เราต้องโดนด่าแรงขนาดนี้เลยหรอ???

เราอายุ14 ค่ะอยู่ม.3เป็นวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบเรียนเท่าไหร่ จัดว่าตั้งใจเรียนน้อยๆมากๆนัดครั้งได้ แต่ก็ได้เกรด3ขึ้นทุกเทอม ไม่มีติด 0 ร. หรือ มผ. เราไม่ได้เป็นอย่างที่พ่อแม่หวังค่ะ พ่อหวังให้ได้เกรด3.50ขึ้น ไปแต่เราทำไม่ได้ ก็จะโดนพ่อบอกตลอดว่าเรียนได้แค่นี้จะไปทำอะไรกินแล้วก็ดูถูกต่างๆนาๆค้นกระเป๋าเราว่าเราเอาอะไรไปเรียนบ้างเปิดหนังสือดูทีละหน้าว่าเราเขียนอะไรนอกเรื่องลงในหนังสือรึเปล่า จนเราทนไหวเผลอทำเรื่องไม่ดีใส่พ่อไปตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากๆพอพ่อหายโกรธ พ่อเริ่มปล่อยให้ผ่อนคลายลงบ้าง เราเลยพยายามจะทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้นแต่ว่ามันก็ได้เท่าเดิม พ่อก็กลับมาเริ่มแซะเราเหมือนเดิม เราก็เริ่มไม่อยากเรียนมากขึ้นเลยไปทำกิจกรรมหลายอย่าง แล้ว้ราก็เป็นติ่งเกาหลีเพราะการเป็นติ่งช่วยให้หายเครียดได้บ้าง พอเป็นติ่งเราก็อยากเป็นไอดอล เราก็พยายามซ้อมแร๊พและเต้นแต่ก็โดนแม่บอกว่าเป็นไม่ได้หรอกได้แค่นี้เองแม่พูดแบบนี้ให้เราเสียใจร้องให้ทุกวัน (เรื่องนี้พ่อไม่รู้พราะไม่กล้าบอกพ่อกลัวโดนด่า) จนวันนึงเราก็คิดว่าถ้าอยากเราเป็นไอดอลพ่อแม่ไม่สนับสนุนขนาดนี้ควรจะทำเล่นๆพอให้มีกิจกรรมบ้าง เราเลยเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นการเปิดคาเฟ่ค่ะ เราอยากเปิดคาเฟ่ชิคๆ แต่ก็โดนแม่บอกว่าเดี๋ยวพอร้านเจ้งก็มาเดือดร้อนพ่อแม่อีก เราโกรธค่ะ เลยบอกไปว่างั้นเราจะเก็ยเงินหาเงินเองจะไม่พึ่งเงินพ่อแม่ ตอนแรกเราขอพ่อไปทำงานพิเศษที่ร้านรุ่นพี่ที่รู้จักตอนปิดเทอม แต่พ่อบอกว่าไม่จำเป็น ไร้สาระ เราเลยพลาดการหาประสบการณ์ทำคาเฟ่ไปหนึ่งครั้งแถมไม่มีรายได้เข้าตัวเลย เราเลยเริ่มแต่งนิยาย เราจริงจังมากนั่งเขียนในห้องเกือบทั้งวันออกมาแค่เข้าห้องน้ำกับกินข้าว ไม่ค่อยได้ช่วยงานบ้าน ที่เราตั้งใจมากๆเพราะนิยาย้ราจะได้จบและเอาลงเว็ปก่อนจะขอตีพิม ซึ่งน่าจะพอมีรายได้ให้เรามาเก็บไว้เปิดร้านในอนาคต เราคิดถึงเรื่องอนาคตตลอดเพราะเรากลัวว่าเราเรียนจบไปจะหางานไม่ได้หรือได้เงินเดือนน้อยเพราะจะดูแลพ่อแม่ไม่ได้ พ่อเราก็จะเกษียรกลัวเงินเก็บจะไม่พอเผื่อพ่อเจ็บป่วยในอนาคต แล้วเราก็อยากจะดูแลพ่อแม่ไม่ให้ลำบากกัน แต่ว่าไม่กี่วันมานี้.......เราโดนด่าค่ะ เพราะเขียนนิยายิยู่ในห้อง พ่อบอกว่าเราไม่เห็นหัวพ่อแม่ไม่เคารพพ่อแม่ ไม่เอาใคร เป็นลูกอกตัญญู ทำพ่อแม่หนักใจ เดินไปในทางที่ชั่วเลว เราเป็นคนไม่ดี  แล้วก็บอกว่านิยายที่เราเขียนสิ่งที่เราอยากทำคือความฝันโง่ๆ แล้วเขาก็บอกว่าตอนเด็กๆย่าก็ห้ามไม่ให้พ่อวาดรูป พ่อก็ยังยอมย่า พูดเหมือนว่าเราพ่อให็เรียนหนักๆอ่านหนังสือเยอะๆทำไมไม่ทำ ไม่มีความรับผิดชอบ แถมยังเอาเรื่องไม่ดีที่เราเคยทำที่เรารู้สึกผิดมาพูดซ้ำๆจนเราทนไม่ไหว แม่ก็มาสมน้ำหน้าพูดตอกที่พ่อพูดไป แล้วก็บอกว่าถ้าคาเฟ่ขายดีมันก็ดีแต่ถ้าเจ้งไม่มีใครช่วยไม่มีกินหรอก แล้วก็พูดดูถูกความฝันเราทุกๆวัน ความฝันที่เราจะทำสิ่งที่อยากทำ สิ่งที่เราอยากให้เขาสบาย คือความฝันโง่ๆ คือเราเป็นลูกอกัญญูเป็นคนเดินในทางไม่ดี ไม่เอาใคร เราเป็นแบบที่พ่อแม่พูดจริงๆหรอคะ....
ตอนนี้เราร้องให้เกือบทุกวันจนนอนไม่หลับเลย สภาพโทรมจนเปิดเทอมไปเพื่อนบอกว่าไปพี้ยามารึเปล่าเราไม่ณุ้จะทำยังไงค่ะเพราะพอเราบอกอะไรพ่อแม่ไปตรงๆเราก็โดนด่าตลอด