ผมกับเขา คบกันแบบไม่เปิดเผยตั้งแต่ปีหนึ่งครับ เขาให้เหตุผลกับผมว่าไม่อยากให้พ่อแม่รู้ แต่เรื่องนี้ผมโอเคครับ ไม่เป็นไร แต่ว่าหลังๆ เราทะเลาะกันมากขึ้น เขาไม่มีเวลาให้ผมเลย ปกติเราจะบอกฝันดีกันก่อนนอน หรือไม่ก็แค่บอกว่า นอนแล้วนะ แต่พักหลังๆ เขาไม่เคยทักมาเลยบางครั้งเขาก็จะหายไปทั้งวันโดยที่ไม่ตอบเเชทผมเลย เขาดูไม่สนใจผมสักนิดไม่เหมือนตอนเเรกๆที่เรามักจะไปไหนมาไหนด้วยกัน ตอนนั้นมีความสุขมาก ไม่เหมือนกับปัจจุบันที่หายใจเข้าออกเป็นทะเลาะกันใจจริง ผมอยากเลิกให้มันจบๆไป แต่ว่าพอห่างสักแปป ผมเองก็กระวนกระวายว่าเขาจะเป็นอะไรมั้ย เขาจะกลับหอเองได้มั้ย เพราะปกติเราทำให้เขา ..อยู่ที่ห้องเรียนเขาชอบทำท่าที่เหมือนคุมผมทุกอย่าง ชอบขึ้นเสียงถ้าเกิดผมทำอะไรไม่พอใจเขา ผู้ชายทุกคนโดนอย่างนี้คงตะคอกกลับไปแล้ว ทั้งๆที่ตัวผมโครตอายเลย เวลาโดนเสียงแบบนั้น แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา ตอนเลิกเรียนผมมักจะบอกกับเขาว่า “อย่าด่านี่เลย คนทั้งห้องเห็นมันจะคิดยังไงกัน”จริงๆแฟนผมไม่ใช่คนไม่ดีอะไรนะครับ แค่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปมาก โดยที่ผมไม่รู้สาเหตุจริงๆ
ผมอยากเลิกมากๆ แต่เลิกไม่ได้ เพราะต้องเจอ
ทุกวันยังไงก็ไม่ลืม..บางครั้งก็โกรธที่โดนว่าหนักๆ
แต่พอปล่อยเวลาสักพักผมก็จะกลับไปง้อเขาเองทุกที..
ไม่มีที่ระบายจริงๆครับ อย่างน้อยมาโพสต์
ในนี้ก็อาจจะเจอคนหัวอกเดียวกัน
#เว้นบรรทัดไม่สวยขอโทษด้วยครับ
ทะเลาะกับแฟนบ่อยมากๆ โดนเมินหลายครั้ง รักๆเลิกๆ แต่เป็นฝ่ายกลับไปง้อทุกที...
ผมอยากเลิกมากๆ แต่เลิกไม่ได้ เพราะต้องเจอ
ทุกวันยังไงก็ไม่ลืม..บางครั้งก็โกรธที่โดนว่าหนักๆ
แต่พอปล่อยเวลาสักพักผมก็จะกลับไปง้อเขาเองทุกที..
ไม่มีที่ระบายจริงๆครับ อย่างน้อยมาโพสต์
ในนี้ก็อาจจะเจอคนหัวอกเดียวกัน
#เว้นบรรทัดไม่สวยขอโทษด้วยครับ