เล่าเลยนะคะ...
เราปี 4 ค่ะ อายุ 22 ปี ปัญหามีมาตั้งแต่เข้ามาอยู่กับพ่อแม่เลย คือพอมาอยู่เป็นครอบครัวจริงๆ คือเห็นปัญหา เรามาอยู่กับพ่อแม่ตอน 10 ขวบ ก่อนหน้านั้นอยู่กับปู่ย่า ที่บ้านของเราแม่เรามีอาการเหมือนประสาทอะค่ะ (คือเวลาโกรธจะอาละวาดตลอด ตั้งแต่เราเด็กๆ แล้ว) คืออาละวาดด่าทอ ทำลายข้าวของ ด้วยความที่บ้านขายของชำ แม่เราก็ไปลงกับลูกค้า เอาเรากับน้องไปพูดเสียๆหายๆ ให้คนข้างบ้านฟัง แรกๆ เค้าก็จะเชื่อแม่ว่าจริงนะคะ พอเห็นว่าแม่เราเวลาโกรธคือจะด่าสาดเททุกคน ก็เหมือนคนในหมู่บ้านจะอ่านสถานการณ์ออก เวลาโกรธคือจะปิดร้านก็ปิด ลูกค้ามากดกริ่งก็ตะโกนด่าด้วยคำหยาบยอดอิต ได้ยินหรือเปล่าเราไม่รู้ แต่เรานี่แทบออกไปกราบเท้าลูกค้าคือพระเจ้าทุกๆ คน กลัวเค้าจะไม่มาซื้ออีก ละเปิดร้านขายของปกติ พอแม่กลับเข้ามาในร้านก็กระโชกโหกหากด่าเราให้ลูกค้าฟัง ถึงความเนรคุณที่เมคเอาเองทั้งนั้น จะเถียงก็ไม่ได้ กลายเป็นหักหน้าแม่ต่อหน้าคนนอกเรื่องจะแรงกว่าเดิม ก็ปล่อยให้อ่านเกมส์กันเอง แม่เราเป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์ค่ะ เพราะเรา น้องและ พ่อ กลับบ้านแค่เสาร์-อาทิตย์ พอกลับเราก็ไปอยู่กับพ่อ นึกภาพง่ายๆ นะคะ แม่เราขายของในร้าน จะมาขลุกกับเราสามคนได้ยังไง พอเรามาอยู่กันสามคนแม่เราจะไม่พอใจ และหาเรื่องเพื่อเรียกร้องความสนใจ พอไม่สนใจต่างคนต่างเดินหนี แม่เราจะยกนามสกุลพ่อเรามาด่า คือด่าแค่ตอนเรากับน้องอยู่นะคะ พ่ออยู่ก็ไม่กล้าด่าหรอก ทำแบบนี้มาตลอด บางทีก็เตะหมา ทุบแก้วทุบจาน ด่าคนนู้นคนนี้ บอกอยากตายๆ แช่งเราแช่งพ่อให้ตาย อย่างวันก่อนแม่เราพูดว่า “กูเบื่อแน่ไอ้แมวตัวนี้” คือแมวมันหิวอะค่ะ มันมาร้องเหมียวๆ แถวร้าน คนบ้านเราก็จัดของในร้านกันอยู่ แม่เราเป็นคนเกลียดแมว แม่ว่าแมวทอแร(?) คือแม่เราไม่ใช่คนรักสัตว์อะค่ะ แต่น้องเรามันสวนขึ้นมาว่า “แมวนะแม่ มันแค่แมว” แม่เราไม่พอใจเลยปาถุงขนมที่จะจัดวางชั้น แล้วเดินไปมาในร้านแบบสั่นๆ อะค่ะ เป็นไรไม่รู้ แล้วกรี๊ดดดๆๆๆ ด่านามสกุลพ่อ ทำให้น้องเราปรี๊ดค่ะ เพราะปู่เพิ่งเสียเดือนที่แล้ว ลูกหลานยังทำใจไม่ได้ ด่านามสกุลพ่อที่เป็นนามสกุลปู่น้องเราเลยขึ้นอีกว่า “แม่ลากตระกูลมาทำไม แม่ก็ใช่นามสกุลนี้” แม่ก็อาละวาด เหตุการณ์เลยเกิดแบบข้างบนที่เล่ามาอีกรอบ คือแม่เราเป็นแบบนี้จนตอนนี้เราเครียดมาก คือเครียดทุกวันทุกครั้งที่กลับบ้านดีกว่า เพราะแม่เราเล่นเฟส และโพสแบบชีวิตนี้อยู่คนเดียว ตายคนเดียว เชิงธรรมะอะค่ะ ในเฟสนี่ญาติพี่น้องทั้งนั้น เรากลัวแม่เห็นว่าไม่มีใครสนใจแม่แล้วแม่จะคิดสั้นจริงๆ แต่พฤติกรรมแม่ใครจะกล้าเข้าใกล้ละคะ
แม่เราก็มีพี่น้อง ก็เที่ยวพุดยุแยงให้ป้าน้าเราตีกัน ป้าโทรมาเล่าอะไรแม่ก็เอาไปเล่าน้า อย่างป้าเราโทรมาเล่าว่าให้ลุงแดง(สมมติ)ยืมเงิน แม่จะพูดก่อนว่าเออ สงสารแกนู้นนี่ ละพอวางสายก็จะโทรไปหาน้าละบอกว่าป้ามีเงินนะ ให้ลุงแดงยืม ไม่ยอมคืนน้า ป้าน้าก็ทะเลาะกัน แต่คุณคิดว่าป้าน้าเค้าจะไม่คุยกันเหรอคะว่ารู้ได้ยังไง ใครเล่า พอโป๊ะแตกว่าแม่เราเป็นคนพูด ป้าน้าเค้าก็จะไม่ชอบแม่เราไง แม่เราก็ว่าป้าน้ามันเลว แม่ไม่คาดหวังกับคำว่าพี่น้องหรอก พอเราคุยกับพี่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง หรือคุยกับป้าก็โดนว่าเราจะเลือกอยู่กับคนที่เกลียดแม่ เพราะเราเกลียดแม่
อย่างช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาป้าเรามีหนี้สินมากมาย พี่สาวเราก็กำลังเรียนอยู่ แม่เราทำความดีด้วยการเอาเงินที่ได้จากบ้านเช่าอะค่ะส่งลูกพี่ลูกน้องเราเรียน คือยายให้บ้านเช่าที่ต่างจังหวัดเป็นมรดกแม่เรา ค่าเช่าที่ได้ก็ตกเดือนละ 8,000 บาท แม่เราได้เงินจากค่าเช่ามาตลอดตั้งแต่เราอายุ 5 ขวบ เราไม่รู้ว่าหักอะไรยังไง แต่พ่อเราเคยพูดว่า เงินที่พวกเราควรได้จากค่าเช่าคือสองล้านกว่าเกือบสามล้าน แต่พ่อไม่ได้สักบาทเดียว แม่เราไม่ทำงานมาสิบปีแล้ว พวกค่าบ้านค่ารถ ค่าใช้จ่ายในบ้าน คือเงินพ่อหมด ซึ่งพ่อเราอยากได้เงินจากค่าเช่าที่ต่างจังหวัดมาแบ่งเบา พ่อเราก็พูดเรื่องนี้หลายครั้งแม่เราก็ว่าพ่อเราเห็นแก่ตัว แม่จะลงเอยด้วยการเหวี่ยงแบบที่เล่าข้างบน แม่จะว่าพ่อจะเอาสมบัติแม่เพราะปู่ย่าไม่ทิ้งสมบัติไว้ให้ เราไม่ชอบนะคะ ดูถูกคนที่เลี้ยงดูคนทั้งบ้านได้ยังไง เราจึงเอียนเองไปทางพ่อเพราะพ่อรับผิดชอบเยอะ บวกกับพ่อเราโคตรมีเหตุผล เราสงสารพ่อมากค่ะ พ่อเราทำงานโรงงานญี่ปุ่น นึกออกมั้ยคะ เครียดและกดดันขนาดไหน ตอนนี้พ่อเราโดนกดให้ออก พ่อเราต้องการทนายมาช่วยเผื่อมีปัญหาทางกฎหมายอะไรกัน พ่อเลยจะไปคุยกับลุงเราที่เป็นญาติแม่ ให้ลุงมาช่วยเพราะลุงเป็นทนายความ แม่เราก็ด่าสารพัด ว่าต้องพึ่งพี่น้องกู เราเกลียดมากๆๆ แม่ช่วยพ่อได้แต่ไม่ช่วย อยากได้หน้าจากพี่น้องตัวเองว่าช่วยป้า เพื่อจะให้มีจุดยืนมั้ง ยายเราอะรักพ่อมาก เพราะยายรู้สถานการณ์ดี แต่ยายสงสารป้าเราซึ่งเป็นลูกตัวเองที่ลำบากและหลานตัวเองที่จะไม่มีเงินเรียน
พอพ่อเปิดประเด็นคุยเรื่องเงินที่แม่เอาไปส่งลูกพี่ลูกน้อง แต่ค่าใช้จ่ายที่บ้านยังท่วมหัว แม่เราจะลากผู้หญิงที่เคยเป็นเมียน้อยพ่อเรามาเกี่ยวตลอด พอเถียงไม่ขึ้นจะลากเรื่องนี้มาตลอด พ่อเราเคยมีเมียน้อยที่บริษัทเก่าอะค่ะ กิ๊กกันมาหลายปีแล้ว แต่แม่เพิ่งจับได้ 2 ปีที่แล้ว พ่อเลยย้ายที่ทำงานมาบริษัทปัจจุบันที่จะกดพ่อให้ออกอะค่ะ พ่อเราก็เล่าว่านาง(เมียน้อย)ช่วยเรื่องเงินที่บ้านเราหลายครั้ง เพราะพ่อชักหน้าไม่ถึงหลังทุกเดือนเลย ผู้หญิงคนนั้นก็ช่วย อย่างค่าเทอมเรากับน้องที่รวมกันก็ 5-6 หมื่น เค้าก็ให้พ่อยืม บ้านเราเคยเป็นหนี้บัตรเครดิตอีก เค้าก็ช่วย มันเลยทำให้การเงินลำบากมากๆ พ่อจะขอหยิบยืมจากเค้า แล้วจะให้เราด่าพ่อด่าเมียน้อยเราก็ไม่รู้จะด่ายังไง (จะว่าเราเลวก็ได้ค่ะ ไม่รู้เอาอะไรมาด่าเค้า เราอยู่ในครอบครัว เห็นทุกอย่าง) พอพ่อย้ายบริษัทเงินเดือนก็เพิ่มขึ้นมานิดนึง พ่อเลยซื้อรถอีกคันเพราะคันเก่ามันไม่ไหวแล้ว ค่าใช้จ่ายเลยเพิ่ม พอพ่อคุยเรื่องจะเอาค่าเช่ามาผ่อนรถ แม่ก็โวยอีกอะค่ะ จะไม่ให้ ยังว่าพ่ออีกว่า “ไปซื้อมาทำไม ตอนกลับต่างจังหวัดงานศพปู่ ขับรถเก่าอายคน เลยซื้อรถใหม่” ไปลากปู่ย่า คนในตระกูลเรามาด่า พอเราขึ้นก็อาละวาด แรงสุดที่อาละวาดคือเอามีดจะกรีดแขน กรีดยังไงไม่รู้มีดมาบาดเรา เพราะเราไปดึง ไม่มีใครดึงก็ไปคิดอีกว่าคนในบ้านอยากให้ตาย
เอิ่มมมม…ทำไงดีคะ? คือเราอะ ทำใจ? ปรับความคิดและมองทุกอย่างยังไงดี? เสริมนิดนึง คือเรามีปัญหาที่มหาลัยอีกด้วย ที่เพื่อนเรา สังคมเราเค้าค่อนข้างมีตังค์และอบอุ่น เวลาเพื่อนโทรคุยกับพ่อแม่นี่น้ำตาจะไหล ที่เราไม่มีแบบเขา พวกค่าใช้จ่ายที่บ้านที่มีมากมายมหาศาลทำให้เราไปไหนมาไหนกับเพื่อนไม่ได้ เพราะเพื่อนเราเค้ามีตังค์กินใช้ เราเคยร้องไห้น้อยใจชีวิต แต่คนจะปรึกษา จะระบายยังไม่มี ความในอย่านำออก เราเลยไม่เคยพูดให้ใครฟัง เวลาเพื่อนถามเราจะเมคขึ้นมาว่าแม่เรานิสัยนี้ พ่อนิสัยนี้ นานวันความจริงยิ่งชัดเจน เราเหมือนคนมีปมสร้างเรื่องในสายตาเพื่อน เพื่อนเราจะแซะแบบทำไมไม่ซื้ออะดิดาสนี้อะ สามพันกว่าเอง (ในใจนี่กูจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อ) ปากพูดออกไปคือ คนใส่เยอะแล้ว เราเจ็บใจนะ ความจริงเป็นยังไง แต่บอกว่าไม่มีเงินไม่ได้ เพื่อนเราจะเหยียดทันที เพราะเราเมคความอบอุ่นอันมหาศาลจากที่บ้านไว้แล้ว เรื่องนี้เราก็ผิดที่ใจไปอิจฉาเค้าเนอะ ใจว่างๆเปล่าๆ ไปเอากิเลสมาใส่ทำไม ละมันก็ทุกข์จริงๆ อย่างที่พระบอก เราก็คิดแบบนี้ตลอดเวลาเราทุกข์ เหมือนใช้มุกคิดแบบนี้ตลอดกลัวจะไปไม่รอด มันรอบด้านจริงๆ ค่ะ มาระบายในพันทิปเพราะไม่รู้ขอคำแนะนำจากใครแล้ว เล่ามายาว และงงมากก ไม่รู้จะเขียนบทความโดยเอาแต่ละเรื่องมาเล่าเป็นประเด็นๆ เดียวยังไงให้ทุกคนเข้าใจเราจริงๆ นึกภาพออกจริงๆ
ขอบคุณทุกคนนะค้าาาา
เรามีปัญหาที่บ้านค่ะ อยากได้คนมีวุฒิภาวะ ผู้ใหญ่ทุกคนมาชี้แนะเด็กมีปัญหาอย่างเราหน่อยค่ะ
เราปี 4 ค่ะ อายุ 22 ปี ปัญหามีมาตั้งแต่เข้ามาอยู่กับพ่อแม่เลย คือพอมาอยู่เป็นครอบครัวจริงๆ คือเห็นปัญหา เรามาอยู่กับพ่อแม่ตอน 10 ขวบ ก่อนหน้านั้นอยู่กับปู่ย่า ที่บ้านของเราแม่เรามีอาการเหมือนประสาทอะค่ะ (คือเวลาโกรธจะอาละวาดตลอด ตั้งแต่เราเด็กๆ แล้ว) คืออาละวาดด่าทอ ทำลายข้าวของ ด้วยความที่บ้านขายของชำ แม่เราก็ไปลงกับลูกค้า เอาเรากับน้องไปพูดเสียๆหายๆ ให้คนข้างบ้านฟัง แรกๆ เค้าก็จะเชื่อแม่ว่าจริงนะคะ พอเห็นว่าแม่เราเวลาโกรธคือจะด่าสาดเททุกคน ก็เหมือนคนในหมู่บ้านจะอ่านสถานการณ์ออก เวลาโกรธคือจะปิดร้านก็ปิด ลูกค้ามากดกริ่งก็ตะโกนด่าด้วยคำหยาบยอดอิต ได้ยินหรือเปล่าเราไม่รู้ แต่เรานี่แทบออกไปกราบเท้าลูกค้าคือพระเจ้าทุกๆ คน กลัวเค้าจะไม่มาซื้ออีก ละเปิดร้านขายของปกติ พอแม่กลับเข้ามาในร้านก็กระโชกโหกหากด่าเราให้ลูกค้าฟัง ถึงความเนรคุณที่เมคเอาเองทั้งนั้น จะเถียงก็ไม่ได้ กลายเป็นหักหน้าแม่ต่อหน้าคนนอกเรื่องจะแรงกว่าเดิม ก็ปล่อยให้อ่านเกมส์กันเอง แม่เราเป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์ค่ะ เพราะเรา น้องและ พ่อ กลับบ้านแค่เสาร์-อาทิตย์ พอกลับเราก็ไปอยู่กับพ่อ นึกภาพง่ายๆ นะคะ แม่เราขายของในร้าน จะมาขลุกกับเราสามคนได้ยังไง พอเรามาอยู่กันสามคนแม่เราจะไม่พอใจ และหาเรื่องเพื่อเรียกร้องความสนใจ พอไม่สนใจต่างคนต่างเดินหนี แม่เราจะยกนามสกุลพ่อเรามาด่า คือด่าแค่ตอนเรากับน้องอยู่นะคะ พ่ออยู่ก็ไม่กล้าด่าหรอก ทำแบบนี้มาตลอด บางทีก็เตะหมา ทุบแก้วทุบจาน ด่าคนนู้นคนนี้ บอกอยากตายๆ แช่งเราแช่งพ่อให้ตาย อย่างวันก่อนแม่เราพูดว่า “กูเบื่อแน่ไอ้แมวตัวนี้” คือแมวมันหิวอะค่ะ มันมาร้องเหมียวๆ แถวร้าน คนบ้านเราก็จัดของในร้านกันอยู่ แม่เราเป็นคนเกลียดแมว แม่ว่าแมวทอแร(?) คือแม่เราไม่ใช่คนรักสัตว์อะค่ะ แต่น้องเรามันสวนขึ้นมาว่า “แมวนะแม่ มันแค่แมว” แม่เราไม่พอใจเลยปาถุงขนมที่จะจัดวางชั้น แล้วเดินไปมาในร้านแบบสั่นๆ อะค่ะ เป็นไรไม่รู้ แล้วกรี๊ดดดๆๆๆ ด่านามสกุลพ่อ ทำให้น้องเราปรี๊ดค่ะ เพราะปู่เพิ่งเสียเดือนที่แล้ว ลูกหลานยังทำใจไม่ได้ ด่านามสกุลพ่อที่เป็นนามสกุลปู่น้องเราเลยขึ้นอีกว่า “แม่ลากตระกูลมาทำไม แม่ก็ใช่นามสกุลนี้” แม่ก็อาละวาด เหตุการณ์เลยเกิดแบบข้างบนที่เล่ามาอีกรอบ คือแม่เราเป็นแบบนี้จนตอนนี้เราเครียดมาก คือเครียดทุกวันทุกครั้งที่กลับบ้านดีกว่า เพราะแม่เราเล่นเฟส และโพสแบบชีวิตนี้อยู่คนเดียว ตายคนเดียว เชิงธรรมะอะค่ะ ในเฟสนี่ญาติพี่น้องทั้งนั้น เรากลัวแม่เห็นว่าไม่มีใครสนใจแม่แล้วแม่จะคิดสั้นจริงๆ แต่พฤติกรรมแม่ใครจะกล้าเข้าใกล้ละคะ
แม่เราก็มีพี่น้อง ก็เที่ยวพุดยุแยงให้ป้าน้าเราตีกัน ป้าโทรมาเล่าอะไรแม่ก็เอาไปเล่าน้า อย่างป้าเราโทรมาเล่าว่าให้ลุงแดง(สมมติ)ยืมเงิน แม่จะพูดก่อนว่าเออ สงสารแกนู้นนี่ ละพอวางสายก็จะโทรไปหาน้าละบอกว่าป้ามีเงินนะ ให้ลุงแดงยืม ไม่ยอมคืนน้า ป้าน้าก็ทะเลาะกัน แต่คุณคิดว่าป้าน้าเค้าจะไม่คุยกันเหรอคะว่ารู้ได้ยังไง ใครเล่า พอโป๊ะแตกว่าแม่เราเป็นคนพูด ป้าน้าเค้าก็จะไม่ชอบแม่เราไง แม่เราก็ว่าป้าน้ามันเลว แม่ไม่คาดหวังกับคำว่าพี่น้องหรอก พอเราคุยกับพี่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง หรือคุยกับป้าก็โดนว่าเราจะเลือกอยู่กับคนที่เกลียดแม่ เพราะเราเกลียดแม่
อย่างช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาป้าเรามีหนี้สินมากมาย พี่สาวเราก็กำลังเรียนอยู่ แม่เราทำความดีด้วยการเอาเงินที่ได้จากบ้านเช่าอะค่ะส่งลูกพี่ลูกน้องเราเรียน คือยายให้บ้านเช่าที่ต่างจังหวัดเป็นมรดกแม่เรา ค่าเช่าที่ได้ก็ตกเดือนละ 8,000 บาท แม่เราได้เงินจากค่าเช่ามาตลอดตั้งแต่เราอายุ 5 ขวบ เราไม่รู้ว่าหักอะไรยังไง แต่พ่อเราเคยพูดว่า เงินที่พวกเราควรได้จากค่าเช่าคือสองล้านกว่าเกือบสามล้าน แต่พ่อไม่ได้สักบาทเดียว แม่เราไม่ทำงานมาสิบปีแล้ว พวกค่าบ้านค่ารถ ค่าใช้จ่ายในบ้าน คือเงินพ่อหมด ซึ่งพ่อเราอยากได้เงินจากค่าเช่าที่ต่างจังหวัดมาแบ่งเบา พ่อเราก็พูดเรื่องนี้หลายครั้งแม่เราก็ว่าพ่อเราเห็นแก่ตัว แม่จะลงเอยด้วยการเหวี่ยงแบบที่เล่าข้างบน แม่จะว่าพ่อจะเอาสมบัติแม่เพราะปู่ย่าไม่ทิ้งสมบัติไว้ให้ เราไม่ชอบนะคะ ดูถูกคนที่เลี้ยงดูคนทั้งบ้านได้ยังไง เราจึงเอียนเองไปทางพ่อเพราะพ่อรับผิดชอบเยอะ บวกกับพ่อเราโคตรมีเหตุผล เราสงสารพ่อมากค่ะ พ่อเราทำงานโรงงานญี่ปุ่น นึกออกมั้ยคะ เครียดและกดดันขนาดไหน ตอนนี้พ่อเราโดนกดให้ออก พ่อเราต้องการทนายมาช่วยเผื่อมีปัญหาทางกฎหมายอะไรกัน พ่อเลยจะไปคุยกับลุงเราที่เป็นญาติแม่ ให้ลุงมาช่วยเพราะลุงเป็นทนายความ แม่เราก็ด่าสารพัด ว่าต้องพึ่งพี่น้องกู เราเกลียดมากๆๆ แม่ช่วยพ่อได้แต่ไม่ช่วย อยากได้หน้าจากพี่น้องตัวเองว่าช่วยป้า เพื่อจะให้มีจุดยืนมั้ง ยายเราอะรักพ่อมาก เพราะยายรู้สถานการณ์ดี แต่ยายสงสารป้าเราซึ่งเป็นลูกตัวเองที่ลำบากและหลานตัวเองที่จะไม่มีเงินเรียน
พอพ่อเปิดประเด็นคุยเรื่องเงินที่แม่เอาไปส่งลูกพี่ลูกน้อง แต่ค่าใช้จ่ายที่บ้านยังท่วมหัว แม่เราจะลากผู้หญิงที่เคยเป็นเมียน้อยพ่อเรามาเกี่ยวตลอด พอเถียงไม่ขึ้นจะลากเรื่องนี้มาตลอด พ่อเราเคยมีเมียน้อยที่บริษัทเก่าอะค่ะ กิ๊กกันมาหลายปีแล้ว แต่แม่เพิ่งจับได้ 2 ปีที่แล้ว พ่อเลยย้ายที่ทำงานมาบริษัทปัจจุบันที่จะกดพ่อให้ออกอะค่ะ พ่อเราก็เล่าว่านาง(เมียน้อย)ช่วยเรื่องเงินที่บ้านเราหลายครั้ง เพราะพ่อชักหน้าไม่ถึงหลังทุกเดือนเลย ผู้หญิงคนนั้นก็ช่วย อย่างค่าเทอมเรากับน้องที่รวมกันก็ 5-6 หมื่น เค้าก็ให้พ่อยืม บ้านเราเคยเป็นหนี้บัตรเครดิตอีก เค้าก็ช่วย มันเลยทำให้การเงินลำบากมากๆ พ่อจะขอหยิบยืมจากเค้า แล้วจะให้เราด่าพ่อด่าเมียน้อยเราก็ไม่รู้จะด่ายังไง (จะว่าเราเลวก็ได้ค่ะ ไม่รู้เอาอะไรมาด่าเค้า เราอยู่ในครอบครัว เห็นทุกอย่าง) พอพ่อย้ายบริษัทเงินเดือนก็เพิ่มขึ้นมานิดนึง พ่อเลยซื้อรถอีกคันเพราะคันเก่ามันไม่ไหวแล้ว ค่าใช้จ่ายเลยเพิ่ม พอพ่อคุยเรื่องจะเอาค่าเช่ามาผ่อนรถ แม่ก็โวยอีกอะค่ะ จะไม่ให้ ยังว่าพ่ออีกว่า “ไปซื้อมาทำไม ตอนกลับต่างจังหวัดงานศพปู่ ขับรถเก่าอายคน เลยซื้อรถใหม่” ไปลากปู่ย่า คนในตระกูลเรามาด่า พอเราขึ้นก็อาละวาด แรงสุดที่อาละวาดคือเอามีดจะกรีดแขน กรีดยังไงไม่รู้มีดมาบาดเรา เพราะเราไปดึง ไม่มีใครดึงก็ไปคิดอีกว่าคนในบ้านอยากให้ตาย
เอิ่มมมม…ทำไงดีคะ? คือเราอะ ทำใจ? ปรับความคิดและมองทุกอย่างยังไงดี? เสริมนิดนึง คือเรามีปัญหาที่มหาลัยอีกด้วย ที่เพื่อนเรา สังคมเราเค้าค่อนข้างมีตังค์และอบอุ่น เวลาเพื่อนโทรคุยกับพ่อแม่นี่น้ำตาจะไหล ที่เราไม่มีแบบเขา พวกค่าใช้จ่ายที่บ้านที่มีมากมายมหาศาลทำให้เราไปไหนมาไหนกับเพื่อนไม่ได้ เพราะเพื่อนเราเค้ามีตังค์กินใช้ เราเคยร้องไห้น้อยใจชีวิต แต่คนจะปรึกษา จะระบายยังไม่มี ความในอย่านำออก เราเลยไม่เคยพูดให้ใครฟัง เวลาเพื่อนถามเราจะเมคขึ้นมาว่าแม่เรานิสัยนี้ พ่อนิสัยนี้ นานวันความจริงยิ่งชัดเจน เราเหมือนคนมีปมสร้างเรื่องในสายตาเพื่อน เพื่อนเราจะแซะแบบทำไมไม่ซื้ออะดิดาสนี้อะ สามพันกว่าเอง (ในใจนี่กูจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อ) ปากพูดออกไปคือ คนใส่เยอะแล้ว เราเจ็บใจนะ ความจริงเป็นยังไง แต่บอกว่าไม่มีเงินไม่ได้ เพื่อนเราจะเหยียดทันที เพราะเราเมคความอบอุ่นอันมหาศาลจากที่บ้านไว้แล้ว เรื่องนี้เราก็ผิดที่ใจไปอิจฉาเค้าเนอะ ใจว่างๆเปล่าๆ ไปเอากิเลสมาใส่ทำไม ละมันก็ทุกข์จริงๆ อย่างที่พระบอก เราก็คิดแบบนี้ตลอดเวลาเราทุกข์ เหมือนใช้มุกคิดแบบนี้ตลอดกลัวจะไปไม่รอด มันรอบด้านจริงๆ ค่ะ มาระบายในพันทิปเพราะไม่รู้ขอคำแนะนำจากใครแล้ว เล่ามายาว และงงมากก ไม่รู้จะเขียนบทความโดยเอาแต่ละเรื่องมาเล่าเป็นประเด็นๆ เดียวยังไงให้ทุกคนเข้าใจเราจริงๆ นึกภาพออกจริงๆ
ขอบคุณทุกคนนะค้าาาา