ข้อที่จะเปรียบพอให้ได้ยุ่งบ้าง ก็ควรเปรียบเข้าที่เหตุการณ์ในฤดูเข้าพรรษา แต่ว่าตัวคนผู้ไม่ได้เข้ากาลปวารณาด้วยกับเขา นั้นๆ ในคณะหนึ่ง ในเดี๋ยวนี้ หรือลางแห่งบางที่ ก็ไม่อาจจะมีการหวังปวารณาบริสุทธิ์อยู่ได้ คือเดี๋ยวนี้ไม่อาจจะได้ความปลุกเร้าใจให้ต้องพากเพียรดั่งนั้น เพราะมีแต่ในสมัยพุทธกาล คือย่อมจะไม่ได้หวังว่าเราจะไปอยู่ร่วมกับเพื่อน(ภิกษุ)ผู้ปวารณา หมู่ภิกษุนั้น! จากทีนี้และแต่ก่อนกำลังแร่ร่อนไป ด้วยใจที่อาศัยเหตุอันจะเป็นที่ผ่อนพักแก่การจะจำพรรษาตามบรมพุทโธวาทอันเป็นวินัยพรต คงไม่อาจมีที่อ้าง หรือเหตุทางใจอ้างอยู่ดั่งนั้น
เพราะว่าภาวนาเรียกร้อง อยู่ด้วยใจและสามัคคีทางกองกฐินอยู่ก็มากราย และมากเหตุการณ์ ไม่ได้มีการหวังพัฒนาการอยู่ร่วมกันให้เป็นไปในปาริสุทธิศีล 4 ก็จะคล้ายเหตุการดั่งที่เล่ามานั้น เพราะว่าภิกษุสมัยใหม่ได้หาภาระอันจำเป็นแต่การณ์มากความ ซึ่งเป็นแต่เรื่องของการใช้งวดใช้เงิน แม้แต่ข้าราชการ งานระดับประเทศทั่วโลก โดยมากก็ใช้หลักวิธีสร้างหนี้สิน โยกยื้มตื่มต้อย คอยเลี้ยงกันอยู่แต่เรื่องระบบเศรษฐกิจ จะหวังให้คุยการณ์ศาสนาเป็นคุณธรรมแท้ๆ ก็คงควรแต่จะหายาก ฉะนั้นข้อแนะนำให้ถูกหลักนั้น จึงยังไม่อาจจะมีได้
ควรแค่ให้โอวาทเป็นบทพุทธภาษิตเท่านั้น เพราะว่าไม่พ้น ฉะนั้น ก็จงไปคิดใคร่ครวญเถอะว่า ที่ใดได้กล่าวพุทธภาษิตมีมาอยู่ เช่นนั้น เป็นจริงเหรือไม่ “อยู่กับคนพาลก็ต้องทุกข์ดั่งนั้นเอง” ฉะนั้น จึงควรดึงตนเองมาคืนทางเก่า เอาเรื่องเอาระบบตั้งแต่ก่อนที่ยังไม่เจอะ ไม่คบ ไม่เสพพาลนั้นมาใช้ แล้วก็จะต้องระวังให้จงหนักแล้ว เพราะว่าได้รับบทเรียนเป็นประสบการณ์ ซึ่งเป็นแต่ประสบการณ์ร้าย ไม่มีใจใครที่ใดจะนิยมชื่นชอบไปได้ ด้วยว่าเป็นแต่ทุกขลาภเข้ามา ทุกขลาภเพราะว่าหาคบกับคนไม่ดี
แต่ทุกขลาภ เขาก็ไม่ได้แปลกันว่า ได้ทุกข์สถานเดียวอันเป็นที่เหนี่ยวนำติดตาม เพราะจะแปลว่ามีทุกข์เสียก่อนจึงเกิดผลดีมีลาภ ก็แปลได้ ซึ่งคนทุกข์ๆยากๆจากชนบทก็มักจะทราบข้อนี้ดี เป็นที่ซาบซึ้งสาสมใจกันแก่ความดิ้นรนของชีวิต จนเขาแต่งเป็นเพลงร้องเล่นกันอยู่มากแล้ว ที่ว่า “ขอขอบคุณความจน” หรืออะไรๆ ดังที่ว่านี้ ซึ่งย้อนดู ซึ่งต้องยอกย้อนดูแก่ใจ ว่าคนที่ไม่มีกะใจทุกข์ยากหาทางออกด้วยกันนั้น ก็ย่อมจะไม่ค่อยรู้ คือไม่ค่อยรู้ว่า เขาขอบคุณความจนเพราะอะไร? ถึงแต่คนที่มีการศึกษาพระพุทธพจน์เท่านั้น จึงจะรู้ ว่าที่ใครเขาขอบคุณความจนอยู่นั้น เขาขอบคุณก็เพราะว่า เขาได้รู้จักว่าใครเป็น พาล! ใครเป็นเพื่อนไม่ควรคบ ใครเป็นคนไม่ควรเสพ ใครไม่ควรที่ใครจะได้ใกล้ เพราะว่าผู้นั้น คนนั้น เป็นคนพึ่งพาอาศัยไม่ได้ จะดีด้วยอย่างไรก็ไม่ได้
ตอบคำถามครูรับจ้าง โดนโกงค่าห้อง
เพราะว่าภาวนาเรียกร้อง อยู่ด้วยใจและสามัคคีทางกองกฐินอยู่ก็มากราย และมากเหตุการณ์ ไม่ได้มีการหวังพัฒนาการอยู่ร่วมกันให้เป็นไปในปาริสุทธิศีล 4 ก็จะคล้ายเหตุการดั่งที่เล่ามานั้น เพราะว่าภิกษุสมัยใหม่ได้หาภาระอันจำเป็นแต่การณ์มากความ ซึ่งเป็นแต่เรื่องของการใช้งวดใช้เงิน แม้แต่ข้าราชการ งานระดับประเทศทั่วโลก โดยมากก็ใช้หลักวิธีสร้างหนี้สิน โยกยื้มตื่มต้อย คอยเลี้ยงกันอยู่แต่เรื่องระบบเศรษฐกิจ จะหวังให้คุยการณ์ศาสนาเป็นคุณธรรมแท้ๆ ก็คงควรแต่จะหายาก ฉะนั้นข้อแนะนำให้ถูกหลักนั้น จึงยังไม่อาจจะมีได้
ควรแค่ให้โอวาทเป็นบทพุทธภาษิตเท่านั้น เพราะว่าไม่พ้น ฉะนั้น ก็จงไปคิดใคร่ครวญเถอะว่า ที่ใดได้กล่าวพุทธภาษิตมีมาอยู่ เช่นนั้น เป็นจริงเหรือไม่ “อยู่กับคนพาลก็ต้องทุกข์ดั่งนั้นเอง” ฉะนั้น จึงควรดึงตนเองมาคืนทางเก่า เอาเรื่องเอาระบบตั้งแต่ก่อนที่ยังไม่เจอะ ไม่คบ ไม่เสพพาลนั้นมาใช้ แล้วก็จะต้องระวังให้จงหนักแล้ว เพราะว่าได้รับบทเรียนเป็นประสบการณ์ ซึ่งเป็นแต่ประสบการณ์ร้าย ไม่มีใจใครที่ใดจะนิยมชื่นชอบไปได้ ด้วยว่าเป็นแต่ทุกขลาภเข้ามา ทุกขลาภเพราะว่าหาคบกับคนไม่ดี
แต่ทุกขลาภ เขาก็ไม่ได้แปลกันว่า ได้ทุกข์สถานเดียวอันเป็นที่เหนี่ยวนำติดตาม เพราะจะแปลว่ามีทุกข์เสียก่อนจึงเกิดผลดีมีลาภ ก็แปลได้ ซึ่งคนทุกข์ๆยากๆจากชนบทก็มักจะทราบข้อนี้ดี เป็นที่ซาบซึ้งสาสมใจกันแก่ความดิ้นรนของชีวิต จนเขาแต่งเป็นเพลงร้องเล่นกันอยู่มากแล้ว ที่ว่า “ขอขอบคุณความจน” หรืออะไรๆ ดังที่ว่านี้ ซึ่งย้อนดู ซึ่งต้องยอกย้อนดูแก่ใจ ว่าคนที่ไม่มีกะใจทุกข์ยากหาทางออกด้วยกันนั้น ก็ย่อมจะไม่ค่อยรู้ คือไม่ค่อยรู้ว่า เขาขอบคุณความจนเพราะอะไร? ถึงแต่คนที่มีการศึกษาพระพุทธพจน์เท่านั้น จึงจะรู้ ว่าที่ใครเขาขอบคุณความจนอยู่นั้น เขาขอบคุณก็เพราะว่า เขาได้รู้จักว่าใครเป็น พาล! ใครเป็นเพื่อนไม่ควรคบ ใครเป็นคนไม่ควรเสพ ใครไม่ควรที่ใครจะได้ใกล้ เพราะว่าผู้นั้น คนนั้น เป็นคนพึ่งพาอาศัยไม่ได้ จะดีด้วยอย่างไรก็ไม่ได้