สิ่งที่ป้ากลัวก็เกิดขึ้นจริงๆ ต้องยอมรับแล้วใช่มั๊ย ฮือ..

ตอนเมนเทอร์ลูกกบและครอบครัวเข้ามารับไม้ต่อ ในใจก็ภาวนาให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเถอะ เก็บตัวเร็วมาก สัมภาษณ์ นั่งสมาธิ ไล่บอลจนหิ้วปีกบลาๆ เลยคิดว่า เห้ย.. สิ่งที่เราหวังมันต้องดีขึ้นแน่ๆ ไม่พูดถึงเกมส์บุก เพราะทีมเราบ้าซ้อมเกมส์บุกมาทุกยุคตีตูมตามได้แต้มนึงเท่ากัน (แต่ไม่ตีเคยเล่นกะบล็อคกะเล่นทางบลาๆ เพราะแต้มนึงเท่ากันนะ) คงคิดว่า sf เร็ว แผนวิ่งกระจาย ไงเขาก็บล็อคไม่ทัน 55 แต่บอลแรกเอิ่ม

เอาล่ะ มาถึงแมทเฟรนด์ลี่กะเกาหลี (แมทแรกของเมนเทอร์ลูกกบ) ต่อให้ชนะ แต่เชื่อม๊ะว่าป้าใจตุ้มๆ ต่อมๆ มาก เพราะมันเหมือนเดิมไปหมดจากเมนเทอร์ด่วนและยะ (ลูกหม้อกันมา) คิดเข้าข้างตัวเองว่าคงมีไพ่ลับวีนแอ๋วละมั้ง แต่แล้วก็....

บอลแรกก็ยังพังต่อ ขาตาย เกมส์เสิร์ฟไม่กดดันแถมเสียง่าย ฟอลดีเฟนมั่วมาก มาดูรุ่น U19 ที่ได้ระดับทองโอมาทำก็พังไม่เป็นท่า โครงการเด็กสูงที่อืดมากๆ มาอีก

คือมันเหมือนย้อนไปดูไทยทุกยุคเดิมๆ จริงๆ ไม่ได้เปลี่ยนอะไรให้ดีขึ้นเลยจากใจป้าค่ะ ทีมสถิติทำอะไร ทีมอื่นเขาแทบไม่ต้องอัพเดทอะไรของไทยแล้วมั้ง เพราะมันเดิมๆ ไปหมด

หดหู่ค่ะ....ถึงจะไม่ตกชั้นหรืออะไรก็ตามแต่ แต่เมนเทอร์ลูกบมีโจทย์ใหญ่มากแล้วค่ะ u19 ที่หวังจะปั้นไปโอก็บ้ง ชุดอื่นก็แก้ไขอะไรไม่ได้ สุดท้ายก็สัมตั้งโต๊ะกะนายกสมาคมเอาใจติ่งเอาใหม่ ติ่งไม่เป็นไร ติ่งดีแล้วๆ ต่อไปเรื่อยๆ แค่นั้นเอง

ป้ามาเรต ผู้เชียร์ไทยมาตั้งแต่ลูกวอลเลย์ยังเป็นสีขาว

เศร้ามากกกกก 55