มันก็ไม่ใช่กระทู้คำถามซะทีเดียวแค่อยากระบาย...
แต่เรื่องนี้มันเริ่มตั้งแต่ ม.4-6 และก็ผ่านมาจะ 2 ปีละ
อย่างที่บอกมีเพื่อนคนนึงที่เราไม่ค่อยกล้าคุย อยู่ใกล้หรือสบตา
เพราะมันรู้สึกไม่บริสุทธิ์ใจกลัวว่าถ้าใกล้มากไปเค้าจะรู้ว่าเราคิดอะไร
ก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามันเป็นความรู้สึกอะไรกันแน่ มันบอกไม่ถูก
เป็นเรื่องที่ไม่เคยบอกใครแม้แต่เพื่อนที่สนิทที่สุดเค้าจะดูออกมั้ยก็ไม่รู้
แต่ก็พยายามทำตัวเองเป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วเมื่อก่อนเราก็มักจะแชทไปคุยกับเค้าบ่อยๆ
แต่ก็มารู้ทีหลังว่าเค้าชอบเพื่อนเราก็เลยห่างๆไปไม่ค่อยคุย
จนเข้ามหาลัยก็มีการถามนิดหน่อยว่าเรียนอะไรที่ไหนก็แค่นั้นและหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
มีบังเอิญเจอบ้างแต่เราก็ไม่กล้าคุยหรือทักทาย เค้าอาจจะคิดว่าเราหยิ่ง
ไม่แม้แต่จะมองหน้าและยิ้มให้เพียงแค่บังเอิญหันไปสบตาเราก็รีบหลบสายตา
ซึ่งตลอดเวลาที่เราไม่ได้คุยกับเค้าเราก็ยังนึกถึงเค้าเข้าไปส่องเฟสเค้าบ่อยๆ แต่ไม่กล้าทักไป
และตรงช่องแชทที่จะขึ้นคนที่เราคุยบ่อยก็มีชื่อเค้าอยู่อันดับต้นๆ ทั้งๆที่ไม่ได้คุยกันนานเป็นปีแล้ว
แต่เหมือนเวลาไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกนี้ได้เลย ถึงตรงนี้เราควรเคลียร์ความรู้สึกตัวเองมั้ย?
หรือควรเก็บมันไว้อย่างนี้? เพราะที่จริงเค้าอาจจะดูออกแต่แค่เค้าไม่ได้รู้สึกเหมือนเรา...
ถ้าเราเลือกบอกเค้าไปแล้วมันแย่กว่าที่เป็นอยู่ก็น่าเศร้านะ
แต่สุดท้ายถึงมันจะเป็นแค่ความทรงจำของเราเพียงฝ่ายเดียวมันก็ไม่ได้แย่เพราะยังมีความสุขเวลาคิดถึงภาพรอยยิ้มของเค้า ^^
มีเพื่อนบางคนที่เราไม่บริสุทธิ์ใจที่จะอยู่ใกล้ สัมผัส สบตา
แต่เรื่องนี้มันเริ่มตั้งแต่ ม.4-6 และก็ผ่านมาจะ 2 ปีละ
อย่างที่บอกมีเพื่อนคนนึงที่เราไม่ค่อยกล้าคุย อยู่ใกล้หรือสบตา
เพราะมันรู้สึกไม่บริสุทธิ์ใจกลัวว่าถ้าใกล้มากไปเค้าจะรู้ว่าเราคิดอะไร
ก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามันเป็นความรู้สึกอะไรกันแน่ มันบอกไม่ถูก
เป็นเรื่องที่ไม่เคยบอกใครแม้แต่เพื่อนที่สนิทที่สุดเค้าจะดูออกมั้ยก็ไม่รู้
แต่ก็พยายามทำตัวเองเป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วเมื่อก่อนเราก็มักจะแชทไปคุยกับเค้าบ่อยๆ
แต่ก็มารู้ทีหลังว่าเค้าชอบเพื่อนเราก็เลยห่างๆไปไม่ค่อยคุย
จนเข้ามหาลัยก็มีการถามนิดหน่อยว่าเรียนอะไรที่ไหนก็แค่นั้นและหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
มีบังเอิญเจอบ้างแต่เราก็ไม่กล้าคุยหรือทักทาย เค้าอาจจะคิดว่าเราหยิ่ง
ไม่แม้แต่จะมองหน้าและยิ้มให้เพียงแค่บังเอิญหันไปสบตาเราก็รีบหลบสายตา
ซึ่งตลอดเวลาที่เราไม่ได้คุยกับเค้าเราก็ยังนึกถึงเค้าเข้าไปส่องเฟสเค้าบ่อยๆ แต่ไม่กล้าทักไป
และตรงช่องแชทที่จะขึ้นคนที่เราคุยบ่อยก็มีชื่อเค้าอยู่อันดับต้นๆ ทั้งๆที่ไม่ได้คุยกันนานเป็นปีแล้ว
แต่เหมือนเวลาไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกนี้ได้เลย ถึงตรงนี้เราควรเคลียร์ความรู้สึกตัวเองมั้ย?
หรือควรเก็บมันไว้อย่างนี้? เพราะที่จริงเค้าอาจจะดูออกแต่แค่เค้าไม่ได้รู้สึกเหมือนเรา...
ถ้าเราเลือกบอกเค้าไปแล้วมันแย่กว่าที่เป็นอยู่ก็น่าเศร้านะ
แต่สุดท้ายถึงมันจะเป็นแค่ความทรงจำของเราเพียงฝ่ายเดียวมันก็ไม่ได้แย่เพราะยังมีความสุขเวลาคิดถึงภาพรอยยิ้มของเค้า ^^