สำหรับผมการศึกษาไม่ใช่อุปสรรค์สำหรับการทำงาน การดำเนินชีวิต ผมทำงานทุกวันเป็นความสามารถล้วนๆ
ภาษาไทยผมก็อ่านออก ภาษาอังกฤษก็อ่านออกเขียนได้ อาจจะพูดไม่ได้ฟังไม่ออกแต่ก็อ่านป้ายทั่วๆไปได้
ทุกอย่างมันมาจากการใช้ชีวิตประจำวันล้วนๆ .... ทุกวันนี้ผมก็มีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บ ลูกๆเรียนเอกชนเหมือนคนอื่นๆ เขา
การคำนวณ การวางแผนการทำงาน การเจรจาเรื่องงานผมก็รู้สึกตัวเองทำคล่องกว่าภรรยา
ก็เลยให้ภรรยาอยู่บ้านเลี้ยงลูก เพราะทำงานยังไงก็รู้สึกติดขัดกว่าตัวเราเอง
เคยคิดว่าวิชาที่เรียนมาบางทีมันใช้ไม่ได้เท่ากับความสามารถของตัวเอง
ผมเห็นทุกๆ ปีที่เด็กๆ แย่งกันเข้าโรงเรียนดังๆ ก็คงคิดว่าเรียนแล้วตัวเองก็เก่ง ประสบผลสำเร็จ ผมคิดว่ามันไม่ใช่เสมอไป
ผมจบ ป.2 แต่หาเงินเลี้ยงครอบครัวเองซื้อรถซื้อบ้านผมทำได้ ....แฟนจบ ป.ตรี ให้เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก
ภาษาไทยผมก็อ่านออก ภาษาอังกฤษก็อ่านออกเขียนได้ อาจจะพูดไม่ได้ฟังไม่ออกแต่ก็อ่านป้ายทั่วๆไปได้
ทุกอย่างมันมาจากการใช้ชีวิตประจำวันล้วนๆ .... ทุกวันนี้ผมก็มีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บ ลูกๆเรียนเอกชนเหมือนคนอื่นๆ เขา
การคำนวณ การวางแผนการทำงาน การเจรจาเรื่องงานผมก็รู้สึกตัวเองทำคล่องกว่าภรรยา
ก็เลยให้ภรรยาอยู่บ้านเลี้ยงลูก เพราะทำงานยังไงก็รู้สึกติดขัดกว่าตัวเราเอง
เคยคิดว่าวิชาที่เรียนมาบางทีมันใช้ไม่ได้เท่ากับความสามารถของตัวเอง
ผมเห็นทุกๆ ปีที่เด็กๆ แย่งกันเข้าโรงเรียนดังๆ ก็คงคิดว่าเรียนแล้วตัวเองก็เก่ง ประสบผลสำเร็จ ผมคิดว่ามันไม่ใช่เสมอไป