เราอายมากเลยค่ะ

เราเป็นคนขี้อายมากๆ เเค่เวลายืนหน้าชั้นเรียนใจตกไปถึงตาตุ้มเลยค่ะ ตื่นเต้นยังไงไม่รู้ มาเริ่มเรื่องเลยดีกว่าค่ะ คือหนูมีปัญหากับเพื่อนที่ยุม.2ด้วยกัน จนไม่ค่อยชอบขี้หน้า มีบางคนก้หาว่าเรามองจิกมันจนมันไม่ชอบหน้าเรา เราเลยเครียดมากๆเลยค่ะ ไอคนที่ไม่ชอบเราก็เม้าท์ให้เพื่อนมันจนจะเกลียดเราเกือบทั้งสายชั้นเเล้วค่ะ เราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง อวดเก่งไปทั่วสุดท้ายจุดจบมาเป็นเเบบนี้ ไม่กล้ามองใครเเล้วค่ะ อยากลาออกไปให้มันจบๆ  อีก1สัปดาห์มันจะมีกิจกรรมผู้บำเพ็ญประโยชน์ทุกคนในสายชั้นม.2ต้องมาพูดความสามารถของตนเอง เเค่คุณครูพูดมาเราอยากจะร้องไห้มากเลยค่ะ เราอาย เรากลัว เราสั่นเเน่ๆเลยเวลายืน เเค่ในชั้นเรียนก็กลัวขนาดขาสั่น เราจะร้องไห้ เราเครียดมาก คิดมากสุดๆ เราไม่กล้าเเสดงออกอะไรเลย เรากลัวทุกอย่าง กลัวคนที่เขาไม่ชอบเรา กลัวคนที่เเอบชอบ#เขารู้ว่าเราชอบนะค่ะ เรากังวลเเละเครียดมากๆเลย เราควรทำยังไงดีค่ะ?