🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 สวัสดีค้าาาาาา ขอบอกก่อนน่ะคะว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรา อยากได้คำปรึกษาจากทุกๆคน อาจจะมีผิดบ้าง ขออภัยใว้ ณ ที่นี้ด้วยน้าา 555555 😅😅😅🙏.
>>>> เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
>> 👉👉👉👉👉 อยากจะบอกว่าเราเป็นคนพูดมากและพูดน้อย อ้ะงงอะดิ 55555. เราจะเป็นคนพูดมากและเข้ากับเพื่อนได้ง่ายมากตอนอยู่ มัธยมต้น ขี้ด่าเพื่อน เลยทำให้เพื่อนส่วนใหญ่เกรงเรา เข้ากับครูใม่มีครูคนใหนในโรงเรียนที่ไม่รู้จักเรา สนิทกะเพื่อนทั้งห้อง เพื่อนในห้องจะได้ยินเสียงเราทุกวัน เดี่ยวด่าเพื่อนบ้าง ร้องเพลงบ้าง ตามประสา แต่ทางกลับกันเวลาเราอยู่บ้าน เราจะเป็นคนพูดน้อยมาก เหมือนคนใบ้เลยล่ะ (ใม่เคยมีไครว่าใบ้น่ะแต่รู้สึกเอง) ใม่ค่อยพูด ใม่ค่อยนำใครคุย เอาง่ายๆคือ ทักษะการคุย การทำความรู้จัก การทักทาย การเข้าสังคมต่ำมาก ใม่สนิทกะพ่อแม่พี่สาว. ใม่สนิทกะญาติ ยิ่งกับญาตินี่คือใม่คุยเลย. ใม่ใช่ใม่อยากคุย ใม่อยากจะโม้น่ะ แต่มันใม่มีเรื่องจะคุย สมองมันโล่งมันคิดคุยอะไรไม่ออก และใม่กล้าคุย เวลาเราใปใหนกับคนเยอะๆสิ่งที่ได้ยินบ่อยมากๆคือ เรามาด้วยรึเปล่า เราขึ้นรถมาแล้วยัง ทำไมเราใม่พูดบ้าง ทำให้มันอึดอัดใจ และทำให้เราไม่อยากไปใหน ทั้งๆที่ใจลึกๆเราชอบสังคม ชอบเที่ยวกับคนเยอะ อยากรู้จักคนเยอะๆอยากใปใหนกับคนเยอะๆ แต่เพราะเราพูดน้อยเราเลยเลือกที่จะใม่ใป บางทีนั่งกับพี่สาวและแม่ เขาคุยกันเราก็เท่าแต่นั่งฟัง เพราะใม่รู้จะพูดอะไร พ่อเลยตะโกนมาว่าชวนน้องมันคุยบ้างดินั่งเงียบอยู่นั่นอ่ะ มันทำให้เราเจ็บใจมาก พ่อแม่พี่สาวเราก็พูดมากชอบทำความรู้จักคนกันทั้งนั้น แต่ทำไมเราเกิดมาเป็นแบบนี้ บางทีเราอยู่แต่ในห้องพ่อก็เข้ามาบอกว่าออกใปข้างนอก หัดทำความรู้จักคนสะบ้าง อยู่แบบนี้ไม่มีอะไรดีขึ้นกรอก เราเลยชอบอยู่กับแม่มากกว่า เพราะแม่ใม่เคยพูดกับเราแบบนี้เลย คอยชวนเราคุยตลอด ถึงแม้เราจะใม่ตอบก็ตาม ก็คือง่ายๆ อยู่โรงเรียนพูดมาก อยู่บ้านเป็นใบ้เลยอ่ะ 5555555
>>>>> จนจบ ม.3. ขึ้นม.4..เป็นอะไรที่ทำให้เราถึงกับเป็นโรคซึมเศร้าเลยก็ว่าใด้ เราเข้ากับเพื่อนใม่ใด้ ทั้งๆที่มีเพื่อนหลายๆคน พยายามเข้าหาเรา แต่เหมือนเราปิดกั้นตัวเอง เพราะเราพูดน้อย เรากลัวเพื่อนอึดอัด จนกลายเป็นเด็กที่เงียบมากกกดกก ในห้องใม่สนิทกะครู ใม่สนิทกะเพื่อน และใม่มีเพื่อนสนิททั้งๆที่ ตอน ม.ต้น เรามีเพื่อนสนิทถึง 5 คน แต่ตอนนี้เราอยู่ รร.ใหม่ก็มีกลุ่มเพื่อน มีเพื่อนต่างกลุ่มเข้าหาเราตลอด เราอยากเข้าใปคุยใปโม้กับเขาเหมือนนิสัยตอนเราอยู่ ม.ต้น แต่เรากลับใม่มีเรื่องจะคุย รู้สึกทุกอย่างเปลี่ยนแปลงใปหมด เราก็เปลี่ยนไปอยู่ในกลุ่มเราจะเป็นคนตลกมากๆ ย้ำว่า ในกลุ่ม จนทำให้เพื่อนชอบว่า บางครั้งก็ใม่ค่อยเห็นหัว ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเป็นคนตลกน่ะแต่ก็วางตัวดีมีเพือนเกรง เพื่อนไม่ค่อยกล้าอะไรกับเราเท่าไหร่ แต่มาตอนนี้เราเหมือนเป็นคนยอมใปหมดทุกอย่าง เพราะกลัวเพื่อนเกลียด กลายเป็นคนพูดน้อยทั้งที่บ้านและโรงเรียน เวลาเพื่อนมาแกล้งเรา เราก็ไม่รู้จะโต้ตอบเขายังใง ทั้งๆที่ชอบให้เขามาแกล้ง
👉👉👉👉👉👉อยากเป็นคนพูดมาก อย่างเหมาะสม เพราะตอนนี้อึดอัด อยากกลับใปเป็นคนเก่า อยากเข้าสังคมเก่ง อยากทำความรู้จักคนเก่ง เพราะตอนนี้ขนาดเจอคนรู้จักยังเดินหนีเลย ใม่รู้ทำไมเหมือนกัน หรือเราควรพบจิตแพทไหม มีไครพูดน้อยแล้วเปลี่ยนไดเบ้าง 👈👈👈👈👈👈
>>> อ้อเล่าอีกอย่าง เรามีเพื่อนสนิทมาด้วยน่ะอยู่ห้องเดียวกะเรา จนเราทะเลาะกันเราเลยแยกลุ่มออกมา เราใม่อยากให้เพื่อนในห้องคุยกับเขา เวลาเราเห็นเพื่อนในห้องคุยกะเขา เรารู้สึกแบบเหมือนเขาเหนือกว่า เขากำลังชนะเราอ่ะ (เขาเป็นคนพูดมากน่ะ ตลก หัวเราะเก่ง) และกลับมาซึมเองว่าเออ เราพูดน้อยเองแหล่ะ เราไม่พูดมากเหมือนเขา เกลียดความรู้สึกนี้มาก และเราก็ชอบตามติดชีวิตเขาอ่ะ ชอบส่องเฟสเขาอยุ่บ่อยๆว่าเขารู้สึกอย่างไร ทำอะไร ถ้าเขาแชร์อะไรเศร้า เราก็รุ้สึกดีใจ อ่ะ
👍👍👍 เราเคยคิดน่ะว่าถ้าเราพูดมาก ชีวิตคงจะดีกว่านี้ ตอนี้เหมือนชีวิตเราไร้ค่า อยากเปลี่ยนตัวเอง ช่วยยเราด้วย 😭😭
จบ ม.3. เพื่อนและตัวฉันเปลี่ยนไป
>>>> เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
>> 👉👉👉👉👉 อยากจะบอกว่าเราเป็นคนพูดมากและพูดน้อย อ้ะงงอะดิ 55555. เราจะเป็นคนพูดมากและเข้ากับเพื่อนได้ง่ายมากตอนอยู่ มัธยมต้น ขี้ด่าเพื่อน เลยทำให้เพื่อนส่วนใหญ่เกรงเรา เข้ากับครูใม่มีครูคนใหนในโรงเรียนที่ไม่รู้จักเรา สนิทกะเพื่อนทั้งห้อง เพื่อนในห้องจะได้ยินเสียงเราทุกวัน เดี่ยวด่าเพื่อนบ้าง ร้องเพลงบ้าง ตามประสา แต่ทางกลับกันเวลาเราอยู่บ้าน เราจะเป็นคนพูดน้อยมาก เหมือนคนใบ้เลยล่ะ (ใม่เคยมีไครว่าใบ้น่ะแต่รู้สึกเอง) ใม่ค่อยพูด ใม่ค่อยนำใครคุย เอาง่ายๆคือ ทักษะการคุย การทำความรู้จัก การทักทาย การเข้าสังคมต่ำมาก ใม่สนิทกะพ่อแม่พี่สาว. ใม่สนิทกะญาติ ยิ่งกับญาตินี่คือใม่คุยเลย. ใม่ใช่ใม่อยากคุย ใม่อยากจะโม้น่ะ แต่มันใม่มีเรื่องจะคุย สมองมันโล่งมันคิดคุยอะไรไม่ออก และใม่กล้าคุย เวลาเราใปใหนกับคนเยอะๆสิ่งที่ได้ยินบ่อยมากๆคือ เรามาด้วยรึเปล่า เราขึ้นรถมาแล้วยัง ทำไมเราใม่พูดบ้าง ทำให้มันอึดอัดใจ และทำให้เราไม่อยากไปใหน ทั้งๆที่ใจลึกๆเราชอบสังคม ชอบเที่ยวกับคนเยอะ อยากรู้จักคนเยอะๆอยากใปใหนกับคนเยอะๆ แต่เพราะเราพูดน้อยเราเลยเลือกที่จะใม่ใป บางทีนั่งกับพี่สาวและแม่ เขาคุยกันเราก็เท่าแต่นั่งฟัง เพราะใม่รู้จะพูดอะไร พ่อเลยตะโกนมาว่าชวนน้องมันคุยบ้างดินั่งเงียบอยู่นั่นอ่ะ มันทำให้เราเจ็บใจมาก พ่อแม่พี่สาวเราก็พูดมากชอบทำความรู้จักคนกันทั้งนั้น แต่ทำไมเราเกิดมาเป็นแบบนี้ บางทีเราอยู่แต่ในห้องพ่อก็เข้ามาบอกว่าออกใปข้างนอก หัดทำความรู้จักคนสะบ้าง อยู่แบบนี้ไม่มีอะไรดีขึ้นกรอก เราเลยชอบอยู่กับแม่มากกว่า เพราะแม่ใม่เคยพูดกับเราแบบนี้เลย คอยชวนเราคุยตลอด ถึงแม้เราจะใม่ตอบก็ตาม ก็คือง่ายๆ อยู่โรงเรียนพูดมาก อยู่บ้านเป็นใบ้เลยอ่ะ 5555555
>>>>> จนจบ ม.3. ขึ้นม.4..เป็นอะไรที่ทำให้เราถึงกับเป็นโรคซึมเศร้าเลยก็ว่าใด้ เราเข้ากับเพื่อนใม่ใด้ ทั้งๆที่มีเพื่อนหลายๆคน พยายามเข้าหาเรา แต่เหมือนเราปิดกั้นตัวเอง เพราะเราพูดน้อย เรากลัวเพื่อนอึดอัด จนกลายเป็นเด็กที่เงียบมากกกดกก ในห้องใม่สนิทกะครู ใม่สนิทกะเพื่อน และใม่มีเพื่อนสนิททั้งๆที่ ตอน ม.ต้น เรามีเพื่อนสนิทถึง 5 คน แต่ตอนนี้เราอยู่ รร.ใหม่ก็มีกลุ่มเพื่อน มีเพื่อนต่างกลุ่มเข้าหาเราตลอด เราอยากเข้าใปคุยใปโม้กับเขาเหมือนนิสัยตอนเราอยู่ ม.ต้น แต่เรากลับใม่มีเรื่องจะคุย รู้สึกทุกอย่างเปลี่ยนแปลงใปหมด เราก็เปลี่ยนไปอยู่ในกลุ่มเราจะเป็นคนตลกมากๆ ย้ำว่า ในกลุ่ม จนทำให้เพื่อนชอบว่า บางครั้งก็ใม่ค่อยเห็นหัว ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเป็นคนตลกน่ะแต่ก็วางตัวดีมีเพือนเกรง เพื่อนไม่ค่อยกล้าอะไรกับเราเท่าไหร่ แต่มาตอนนี้เราเหมือนเป็นคนยอมใปหมดทุกอย่าง เพราะกลัวเพื่อนเกลียด กลายเป็นคนพูดน้อยทั้งที่บ้านและโรงเรียน เวลาเพื่อนมาแกล้งเรา เราก็ไม่รู้จะโต้ตอบเขายังใง ทั้งๆที่ชอบให้เขามาแกล้ง
👉👉👉👉👉👉อยากเป็นคนพูดมาก อย่างเหมาะสม เพราะตอนนี้อึดอัด อยากกลับใปเป็นคนเก่า อยากเข้าสังคมเก่ง อยากทำความรู้จักคนเก่ง เพราะตอนนี้ขนาดเจอคนรู้จักยังเดินหนีเลย ใม่รู้ทำไมเหมือนกัน หรือเราควรพบจิตแพทไหม มีไครพูดน้อยแล้วเปลี่ยนไดเบ้าง 👈👈👈👈👈👈
>>> อ้อเล่าอีกอย่าง เรามีเพื่อนสนิทมาด้วยน่ะอยู่ห้องเดียวกะเรา จนเราทะเลาะกันเราเลยแยกลุ่มออกมา เราใม่อยากให้เพื่อนในห้องคุยกับเขา เวลาเราเห็นเพื่อนในห้องคุยกะเขา เรารู้สึกแบบเหมือนเขาเหนือกว่า เขากำลังชนะเราอ่ะ (เขาเป็นคนพูดมากน่ะ ตลก หัวเราะเก่ง) และกลับมาซึมเองว่าเออ เราพูดน้อยเองแหล่ะ เราไม่พูดมากเหมือนเขา เกลียดความรู้สึกนี้มาก และเราก็ชอบตามติดชีวิตเขาอ่ะ ชอบส่องเฟสเขาอยุ่บ่อยๆว่าเขารู้สึกอย่างไร ทำอะไร ถ้าเขาแชร์อะไรเศร้า เราก็รุ้สึกดีใจ อ่ะ
👍👍👍 เราเคยคิดน่ะว่าถ้าเราพูดมาก ชีวิตคงจะดีกว่านี้ ตอนี้เหมือนชีวิตเราไร้ค่า อยากเปลี่ยนตัวเอง ช่วยยเราด้วย 😭😭