เคยมั้ยครับ...รู้สึกว่าไร้ค่า...ท้องฟ้าก็เป็นสีเทา

  ผมตกงานครับ  อายุ 23 ปีเท่านั้นเอง  
งานล่าสุด ทำผมไร้วิณญาณเลยทีเดียว  
ผมทำได้เพียงเเค่เดือนเดียวเท่านั้น  เหตผล ไม่สามารถทำงานร่วมกับหัวหน้าได้  ความสามารถไม่ตรงความต้องการ
*** ทั้งที่ผมทำงาน  กลับดึกดูเเล ความเรียบร้อยตามเค้าสั่งทุกอย่าง
*** ไม่เคยทิ้งหน้าที่ ถึงบางทีอาจจะมีลืมบ้าง  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
***  เค้าไม่เคยมองปัญหาตั้วเองใหญ่เลย เพราะปัญหาใหญ่สำหรับเค้าคือ เรานั้นเอง
   ถามก็โดนว่าเเค่นี้ไม่รู้...พอไม่ถามก็โดน ทำอะไรไม่ถามพี่ก่อนวะ เรื่องใหญ่นะเว้ย
  ( เป็น ผญ  ที่หยาบคาย มาสาย ที่เคยเห็นมา พูด เห้-  สั-  นู้นนี้ มากมาย กลางออฟฟิศ)
  *** ผมยอมรับว่า ไม่มีปัญหาเรื่องงานเลย  เเต่รับนิศัยหัวหน้าตัวเองไม่ค่อยได้
      ผมจำเเววตาคู่นั้นได้ดี  ( อยากให้ออกมาก ) ผมได้เเค่ยิ้มเเละบอกว่า  ได้ครับ ผมจะหางานใหม่
      คิดในใจ "ว่าเราอย่าได้เจอกันอีกเลย นะครับ"
ผมต้องออกจากงาน อื่นมาเพราะตั้งใจมาช่วย ซึ้งเป็นงานที่มั่นคงกว่า  สวัสดิการดีกว่า  เพราะที่ใหม่มีเเค่ ประกันสังคม
*--ผลตอบเเทนผมก็คือ ตกงานไงครับ

ฝากคนที่อ่านทุกท่าน อย่าเลือกเดินทางเพราะว่าเงินมาก ให้เลือกที่เราทำได้เเละมั่นคงนะครับ

ปล. ผมเด็ก ตจว ตกงาน อยู่ครับ   กำลังรับเพราะมีค่าใช้จ่าย เยอะมาก