เราคือภาระใช่ไหม???

นี่คือเราค่ะ (เปิดเทอมอยู่กับแม่ ปิดเทอมอยู่กับพอ)

-สอบได้ไม่เคยต่ำกว่าเกรด 3.8 เลย (ตอนนี้เรียนอยู่ ม.2)
-ทำงานบ้านทุกอย่าง เน้นๆว่าทุกอย่าง(เวลาอยู่กับพ่อ)
-ถ้ามีงานเข้ามาก็พอจะหาเงินให้ได้บ้าง
-เอาแต่ใจบ้างเวลาอยากได้ของ แต่ก็พยายามหยุดตัวเองทุกครั้งนะ แต่สีหน้ามันไปเอง
-อยู่โรงเรียนท่องอย่างเดียวว่า ครอบครัวส่งมาเรียน เรียน เรียน คิดว่ากลับบ้านไปจะพัก แต่ก็ต้องทำงานบ้าน ทำการบ้านให้เสร็จ(เวลาอยู่กับแม่ งานบ้านไม่ค่อยมีค่ะ)

   แต่พ่อกับพี่ชายชอบพูดเสมอว่าเราเป็นภาระ พอทำอะไรไม่พอใจนิดหน่อย พ่อก็จะโวยวายเสียงดังและชอบตะคอกตลอด แทบทุกวันที่เขากินเหล้าเมา แล้วบอกให้เราไปกอดทั้งๆที่ตัวเหม็นเหล้า แต่เราไม่กอดหรอก แล้วเค้าก็จะว่าเราอกตัญญู เราสอบได้ดีๆทีไร พอเอามาบอกพ่อ พ่อก็จะบอกว่า อย่ามาหลอกกูตลอดเราไม่เคยดีในสายตาใครเลย ตอนอยู่โรงเรียน เราเอาแต่เรียนจนแทบไม่มีเพื่อนเลย เพราะพวกผู้หญิงจะมองเราว่า เรียนเกินไป คุยด้วยไม่ได้ เล่นด้วยไม่ได้ แต่เราก็พอจะมีเพื่อนเป็นผู้ชายนะ คือ พวกมันดูเราออกไง ว่าเราไม่ได้อยากเรียนขนาดนั้น แค่ตั้งใจแบบปกติเค้าทำกันแค่นั้นเอง  

แต่บางทีพ่อก็ตามใจเรานะ แต่พอตามใจเสร็จ ก็จะด่า แล้วบอกว่าเปลืองเงิน ซื้อมาแล้วใช้น้อย แต่พอพี่ชายเราทำแบบเรา พ่อไม่เคยว่าเลยสักคำเดียว

เลยอยากถามว่าต้องทำยังไงถึงจะไม่กลายเป็นภาระอะคะ ช่วยหน่อยนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ นอนร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่