็....แล้วสุดท้ายนางก็หายไป ต่อมาคนนี้นางทักมาบ่อยมากคุยกันแทบทุกวันทุกครั้งที่ว่างอ่ะละเรียนเซคเดียวกันบ่อยด้วยสักพักนางถามรู้จักคนนี้มั้ย คนที่นางถามคือเพื่อนเราค่ะนางเป็นเลส เราบอกไปเลยว่าอยากรู้ไรไปถามเอง คือเราไม่ยุ่งไม่ใช่ไรกูจุกอยู่ไง555555ละนางก็ทักมาถามเหมือนเดิมทำไรกินข้าวยังไปเรียนยังคือเราอ่านแต่ไม่ตอบเราไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ที่ตอนแรกเหมือนจีบเราแต่ยอมรับเราคุยหลายคนเราว่านางก็รู้แต่ก็หาความจริงใจไม่ได้สักคน เหมือนแต่ละคนที่เข้ามาก็ต่างแค่เหงาเท่านั้นเราก็คิดว่าเออเราโอเคเราไหวแต่จริงๆเราได้บอกกับตัวเองว่านี่มันคือฝันร้าย และคนนี้อยู่แถวบ้านค่ะคนที่ผ่านๆมาคือเจอที่มอหมดเลย แกเป็นพี่เรา2ปีค่ะใครๆก็บอกนางเจ้าชู้นางเป็นคนไม่ดี อีนี่ก็อยากรู้ไงว่าจะแค่ไหนกันเชียววะคือเพื่อนเตือนไม่ฟังก็เลยต้องมานั่งใจพังแบบนี้ไง55555 คือนางก็ชัดเจนอ่ะว่าจีบ เวลานางงอแงคือน่ารักมากสงสัยหลงมันตรงนี้แหละ555 ก็คุยกันไปเรื่อยๆเดือนกว่าเลยแหละ นางบอกคิดถึงไม่รู้นะว่าคนอื่นคิดยังไงกับคำนี้แต่เรารู้สึกดีอ่ะเราชอบมันเหมือนกับว่าเอออย่างน้อยเราก็ไม่ได้คิดถึงเค้าฝ่ายเดียว ล่าสุดมีวันนึงที่เราไม่ตอบแชทนางเลยคือเราทำการบ้านเราจะเคลียงานทุกอย่างให้หมดอ่ะเพราะจะสอบอาทิตย์หน้าแล้ว ละคืนนั้นนางโพสว่าMiss youละแท็กผญ คนนึงคือเราช็อคมากแบบกำทรศ แน่นมากตอนที่เห็นเรากะจะไปไลค์ให้อยู่แต่เสียดายนางลบออกแล้ว ถามว่าเจ็บมั้ยกับคนนี้ก็อยากบอกว่าเจ็บทุกคนอ่ะแต่คนที่บอกว่าคุยกับเราคนเดียวคนนี้คงเจ็บสุดเพราะนางดูใส่ใจดูน่ารักกับเราตลอดแต่ไม่รู้เหตุผลอะไรที่นางหายไปก็คงเพราะเราไม่ใช่ละมั้ง เราคงไม่ใช่กับใครหรอกพอเจอเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆละเกิดขึ้นติดต่อกันมันทำให้เราจุกเราพูดไม่ออกเลยอ่ะ บางทีก็คิดแหละว่าทำไมหวั่นไหวอะไรง่ายขนาดนี้ บางทีเราก็ไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้นที่มาเจอเรื่องแบบนี้แล้วต้องรู้สึกเฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไร คือเราพยายามแล้วแต่ก็ทำไม่ได้เลยมานั่งทบทวนดูคงคิดว่าเราคงไม่เหมาะกับใครหรอก อยู่แบบนี้อยู่คนเดียวต่อไปอ่ะคงดีที่สุดแล้ว เหตุการณ์พวกนี้มันเลยทำให้กำแพงเราสูงขึ้นเรื่อยๆคงไม่กล้าเปิดใจให้ใครเข้ามาแล้ว จะว่าไปตอนนี้ความรู้สึกเราก็ดีขึ้นมากใครทักมาเราก็ไม่ตอบไม่อยากให้ใครเข้ามาพังความรู้สึกเราแล้ว เราพอแล้ว เหมือนเป็นโรคกลัวความรักไปเลยอ่ะ5555555