ฝืนเรียนในสิ่งตัวเองไม่ชอบ สุดท้ายก็ไปไม่ไหว เราออกมาเริ่มต้นใหม่ ดูโง่ไหม

เพื่อนๆ เคยเป็นกันรึป่าว เหนื่อยกับเรื่องงาน เหนื่อยกับเรื่องครอบครัว เหนื่อยกับเรื่องต่างๆที่เข้ามาในชีวิต แต่บอกใครไม่ได้ ระบายออกเป็นคำพูดก็ไม่ได้ เก็บไว้คนเดี่ยวจนบางครั้งก็นึกนะว่าไม่ไหวแล้ว แต่

เหนื่อยกับทุกสิ่งอย่างท้อไม่คิดอยากจะอยู่ต่อแล้วกลัวไปหมดทุกอย่างอยากได้กำลังใจจากแม่แต่แม่ก็ไม่เคยเข้าใจ เหนื่อยมากท้อสุดๆรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าไม่มีเราแม่ก็อยู่ได้ไม่เป็นภาระให้แม่ด้วย แม่พูดกับเราว่

ผมเหนื่อยมากเลยครับผมขอระบายน่ะครับ ผมเหนื่อยที่ต้แงตาม ผมเหนื่อยที่ผมต้องอยเข้าหา ผมเหนื่อยที่ผมต้องโดนใช้ตลอด ผมเหนื่อยที่ผมปรับฝั่งเดียวตลอด ผมเหนื่อยที่ผมท้อ ผมเหนื่อยที่ผมต้องฝืนตัวเองผมเหนื่อยจร

ช่วงนี้เหนื่อยมากเลยค่ะ มันรู้สึกแบบนี้มาตั้งนานแล้วค่ะ ประมาน3 ปีได้แล้ว รู้สึกอะไรนิดอะไรหน่อยก็อยากร้อง เผลอๆบางทีก็ร้องออกมาเองโดยไม่มีอะไรเลยค่ะ แต่รู้สึกว่าช่วงนี้มันหนักกว่าทุกครั้ง เราก็ฝืนยิ้

สวัสดีค่ะตอนนี้หนูจะสอบเข้ามอสี่เเล้ว ตอนแรกมีเป้าหมายว่าจะ้ข้าเตรียมอุดมตั้งเเต่ตอนมอสองตอนแรกรู้สีกมีไฟชีวิตเีมีความสุขทุกวัน พอถึงมีนาก็เริ่มรู้สึกหมดไฟเพราะเห็นคนอื่นเขาเรียนพิเศษเขาพร้อมกว่า หนูเ

เวลาวันไหนที่รู้สึกเหนื่อยท้อ เพื่อนๆจะมีเมนูอะไรกินแล้วรู้สึกฮิลใจขึ้นมาบ้างครับ ส่วนตัวผมง่ายๆเลยคือ ไวไวต้มยำหมูสับ ข้าวเปล่า1 ถ้วย เพื่แนๆล่ะครับมีเมนูอะไรกันบ้าง

สวัสดีครับทุกคน… เราเป็นหัวหน้าทีมที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นหัวหน้า หรือเป็นแม่บ้าน หรือนักกู้ภัย เพราะต้องคอย “เก็บสภาพจิตใจลูกทีม” มากกว่าสั่งงานอีก บริษัทเราเพิ่งรับพนักงานใหม่มาคนหน

ไม่เก่ง ไม่ค่อยชอบ เขียนไม่เป็น วิชาที่เกลียดมากๆ คือภาษาอังกฤษ ในสมัยผมตอนเด็กๆ แม้แต่อ่านออกเสียงยังไม่คล่องเลยครับ แล้วเวลาพูดบางครั้งก็ติดอ่าง มันมีวิธีแก้จุดไหนบ้างครับ แล้วฝึกยังไงให้พูดได้คล่อง

สวัสดีค่ะทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ไม่คิดว่าจะต้องมาเขียนอะไรแบบนี้เลยจริง ๆ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าไม่ไหวแล้วค่ะ มันอัดอั้นจนแทบหายใจไม่ออก เลยอยากมาระบาย เผื่อจะมีใครสักคนที่เคยผ่านอะไรคล้าย ๆ