ส่วนตัวเรา เราเจอมากับตัวเอง รู้จักกันมาหลายปี รวมๆแล้ว10ปีได้ มั้ง เรื่องมีอยู่ว่า
ณ...หอแห่ง มีมีรูมเมทร่วมห้อง2คน ก็คือคนที่คุ้นเคยกันดี แต่.....เรา!!!สนิทกันมากกก จนได้มาเรียนด้วยกันอยู่หอด้วยกัน จากแต่ก่อนแค่เจอกันที่โรงเรียน ต่างคนต่างนอนต่างเที่ยวกันน แต่ต่อไปต้องมาอยู่ด้วยกันน และทำให้รู้จักนิสัยกันดีขึ้น (มั้ง)
และมันทำให้เรา รู้สึกว่า เราตัดสินใจผิดว่ะ ที่มาอยู่ เพราะรู้สึกว่า ไม่มีความเป็นระเบียบ ไม่มีความร่วมมือ แต่เราก็ได้แค่คิด ไม่อยากพูดออกมา เพราะกลัว!!! เสียความรู้สึก เดี๋ยวจะผิดใจกัน เลยเข้าข้างตัวเอง ว่า เดี๋ยวก็คงปรับตัวได้แหระ 1เทอมผ่านไปก็ยังคงเหมือนเดิมม ได้แต่ระบายให้ที่บ้านฟัง ว่าอยู่หอนะ เบื่อมาก ทำไมถึงไม่ช่วยทำไรเลย ห้องนอนนะ ไม่ใช่ห้องน้ำ อย่าว่าแต่ห้องนอนเลย ห้องน้ำยังไม่เคยคิดจะช่วยล้าง อ้อลืม อีกอย่างที่หอเรามีทุกอย่างครบ สะดวกสบาย ทีวี โทรทัศน์ ตู้เย็น
พวกเราจะทำอาหารกันด้วย ในบางมือ ส่วนใหญ่จะเน้นตอนเช้า ก่อนไปเรียน และส่วนใหญ่เราจะเป็นคนทำเองซะมากกว่า ไม่ใช่แค่เราทำอาหารให้นะ จานที่กิน เรายังต้องล้างให้เลย แรกๆก็ไม่คิดอะไร นานๆไป เริ่มคิด อยู่ด้วยกันแล้วทำไมไม่ช่วยกันทำ นี่กูไม่ใช่คนใช้นะ เราก็ยังเหมือนเดิม ไม่พูด ทำตัวปกติ แต่บางครั้ง ความอดทนคนเรามันมีขีดจำกัด เราก็พูดบ้าง บางครั้ง บางทีเราก็เงียบ ไม่พูดไม่จากับใคร ไม่อะไรไม่สนใจ เราอยากรู้ว่า ถ้าเรนไม่ทำแล้วรูมเมทเราจะทำไหม ผลที่ออกมาคือ......เช่น เรื่องล้างจาน ชีก็ล้างนะ แต่รอจนแบบจะเน่าไรงี้ เราก็เลยทำเฉยๆ ห้องน้ำ เราลองไม่ล้าง ในก็อยู่เหมือนเดิม ไม่ล้าง ไม่เคยแตะ แต่มันทำให้เราทนไม่ไหว ใครจะอยู่ได้ สกปรกจะตาย เราเลยต้องลุกมาทำความสะอาดเอง
และไปเล่าให้แฟนฟัง เราบอกกับแฟน ส่งสัยเป็นลูกคุณหนู จับต้องอะไรไม่เป็นมั้ง พื้นไม่เคยกวาดถู ทั้งๆที่อุปกรณ์มีพร้อม แรกๆเราก็เป็นคนทำ หลังๆ เราทำในส่วนที่เราอยู่นั่นคือ ที่นอน โต๊ะวางเครื่องแป้งในพื้นที่เรา คือแบบ เราไม่โอเคเลย สำหรับรูมเมทแบบนี้ แต่เรา ทนมาได้หลายปี อีกนืดเดียวก็แยกกันละ (ดีใจมากกกกกกกอยากออกไปจากตรงนี้มากก )ในตอนนั้นเคยคิดที่จะย้ายหอ แบบว่าหมดความอดทน แต่ด้วย อยากช่วยทางบ้านประหยัด ค่าใช้จ่าย เลยต้องยอมอยู่ เพื่อความ ประหยัด เราถึงต้องทนอยู่ คือแบบเรามีคำพูดมากมาย แต่ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง เราเลยมองพวกชี เป็นแค่อากาศ ไม่มีตัวตน เราพยายามจะไม่คิด ไม่สนใจ เรื่องนี้ เพราะแค่เรื่องเรียนก็เครียดพอแล้ว อยากจะปล่อยๆไป
ถ้าย้อนกลับไปได้ เราจะไม่มาอยู่ด้วยตั้งแต่แรก เพราะไม่อยากให้เสียความรู้สึกดีๆ กับการกระทำแบบนี้
คุณคิดว่ารูมเมทร่วมห้องของคุณ นิสัยเป็นอย่างไงบ้าง มาแลกเปลี่ยนกันเถอะจ้า??
ณ...หอแห่ง มีมีรูมเมทร่วมห้อง2คน ก็คือคนที่คุ้นเคยกันดี แต่.....เรา!!!สนิทกันมากกก จนได้มาเรียนด้วยกันอยู่หอด้วยกัน จากแต่ก่อนแค่เจอกันที่โรงเรียน ต่างคนต่างนอนต่างเที่ยวกันน แต่ต่อไปต้องมาอยู่ด้วยกันน และทำให้รู้จักนิสัยกันดีขึ้น (มั้ง)
และมันทำให้เรา รู้สึกว่า เราตัดสินใจผิดว่ะ ที่มาอยู่ เพราะรู้สึกว่า ไม่มีความเป็นระเบียบ ไม่มีความร่วมมือ แต่เราก็ได้แค่คิด ไม่อยากพูดออกมา เพราะกลัว!!! เสียความรู้สึก เดี๋ยวจะผิดใจกัน เลยเข้าข้างตัวเอง ว่า เดี๋ยวก็คงปรับตัวได้แหระ 1เทอมผ่านไปก็ยังคงเหมือนเดิมม ได้แต่ระบายให้ที่บ้านฟัง ว่าอยู่หอนะ เบื่อมาก ทำไมถึงไม่ช่วยทำไรเลย ห้องนอนนะ ไม่ใช่ห้องน้ำ อย่าว่าแต่ห้องนอนเลย ห้องน้ำยังไม่เคยคิดจะช่วยล้าง อ้อลืม อีกอย่างที่หอเรามีทุกอย่างครบ สะดวกสบาย ทีวี โทรทัศน์ ตู้เย็น
พวกเราจะทำอาหารกันด้วย ในบางมือ ส่วนใหญ่จะเน้นตอนเช้า ก่อนไปเรียน และส่วนใหญ่เราจะเป็นคนทำเองซะมากกว่า ไม่ใช่แค่เราทำอาหารให้นะ จานที่กิน เรายังต้องล้างให้เลย แรกๆก็ไม่คิดอะไร นานๆไป เริ่มคิด อยู่ด้วยกันแล้วทำไมไม่ช่วยกันทำ นี่กูไม่ใช่คนใช้นะ เราก็ยังเหมือนเดิม ไม่พูด ทำตัวปกติ แต่บางครั้ง ความอดทนคนเรามันมีขีดจำกัด เราก็พูดบ้าง บางครั้ง บางทีเราก็เงียบ ไม่พูดไม่จากับใคร ไม่อะไรไม่สนใจ เราอยากรู้ว่า ถ้าเรนไม่ทำแล้วรูมเมทเราจะทำไหม ผลที่ออกมาคือ......เช่น เรื่องล้างจาน ชีก็ล้างนะ แต่รอจนแบบจะเน่าไรงี้ เราก็เลยทำเฉยๆ ห้องน้ำ เราลองไม่ล้าง ในก็อยู่เหมือนเดิม ไม่ล้าง ไม่เคยแตะ แต่มันทำให้เราทนไม่ไหว ใครจะอยู่ได้ สกปรกจะตาย เราเลยต้องลุกมาทำความสะอาดเอง
และไปเล่าให้แฟนฟัง เราบอกกับแฟน ส่งสัยเป็นลูกคุณหนู จับต้องอะไรไม่เป็นมั้ง พื้นไม่เคยกวาดถู ทั้งๆที่อุปกรณ์มีพร้อม แรกๆเราก็เป็นคนทำ หลังๆ เราทำในส่วนที่เราอยู่นั่นคือ ที่นอน โต๊ะวางเครื่องแป้งในพื้นที่เรา คือแบบ เราไม่โอเคเลย สำหรับรูมเมทแบบนี้ แต่เรา ทนมาได้หลายปี อีกนืดเดียวก็แยกกันละ (ดีใจมากกกกกกกอยากออกไปจากตรงนี้มากก )ในตอนนั้นเคยคิดที่จะย้ายหอ แบบว่าหมดความอดทน แต่ด้วย อยากช่วยทางบ้านประหยัด ค่าใช้จ่าย เลยต้องยอมอยู่ เพื่อความ ประหยัด เราถึงต้องทนอยู่ คือแบบเรามีคำพูดมากมาย แต่ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง เราเลยมองพวกชี เป็นแค่อากาศ ไม่มีตัวตน เราพยายามจะไม่คิด ไม่สนใจ เรื่องนี้ เพราะแค่เรื่องเรียนก็เครียดพอแล้ว อยากจะปล่อยๆไป
ถ้าย้อนกลับไปได้ เราจะไม่มาอยู่ด้วยตั้งแต่แรก เพราะไม่อยากให้เสียความรู้สึกดีๆ กับการกระทำแบบนี้