ความรู้สึกกับแม่เปลี่ยนไป

เห็นหัวข้อกระทู้หลายด่าแน่นอนว่าไอลูกคนนั้นอย่างนู้นอย่างนี้อย่างนั้น แต่อยากจะกล่าวก่อนว่า เราเป็นลูกคนเดียวและทุกความหวังทุกอย่างมาถูกทุ่มใส่เราเราไม่ได้รู้สึกอย่างแบบนั้นอย่างเดียว แต่คนในครอบครัวก็บอกกับตัวเราเองเลย แบบหลายคนอาจะไม่เข้าใจนะ แบบโครตกดดันจนแบบพูดอะไรไม่ออกทำอะไรไม่ได้ โดนบังคับหลายๆอย่าง ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านไม่เคยได้เลือกเองเลย แม้แต่คณะที่เรียนอยู่ตอนนี้ มันเราให้แบบไม่โตสักที เวลาเจอเพื่อนใหม่คบเพื่อนใหม่เค้าจะคอยสแกนไม่ดีต้องเลิกคบ เราไม่ฟังก็กลายเป็นBig Boom ก็เข้าใจว่าเค้ารักเราแต่บางอย่างเราอยากตัดสินใจเองและเผชิญกับด้วยตัวเองบ้าง ขณะนี้เราอายุ20แล้ว ส่วนใหญ่เพื่อนที่สนิทของเราก็เป็นรุ่นพี่ที่อายุมากกว่า ไม่รู้สิ พอทะเลาะมาก เค้ากดดันเรามากๆ มันทำให้เราเปลี่ยนไป ความรู้สึกของตัวเองเปลี่ยนไป เพราะเมื่อทะเลาะกันทีไร เค้าก็จะบอกแม่ให้ทุกอย่างนะขอแค่นี้ไม่ได้หรอ บลาบลา อันนี้ก็ต้องยอมเราถูกสปอยมากเยอะจริงๆ จนทำให้นิสัยเราเสียในด้านของการเอาแต่ใจด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวมั้ง ทุกครั้งที่ทะเลาะเค้าจะพูดคำนี้ทุกครั้ง มันทำให้รู้สึกโครตแย่ แย่ลงไปในทุกๆวัน ตอนนี้ก็เริ่มที่จะทำตามคำแนะนำของพี่ที่สนิทแล้วว่าถ้าอยากโต ไม่เจอปัญหาหรือคำพูดซ้ำๆ แต่หาทางออกไม่เจอมึนไปหมด ตอนนี้รู้สึกแย่ลงแย่ลง และแบบเศร้าอะไม่รู้สิ มันแบบDown down เวลาอยู่คนเดียว เฮ้อ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและรับฟังนะ คงทำได้แค่นี้ ขอบคุณสำหรับคำด่าด้วยนะ