สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน เรามีเรื่องราวความรักของเราจะมาเล่าให้ฟัง มันอาจจะน้ำเน่าไปหน่อย
เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราเรียนอยู่ม.4 ตอนนั้นเราแอบชอบเด็กห้องโครงการ แต่เขาก็มีแฟนของเขาแหละ เราเห็นเขานั่งด้วยกันทุกวัน เล่นด้วยกัน ลึกๆก็เสียใจทำไมไม่เป็นเรา จนผ่านมาเทอม2 เราได้เข้าอบรมของโรงเรียน เขาก็ได้เข้าเราได้นั่งด้วยกัน และเริ่มคุยกัน (ตอนนั้นเขาเลิกกับแฟนแล้ว) เราคุยกันมาได้สักพัก เขาก็ขอเราเป็นเเฟน เราก็ตกลงรับโดยไม่ได้ไตร่ตรอง เราดีใจมากที่ได้คบกับคนที่ชอบ เราคบกันแรกๆเขาดีกับเรามาก เขาเป็นเเฟนคนเเรกเลยนะที่กล้าไปส่งเราที่บ้าน ทั้งที่พ่อเราดุมาก เขาไม่ชอบพูดกู เขาไม่ชอบให้เราเสียใจ ตอนนั้นเราก็เริ่มไว้ใจเขาและไม่ขอเผื่อใจอีก จนกระทั่งเราคบกันมาได้ปีครึ่ง เขาเริ่มเปลี่ยนๆ อะไรที่เขาบอกจะไม่ทำเขาก็ทำ ทั้งด่าทั้งทำร้ายร่างกายเรา แต่เราก็ให้อภัยตลอดมา เราไปเที่ยวกับครอบครัวเขาบ่อยมาก ครอบครัวเขาน่ารักและเขาก็ชอบเรา วันเกิดพ่อแม่เขาก็ซื้อแหวนทองให้ และนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เรามาตั้งกระทู้นี้ เราเริ่มไว้ใจมากมากถึงมากที่สุด เราเรียนจบม.6 เขาขอให้เราเรียนมหาลัยเดียวกันกับเขา และให้มาอยู่บ้านกับเขาที่กรุงเทพ เราตัดสินใจมาเพราะเขาไปขอพ่อกับแม่เราว่าจะดูเเลอย่างดี เรามาอยู่ได้ประมาณ5เดือน เราจับได้เขาแอบนัดเจอแฟนเก่าที่ม.ซึ่งเป็นรุ่นน้องเราและอยู่ลพบุรี ตอนนั้นมีโอเพ็นเฮาท์เขาบอกเราว่าเขามีเรียน เราก็โอเคโดยไม่ได้คิดอะไรเลย สายๆเราตื่นขึ้นมาอาบน้ำแจ้งเตือนไอจีมันขึ้น เราเห็นครั้งแรกเราเสียใจมากโครตเสียใจ ใจสลาย หลอกเราเพื่อไปเจอแฟนเก่าทั้งที่คบกับเรามา2ปีกว่า เราจับได้ตอนนั้นเราโทรหา เราแกล้งถามว่าเรียนเสร็จยังเขาก็ยังโกหกจนเราโมโหและพูดออกไป เรารีบวางสายเขาโทรมาแล้วบอกขอโทษเรา เเละรีบกลับบ้านมาหาเรา เขาไม่ได้ทำผิดแค่ครั้งเเรกเกี่ยวกับเรื่องแฟนเก่า แต่มันหลายรอบมากๆ มากจนไม่น่าให้อภัย แต่สุดท้ายเราก็ใจอ่อนเผลอใหเอภัยเขาไป ตอนนั้นเราอยู่บ้านเขาเราทำทุกอย่าง ทั้งงานบ้าน ทั้งกับข้าว เขาหิวเรารีบไปหาทำให้กิน เราหิวเขาบอกก็ไปกิน เขาเคยเตะเราจนเราหนีกลับบ้าน เขาตบเรา สารพัดเราก็โง่ให้อภัย เพราะอะไรเพราะเรารักไปแล้ว ตอนนั้นเราอึดอัดมาก เราอยากกลับบ้าน เราคิดถึงพ่อกับแม่ แต่เรากลับไม่ได้ เราเลือกเเล้วเราต้องทำให้สำเร็จ เราไม่อยากให้ท่านเสียใจแม้เราจะเสียใจมากแค่นั้นก็ตาม เราต้องอดทน ตอนนี้เราไม่เชื่อเรื่องความรักแล้ว เราไม่รู้ว่าความรักที่แท้จริงคืออะไร ทำไมเราให้ใจไปแล้วได้กลับมา เขางอลเราง้อ เรางอลเขาเมิน ไอ้
ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ป่ะว้ะ กูรักขนาดนี้ไม่กลัวเสียกูไปบ้างหรอ กูดีที่สุดเเล้วนะ ทำตามที่บอกทุกอย่าง ไม่เคยแอดเพื่อนผช แต่กลับแอดติดตามผู้หญิง กูคนกูมีหัวใจนะ
รักคือ?
เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราเรียนอยู่ม.4 ตอนนั้นเราแอบชอบเด็กห้องโครงการ แต่เขาก็มีแฟนของเขาแหละ เราเห็นเขานั่งด้วยกันทุกวัน เล่นด้วยกัน ลึกๆก็เสียใจทำไมไม่เป็นเรา จนผ่านมาเทอม2 เราได้เข้าอบรมของโรงเรียน เขาก็ได้เข้าเราได้นั่งด้วยกัน และเริ่มคุยกัน (ตอนนั้นเขาเลิกกับแฟนแล้ว) เราคุยกันมาได้สักพัก เขาก็ขอเราเป็นเเฟน เราก็ตกลงรับโดยไม่ได้ไตร่ตรอง เราดีใจมากที่ได้คบกับคนที่ชอบ เราคบกันแรกๆเขาดีกับเรามาก เขาเป็นเเฟนคนเเรกเลยนะที่กล้าไปส่งเราที่บ้าน ทั้งที่พ่อเราดุมาก เขาไม่ชอบพูดกู เขาไม่ชอบให้เราเสียใจ ตอนนั้นเราก็เริ่มไว้ใจเขาและไม่ขอเผื่อใจอีก จนกระทั่งเราคบกันมาได้ปีครึ่ง เขาเริ่มเปลี่ยนๆ อะไรที่เขาบอกจะไม่ทำเขาก็ทำ ทั้งด่าทั้งทำร้ายร่างกายเรา แต่เราก็ให้อภัยตลอดมา เราไปเที่ยวกับครอบครัวเขาบ่อยมาก ครอบครัวเขาน่ารักและเขาก็ชอบเรา วันเกิดพ่อแม่เขาก็ซื้อแหวนทองให้ และนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เรามาตั้งกระทู้นี้ เราเริ่มไว้ใจมากมากถึงมากที่สุด เราเรียนจบม.6 เขาขอให้เราเรียนมหาลัยเดียวกันกับเขา และให้มาอยู่บ้านกับเขาที่กรุงเทพ เราตัดสินใจมาเพราะเขาไปขอพ่อกับแม่เราว่าจะดูเเลอย่างดี เรามาอยู่ได้ประมาณ5เดือน เราจับได้เขาแอบนัดเจอแฟนเก่าที่ม.ซึ่งเป็นรุ่นน้องเราและอยู่ลพบุรี ตอนนั้นมีโอเพ็นเฮาท์เขาบอกเราว่าเขามีเรียน เราก็โอเคโดยไม่ได้คิดอะไรเลย สายๆเราตื่นขึ้นมาอาบน้ำแจ้งเตือนไอจีมันขึ้น เราเห็นครั้งแรกเราเสียใจมากโครตเสียใจ ใจสลาย หลอกเราเพื่อไปเจอแฟนเก่าทั้งที่คบกับเรามา2ปีกว่า เราจับได้ตอนนั้นเราโทรหา เราแกล้งถามว่าเรียนเสร็จยังเขาก็ยังโกหกจนเราโมโหและพูดออกไป เรารีบวางสายเขาโทรมาแล้วบอกขอโทษเรา เเละรีบกลับบ้านมาหาเรา เขาไม่ได้ทำผิดแค่ครั้งเเรกเกี่ยวกับเรื่องแฟนเก่า แต่มันหลายรอบมากๆ มากจนไม่น่าให้อภัย แต่สุดท้ายเราก็ใจอ่อนเผลอใหเอภัยเขาไป ตอนนั้นเราอยู่บ้านเขาเราทำทุกอย่าง ทั้งงานบ้าน ทั้งกับข้าว เขาหิวเรารีบไปหาทำให้กิน เราหิวเขาบอกก็ไปกิน เขาเคยเตะเราจนเราหนีกลับบ้าน เขาตบเรา สารพัดเราก็โง่ให้อภัย เพราะอะไรเพราะเรารักไปแล้ว ตอนนั้นเราอึดอัดมาก เราอยากกลับบ้าน เราคิดถึงพ่อกับแม่ แต่เรากลับไม่ได้ เราเลือกเเล้วเราต้องทำให้สำเร็จ เราไม่อยากให้ท่านเสียใจแม้เราจะเสียใจมากแค่นั้นก็ตาม เราต้องอดทน ตอนนี้เราไม่เชื่อเรื่องความรักแล้ว เราไม่รู้ว่าความรักที่แท้จริงคืออะไร ทำไมเราให้ใจไปแล้วได้กลับมา เขางอลเราง้อ เรางอลเขาเมิน ไอ้