ผิดไหมค่ะ ถ้าเราจะกตัญญูกับคนที่เลี้ยงเรา แต่ไม่กตัญญูกับพ่อแม่?

สวัสดีค่ะ ที่ผ่านมาเราอยู่กับทวดและตายายมาตั้งแต่ 2 ขวบ (พ่อกับแม่ของเราท้องเราตอนเป็นวัยรุ่น พอเราได้ 2 ขวบท่านทั้งสองก็เลิกกันค่ะ ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่หมด) โดยทวดและตายายจะพลัดกันเลี้ยง[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทวดจะเป็นคนเลี้ยงวันจันทร์ถึงศุกร์ ส่วนตากับยายจะเลี้ยงวันเสาร์อาทิตย์ ท่านทั้งสามเลี้ยงเราจนจบมัธยมเลยค่ะ
ท่านทั้งสามเลี้ยงเราอย่างดีมากๆเลยคะ สนับสนุนการศึกษาทุกอย่างที่เราที่เราอยากเรียน ซื้อของทุกอย่างที่เราอยากได้ ดูแลและอบรมสั่งสอนเรามาเป็นอย่างดีไม่ขาดตกบกพร่องเลย แถวบ้านไม่มีใครกล้ามาแกล้งเราเลย เรียกว่าไข่ในหินเลยค่ะ 55555
เรารักท่านทั้งสามมากๆ จนไม่อยากและไม่กล้าคิดถึงวันที่ท่านต้องจากเราไปเลยค่ะ ถ้าคิดถึงเรื่องแบบนี้ที่ไร ร้องไห้ทุกทีเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราไม่เหลือใครแล้ว โลกของเรามีแค่สามคนนี้จริงๆค่ะ

ในด้านของแม่เรา ท่านมีแฟนใหม่เป็นชาวต่างชาติตอนเราได้ 9 ขวบและเราเรียกพี่มาตลอด ไม่เคยเรียกแม่เลย เรียกยายว่าแม่มาตั้งแต่เกิด แม่จริงๆของเราตอนนี้มีลูกกับชาวต่างชาติ 3 คนแล้วค่ะ เป็นชาย2 และ หญิง1 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีครั้งหนึ่งตอนแม่กำลังคุยกับฝรั่งคนนี้ใหม่ๆ เราเผลอเรียกชื่อพ่อแท้ๆของเราไป แม่บีบปากเราแรงมาก และบอกว่าอย่าพูดชื่อนั้นอีกนะ เราจำแม่นมากกก พอแม่แต่งงานกับฝรั่งแม่ก็แยกบ้านออกไปเลยค่ะ เราก็อยู่กับทวดเหมือนเดิม มีครั้งหนึ่งที่แม่มากินข้าวที่บ้านทวดทุกคนกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันดีค่ะ ตอนนั้นยายดุแม่เรื่องที่เจอหน้าเราที่ไหร่ ก็ตะโคกใส่อารมณ์กับเรา แม่เขาใช้เท้ามาจิกเท้าเราใต้โต๊ะอาหารแรงมาก จนเราร้องออกมาจนตายายทวดมองแล้วถามว่าเราเป็นอะไร เราไม่ได้บอกค่ะ ตอนนั้นแม่มองเราแบบจะกินเลย เราไม่อยากไปบ้านแม่เลย นานๆจะไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นคือช่วงที่ต้องเรียนต่อ แม่เหมือนพยายามจะไม่ให้เราเรียน แม่ไม่ยอมเซ็นต์เอกสาร เราร้องไห้ใหญ่เลย เราบอกกับทวดว่า ให้เราตายสะดีกว่า ถ้าไม่ให้เราเรียนหนังสือ ทวดกอดเราเลย เราโกธรและโมโหแม่มากเพราะไม่ยอมเซ็นต์เอกสารให้เราไปเรียนต่อ และทุกวันนี้ก็ยังโกธรอยู่
   [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราไปรู้ความจริงมาจากย่าค่ะ ว่าแม่ไม่ได้อยากให้เราเกิดตั้งแต่ทีแรกแล้ว เพราะตอนที่ท้องอยู่ แม่และพ่อกำลังเป็นวัยรุ่น พ่อกับแม่ทะเลาะกันทุกวัน เพราะพ่อติดเพื่อนทะเลาะกันหนักมาก ถึงขนาดแม่พยายามฆ่าเรตอนอยู่ในท้องถึง 5 ครั้ง ตอนรู้เรื่องนี้เราจิตตกไปเลย คิดเยอะมากๆถึงขนาดชีวิตแม่น่าจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีเราเราไม่น่าเกิดมาเลย ถ้าเราไม่เกิด แม่คงเรียนจบ ตายายทวดภูมิใจในตัวแม่ ชีวิตของคนในครอบครัวหลายๆคนน่าจะดีกว่านี้ ยายคงไม่ต้องหาเงินหนักขนาดนี้

ส่วนพ่อของเรานั้น ทิ้งเราไปเลยค่ะ ไม่ติดต่อกับมาเลยจนเราอายุ 14 เขามาเยี่ยมเรา เราดีใจมาก พร้อมกับน้องที่เป็นลูกของพ่อกับคนละแม่อีก 3 คน พ่อมาหาเราแปปเดี่ยวเพื่อแลกเบอร์ติดต่อไว้และพาญาติๆมาเยี่ยม ครั้งหนึ่งเราโทรไปหาพ่อเราเกี่ยวกับเอกสารที่ต้องใช้เกี่ยวกับการเรียนต่อ เราเรียกพ่อ พ่อๆในโทรศัพท์ พร้อมกับแนะนำตัวอย่างดี ว่าลูกสาวคนโตพ่อตามด้วยชื่อเรา แล้วก็พูดเกี่ยวกับเรื่องเอกสารที่ต้องใช้เรียนต่อ พ่อไม่พูดอะไรเลย พอเราถามว่าได้ยินที่หนูพูดไหมพ่อ ( เพราะกลัวพ่อไม่ได้ยินพ่อไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่รับโทรศัพท์ พูดแค่ ฮัลโหล คำเดียว) พ่อเราตัดสายทิ้งเลยค่ะ เราเลยคิดว่าพ่ออาจจะงงๆ เพราะเราไม่เคยโทรหาอีกสักครึ่งชั่วโมงให้โทรไปใหม่ ปรากฎว่าพ่อปิดเครื่องหนีเราไปแล้วค่ะ  พ่อกับเราหายไปจากกันแค่นี้เลยค่ะ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพื่อนของพ่ออยู่ใกล้ๆบ้านเราบอกกับทวดเราว่า พ่อมาหาเขาบ่อย แต่ไม่เคยแวะไปหาเราเลย

เราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนค่ะ พวกเพื่อนๆ ไม่เข้าใจเราเลย พวกเขาบอกแต่ว่า ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนไม่รักลูกหรอก เราได้แต่คิดในใจแล้วทำไมพ่อแม่ที่รักลูกถึงต้องทิ้งลูกด้วยล่ะ ทิ้งและยังไม่พอยังเข้ามาขัดขวางและโอกาสดีๆในชีวิตของลูกอีก

จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้เราคิดอยู่เสมอเลยค่ะ เหมือนแบบเราผิดอะไรทำไมหลายคนที่เข้ามาในชีวิตเราต้องทิ้งเราด้วย....... คิดจนเรากลัวว่า ถ้าเกิดตายายทวดไม่อยู่กับเราแล้ว เราจะไม่เหลือใครเลย เพราะท่านทั้งสามก็แก่มากแล้ว ส่วนน้องๆ เราก็ไม่ได้ผูกพันกันเลย น้องบางคนไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำ
ส่วนเพื่อนๆ เรารู้ได้เลยว่าไม่มีใครจริงใจกับเราเลย