อีกหนึ่งบันทึกการเดินทางของเรา
และนี่ไม่ใช่กระทู้แรก
แต่ก็อาจมีผิดพลาดไปบ้าง ขออภัยล่วงหน้าเลยละกันนะคะ
หลังจากกลับมาไม่นานบันทึกการเดินทางก็เสร็จสิ้น แต่ก็เก็บไว้อ่านเองเป็นบันทึกการเดินทางส่วนตัว แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ตอนเราไปเราเองก็หาข้อมูลในพันทิปนิ ก็น่าจะแบ่งปันของตัวเองให้คนอื่นได้อ่านบ้าง ถ้าเป็นประโยชน์กับใครได้บ้างก็คงจะดี แต่กว่าข้าน้อยจะสำนึกได้ก็ล่วงเลยมาหลายเดือน ฮาๆ เอาเป็นเข้าเรื่องเลยละกันนะคะ
"Coldplay เล่นสิงคโปร์ ว่ะ"
นี้คือจุดเริ่มต้นทริป สิงคโปร์ครั้งนี้ ราคาตั๋วก็ดีงามสมาชิกก็เห็นดีเห็นงาม แต่ใครจะรู้อะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
"1-2 เมษายนนี้ใครลางานไปดู Coldplay ที่สิงคโปร์เจอดีแน่"
เป็นการประกาศคำขาดของพี่ที่ทำงานท่านนึง เพราะ 1-2 เมษาเราติดอีเว้นท์ใหญ่ของออฟฟิศ แต่ก็ด้วยเพราะตั๋วราคาถูกนั้นแหละเราจึงยืนยันที่จะเดินทางไปสิงคโปร์อยู่ดีบุ๊ควันที่ 7 เมษายน เป็นวันเดินทางของเรา สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเราอีกแล้ว เพราะเพียงไม่นาน Coldplay ประกาศ Live in Bangkok วันที่ 7 เมษายน ตั๋วราคาโปรโมชั่นทำให้เราไม่สามารถเลื่อนได้ จ่ายแล้วไม่คืนตังค์ ทำให้เรากลับตัวไม่ได้สุดท้ายก็ต้องบิน
ทริปนี้เรากลับสมาชิกของเราตั้งใจอยากให้มันเป็นทริปดาร์กๆ เที่ยวย่านกลางคืน เข้าผับ เข้าบ่อน
ออกจะดูน่ากลัวสักหน่อย แต่สมาชิกที่เคยไปร่ำเรียนหนังสือที่นั้น ยืนยันว่าปลอดภัยหายห่วง และสมาชิกอีกท่านที่ไปสิงคโปร์บ่อยกว่าพัทยา ก็ยืนยันความปลอดภัย เอาว่ะเอาไงเอากัน
ก่อนวันไปเพียง 1 วันหนังสือไกด์บุ๊คของทริปดาร์กๆ ของเราก็ถูกส่งมาให้ดู (ดาร์กสุดๆ) ฮาๆ
6 นาฬิกา เราพาตัวเองมาถึงสนามบินสุวรรณภูมิ แต่ว่ายังไม่มีใครมา รอ รอ รอ ก็ยังไม่มีใคร หรือว่ามาผิดสนามบินว่ะ ..
เกือบ ๆ 7 โมงสมาชิกของเราเริ่มปรากฎตัว กว่าจะเช็คอิน กว่าจะผ่าน ตม. กว่าจะเดิน ไปถึงเกต เกตของเราคือ เกต F2 ลึกสุดใจ ระหว่างเดินหนึ่งในสมาชิกอยากดื่มกาแฟ อะแวะๆๆ ท่ามกลางความวุ่นวายของพวกเราเอง(แค่สั่งกาแฟก็วุ่นละฮา ๆ) เพื่อนคนนึงผู้ไม่ดื่มกาแฟกล่าวขึ้น
“ เฮ้ยแก ไฟท์เราป่ะวะ ไฟนอลคอลว่ะแก "
เสียงทุกเสียงเงียบลง และหันไปมองป้ายที่เดินถือหมายเลขไฟท์ พร้อมกับปากตะโกนเรียกผู้โดยสาร
“ ใช่วะเฮ้ย วิ่งค่ะ” จากเดินลากกระเป๋าสวย ๆ ตอนนี้ทั้งแบกทั้งหิ้ว หอบรับประทาน แฮก ๆ
หลับ ๆ ตื่น ๆ แป็ปนึงเราก็ถึงสิงคโปร์ เดินมาต่อแถว Immigration คนเยอะมากคนที่ต่อแถวข้างหลังเราเป็นคนแขกด้วยความที่รอแถวนาน เสียงฮัมเพลงสไตล์ภารตะดังเบา ๆ พอเพลิน ๆ ตอนรอแถว สักพักคอมันเริ่มเข้าจังหวะแบบไม่ทันรู้ตัว จนสมาชิกต้องสะกิดหยุดก่อนเดี๋ยวโดนทีน เพราะเขาจะหาว่าไปล้อเขา ฮา ๆ เพลินไปนิด
พี่ที่เขายืนก่อนหน้าเราซึ่งเป็นหนึ่งสมาชิกผู้ร่วมทริปถูก ตม. ขานชื่อเสียงดัง ใช่ขานชื่อ เป็นช่องเดียวที่ขานชื่อเสียงดัง แล้วพูดคุยด้วยหลายอย่าง ระหว่างนั้นเราก็ซ้อมพูดใหญ่เลยเผื่อเขาถาม ถึงคิว ตม. ขานชื่อเสียงดังฟังชัดอ่านชื่อเราสำเนียงแบบมิสแกรนด์ ฮา ๆ แต่ไม่ถามอะไรเราสักอย่างเดียว (ตม. ช่องเราขานชื่อเฉพาะคนไทยนะชาติอื่นๆ เขาไม่ขานชื่อ เพื่อนบอกว่าเขาอาจชอบคนไทย เพราะคนที่นี่ค่อนข้างชอบคนไทย)
สิ่งแรกคือเราต้องเอากระเป๋าเก็บที่พัก เดินตรงออกจากสถานีไชน่าทาวน์ นิดเดียวก็ถึงที่พัก อ่อนี้เป็นครั้งแรกของการพักโฮสเทล ตื่นเต้นนะ ภายในลอบบี้ไม่ได้ดูน่ากลัวอย่างที่คิด ภายในห้อง 4 เหลี่ยมขนาดเล็ก มีเตียง 2 ชั้นตั้งอยู่ และห้องดูแน่นขึ้นมาทันทีเมื่อเรา 4 คนเดินเข้าไป
แดดที่นี่ร้อนแรงแต่ไม่ได้เล่นเบอร์ใหญ่เท่าบ้านเรา มื้อแรกที่สิงคโปร์ของเราคือ ข้าวมันไก่แสนอร่อย เรา 4 คนกับไก่ 1 ตัว หมดลงอย่างรวดเร็ว
งานบุญต้องมีค่ะเพื่อความเป็นสิริมงคลของชาวดาร์กทริป วัดพระเขี้ยวแก้ว คือวัดที่เราแวะสวยและสงบ เข้าวัดทำบุญอุ่นใจไปหาเครื่องดืมเย็น ๆ จิบกันดีกว่า
เป้าหมายของเรา คือ HAJI LANE เป็นถนนที่ฮิป ๆ สายหนึ่ง ลักษณะเป็นเพียงตรอกเล็ก ๆ
บ้านเรือนไม่ต่างกันมาก และในถนนสายนั้น ก็มีคาเฟ่เล็กๆ ซ่อนตัวอยู่ แต่ว่าอันที่จริงตอนเราไปก็เลิกซ่อนตัวละนะเพราะว่าร้าน เริ่มนำโต๊ะเก้าอี้มาตั้งตรงกลางซอย ระหว่างหนุ่ม ๆ เดินถ่ายรูป หญิงหวาน ๆ สวย ๆ อย่างพวกเราก็เลยเลือกพิกัด และสั่ง เครื่องดื่มมาจิบ ราคาโหดร้ายใช่เล่น เบียร์ขวดเล็กคิดเป็นเงินไทยราคา 200++ บาท แต่เรื่องแบบนี้ใจสู้อยู่แล้วค่ะ
นั่งดื่มพอดับร้อนสักนิด หนุ่ม ๆ ผู้ไม่ดื่มเบียร์เลยอยากหาคาเฟ่นั่งบ้าง เดินเลี้ยวไปนิดเดียวเราเจอคาเฟ่ น่ารัก ๆ แห่งนึง แต่ที่เราเลือกร้านนี้กันคือ บาริสต้าน่ารัก ฮา ๆ เป็นร้านคาเฟ่ ที่มีทั้งอาหารเครื่องดื่ม และที่สำคัญตอนค่ำ ๆ จะมี Live Music ด้วย และหนุ่ม ๆ ของเราอ่อนละทวยทันทีเมื่อบาริสต้าสาวชวนมาดูดนตรีอึกครั้งตอนหัวค่ำ
ด้วยความกระดี้กระด้าและอยากตัวหอมหนุ่ม ๆ ของเรากลับที่พักอาบน้ำ ชะนีน้อยอย่างเรา ๆ ก็ถึงกับงง แวะอาบน้ำระหว่างวันด้วยหรอ ฮา ๆ (ซึ่งปกติเราจะทนเหนียวจนจบวันแล้วค่อยกลับที่พักอาบน้ำที่เดียว) ไม่แน่ใจว่าเพราะตัวเหนืยว หรือ เพราะอยากตัวหอมมากกว่ากัน หลังจากหนุ่ม ๆ อาบน้ำกันเสร็จยังพอมีเวลา เราเลยไปว่าจะไปดูผับ ที่ Clark Quay เราเดินลัดเลาะไปตามริมแม่น้ำที่นั้นน่าจะจุดรวมของผับเก๋ ๆ มีหลายร้าน
เดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ ตอนนี้ท้องเริ่มหิว ประกอบกับเมื่อเช้าตื่นเช้ามากความง่วงความเหนื่อยเริ่มทำงาน สรุปสุดท้ายเราไปกินข้าวแถวที่พักไชน่าทาวน์และกับห้องนอน โดยไม่ได้กลับไป Haji Lane หนุ่ม ๆ อกหักนิดหน่อยฮา ๆ
หลังกินข้าวอิ่มเราเห็นรถมีรถตู้มาส่งคนแล้วเดินหายเข้าไปในซอย ที่อยู่ไม่ไกลจากที่ ที่เราพัก เลยเดินตามไปเราก็เจอกับขุมทรัพย์ ถนนเส้นนี้มีชื่อว่าคลับสตรีท เป็นถนนลาดขึ้นไป มีร้านเก๋ ๆ บาร์เล็ก ๆ ทั้งอยู่ริมถนนและ รูฟท็อป คือเก๋มาก แต่ส่วนมากคนที่มาเที่ยวจะเป็นชาวต่างชาติ แต่งตัวดี ซึ่งเรากลายเป็นคนเอเชียตัวเล็ก ๆ แต่งตัวม่อมแม่มที่สุดของถนนก็ว่าได้ เดินสำรวจไปมาแต่ด้วยข้าวที่เริ่มเรียงตัวในท้องบอกว่าเราควรขึ้นห้องนอนซะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราเจอกัน คลับสตรีท
กุ๊ดไนท์
-------------------------
ติ๊ดๆ
เสียงนาฬิกาใครสักคนดังขึ้น แต่ตอนนี้มีคนกดปิดมันลงไปแล้ว แต่ไม่มีเสียงใครผู้ใดขยับตัวลงจากเตียงไปอาบน้ำสักคน ไม่รู้เวลานานเท่าไหร่ มีใครสักคนตกใจ
"เฮ้ย 11 โมงว่ะ”
ใจนึงก็อยากนอนต่อ ใจนึงก็คิดว่าไม่ได้บินมานอนนะโว้ยยยยย
แน่นอนเราตื่นไม่ทันอาหารเช้าฟรี แต่วันนี้เราสบาย ๆ เพราะเป็นวันช้อปปิ้งเดย์ เดินห้าง กินข้าว เซนโตซ่า มุตาฟา ดูเบา ๆ สวย ๆ
เราเริ่มต้นด้วย VIVO และต่อไปเราจะนั่งรถเมลล์ไป Queenway เพื่อไปกินข้าวกัน เมนูนี้มีชื่อว่าก๋วยเตี๋ยวลักซา หน้าตาเหมือนเส้นขนมจีน ใส่ปลากระป๋อง แต่ก็อร่อยอยู่นะ และเราผู้กินยากเลยสั่งข้าวหน้าไก่ธรรมดามา หน้าตาไม่ค่อยตรงปกเท่าไหร่แต่อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกก
แถวๆ Queenway มีห้างอยู่ใกล้ๆ กันห้างสองห้างเราก็เดินจนครบและที่นี่เราเจอขุมทรัพย์อีกแล้ว เราเจอร้านคราฟเบียร์ มีเบียร์จากทั่วโลก เจ้าของเป็นชาวต่างชาติ ถามอะไรเกี่ยวกับเบียร์ตอบได้หมด อยากได้เบียร์ที่ไหนประเทศอะไรแกมีนำเสนอเกือบทุกที่ที่เราถามไป คือดีมากชุ่มช่ำใจมากจริงๆ ฟินๆ หิ้วถุงเบีบร์ก๊องแก๊ง ๆ ไปคาสิโนกัน
เป้าหมายต่อไปกลับไปที่เซนโตซ่า การเดินทางไร้แผนนิดหน่อยอยากไปไหนก็ไปตามใจเรา มันเลยวกไปวนมา ฮา ๆ การไปที่เซนโตซ่าครั้งนี้เราไม่ได้ไปยูนิเวอร์แซลแต่เราไปคาสิโน หุหุ แต่..พวกเราผู้อยากเข้าบ่อน ไม่มีใครเล่นเป็น ฮา ๆ ยืนสังเกตุการสักพัก ก็เล่นกันมั่ว ๆ เฮ้ยได้วุย แต่สุดท้ายพวกเราเสียกันถ้วนหน้า ฮา ๆ ครั้งหน้าจะมาเอาคืน
การช้อปปิ้งของเรายังไม่จบเราไปต่อกันที่ มุตาฟา ที่นี่เปิด 24 ชั่วโมง ถึงแม้วันนี้เราจะเดินกันมาทั้งวันแต่ของราคาถูกทำให้เราลืมเหนื่อย ของที่นี่เยอะมากมายมีตั้งแต่ยา เครื่องสำอางค์ รองเท้า นาฬิกา แว่นตา เสื้อผ้า เครื่องครัว เอาเป็นว่าที่มีหมดไฮไลท์น่าจะอยู่ที่น้ำหอมเพราะราคาถูกมากแถมมีโปรหลอกล่อเงินในกระเป๋าเรา ตอนนี้เขาเปิด 2 ฝั่งถนนมีของคล้ายกันโปรเดียวกัน แต่คนโล่งเดินสบายเอาเป็นว่า ลองไปเดินดูละกัน
การเดินทางกลับของค่ำคืนนี้เราเลือกแท็กซี่เพราะรถไฟหมดไปนานมากแล้ว
“ไชน่าทาวน์” และเราก็ยังไม่ขึ้นรถเพราะความที่นก กับแท็กซี่ไทยบ่อยๆ จนเคยชิน แท็กซี่ที่นี่ได้แต่ทำหน้า งงๆ ทำไมยูไม่ขึ้นมานะ ฮา ๆ เพียงไม่นานเราก็ถึงไชน่าทาวน์ ด้วยความฟินบวกความหนักกับขวดเบียร์ที่หอบหิ้วมาทั้งวัน เราลืมคลับสตรีท ฮา ๆ กลายเป็นนั่งจิบเบียร์นานาชาติภายในห้องแทน
กุ๊ดไนท์อีกคืน
[CR] มนุษย์เงินเดือนหมดไฟ หนีตามเพื่อนไปสิงคโปร์
และนี่ไม่ใช่กระทู้แรก
แต่ก็อาจมีผิดพลาดไปบ้าง ขออภัยล่วงหน้าเลยละกันนะคะ
หลังจากกลับมาไม่นานบันทึกการเดินทางก็เสร็จสิ้น แต่ก็เก็บไว้อ่านเองเป็นบันทึกการเดินทางส่วนตัว แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ตอนเราไปเราเองก็หาข้อมูลในพันทิปนิ ก็น่าจะแบ่งปันของตัวเองให้คนอื่นได้อ่านบ้าง ถ้าเป็นประโยชน์กับใครได้บ้างก็คงจะดี แต่กว่าข้าน้อยจะสำนึกได้ก็ล่วงเลยมาหลายเดือน ฮาๆ เอาเป็นเข้าเรื่องเลยละกันนะคะ
"Coldplay เล่นสิงคโปร์ ว่ะ"
นี้คือจุดเริ่มต้นทริป สิงคโปร์ครั้งนี้ ราคาตั๋วก็ดีงามสมาชิกก็เห็นดีเห็นงาม แต่ใครจะรู้อะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
"1-2 เมษายนนี้ใครลางานไปดู Coldplay ที่สิงคโปร์เจอดีแน่"
เป็นการประกาศคำขาดของพี่ที่ทำงานท่านนึง เพราะ 1-2 เมษาเราติดอีเว้นท์ใหญ่ของออฟฟิศ แต่ก็ด้วยเพราะตั๋วราคาถูกนั้นแหละเราจึงยืนยันที่จะเดินทางไปสิงคโปร์อยู่ดีบุ๊ควันที่ 7 เมษายน เป็นวันเดินทางของเรา สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเราอีกแล้ว เพราะเพียงไม่นาน Coldplay ประกาศ Live in Bangkok วันที่ 7 เมษายน ตั๋วราคาโปรโมชั่นทำให้เราไม่สามารถเลื่อนได้ จ่ายแล้วไม่คืนตังค์ ทำให้เรากลับตัวไม่ได้สุดท้ายก็ต้องบิน
ทริปนี้เรากลับสมาชิกของเราตั้งใจอยากให้มันเป็นทริปดาร์กๆ เที่ยวย่านกลางคืน เข้าผับ เข้าบ่อน
ออกจะดูน่ากลัวสักหน่อย แต่สมาชิกที่เคยไปร่ำเรียนหนังสือที่นั้น ยืนยันว่าปลอดภัยหายห่วง และสมาชิกอีกท่านที่ไปสิงคโปร์บ่อยกว่าพัทยา ก็ยืนยันความปลอดภัย เอาว่ะเอาไงเอากัน
ก่อนวันไปเพียง 1 วันหนังสือไกด์บุ๊คของทริปดาร์กๆ ของเราก็ถูกส่งมาให้ดู (ดาร์กสุดๆ) ฮาๆ
6 นาฬิกา เราพาตัวเองมาถึงสนามบินสุวรรณภูมิ แต่ว่ายังไม่มีใครมา รอ รอ รอ ก็ยังไม่มีใคร หรือว่ามาผิดสนามบินว่ะ ..
เกือบ ๆ 7 โมงสมาชิกของเราเริ่มปรากฎตัว กว่าจะเช็คอิน กว่าจะผ่าน ตม. กว่าจะเดิน ไปถึงเกต เกตของเราคือ เกต F2 ลึกสุดใจ ระหว่างเดินหนึ่งในสมาชิกอยากดื่มกาแฟ อะแวะๆๆ ท่ามกลางความวุ่นวายของพวกเราเอง(แค่สั่งกาแฟก็วุ่นละฮา ๆ) เพื่อนคนนึงผู้ไม่ดื่มกาแฟกล่าวขึ้น
“ เฮ้ยแก ไฟท์เราป่ะวะ ไฟนอลคอลว่ะแก "
เสียงทุกเสียงเงียบลง และหันไปมองป้ายที่เดินถือหมายเลขไฟท์ พร้อมกับปากตะโกนเรียกผู้โดยสาร
“ ใช่วะเฮ้ย วิ่งค่ะ” จากเดินลากกระเป๋าสวย ๆ ตอนนี้ทั้งแบกทั้งหิ้ว หอบรับประทาน แฮก ๆ
พี่ที่เขายืนก่อนหน้าเราซึ่งเป็นหนึ่งสมาชิกผู้ร่วมทริปถูก ตม. ขานชื่อเสียงดัง ใช่ขานชื่อ เป็นช่องเดียวที่ขานชื่อเสียงดัง แล้วพูดคุยด้วยหลายอย่าง ระหว่างนั้นเราก็ซ้อมพูดใหญ่เลยเผื่อเขาถาม ถึงคิว ตม. ขานชื่อเสียงดังฟังชัดอ่านชื่อเราสำเนียงแบบมิสแกรนด์ ฮา ๆ แต่ไม่ถามอะไรเราสักอย่างเดียว (ตม. ช่องเราขานชื่อเฉพาะคนไทยนะชาติอื่นๆ เขาไม่ขานชื่อ เพื่อนบอกว่าเขาอาจชอบคนไทย เพราะคนที่นี่ค่อนข้างชอบคนไทย)
นั่งดื่มพอดับร้อนสักนิด หนุ่ม ๆ ผู้ไม่ดื่มเบียร์เลยอยากหาคาเฟ่นั่งบ้าง เดินเลี้ยวไปนิดเดียวเราเจอคาเฟ่ น่ารัก ๆ แห่งนึง แต่ที่เราเลือกร้านนี้กันคือ บาริสต้าน่ารัก ฮา ๆ เป็นร้านคาเฟ่ ที่มีทั้งอาหารเครื่องดื่ม และที่สำคัญตอนค่ำ ๆ จะมี Live Music ด้วย และหนุ่ม ๆ ของเราอ่อนละทวยทันทีเมื่อบาริสต้าสาวชวนมาดูดนตรีอึกครั้งตอนหัวค่ำ
ด้วยความกระดี้กระด้าและอยากตัวหอมหนุ่ม ๆ ของเรากลับที่พักอาบน้ำ ชะนีน้อยอย่างเรา ๆ ก็ถึงกับงง แวะอาบน้ำระหว่างวันด้วยหรอ ฮา ๆ (ซึ่งปกติเราจะทนเหนียวจนจบวันแล้วค่อยกลับที่พักอาบน้ำที่เดียว) ไม่แน่ใจว่าเพราะตัวเหนืยว หรือ เพราะอยากตัวหอมมากกว่ากัน หลังจากหนุ่ม ๆ อาบน้ำกันเสร็จยังพอมีเวลา เราเลยไปว่าจะไปดูผับ ที่ Clark Quay เราเดินลัดเลาะไปตามริมแม่น้ำที่นั้นน่าจะจุดรวมของผับเก๋ ๆ มีหลายร้าน
เดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ ตอนนี้ท้องเริ่มหิว ประกอบกับเมื่อเช้าตื่นเช้ามากความง่วงความเหนื่อยเริ่มทำงาน สรุปสุดท้ายเราไปกินข้าวแถวที่พักไชน่าทาวน์และกับห้องนอน โดยไม่ได้กลับไป Haji Lane หนุ่ม ๆ อกหักนิดหน่อยฮา ๆ
หลังกินข้าวอิ่มเราเห็นรถมีรถตู้มาส่งคนแล้วเดินหายเข้าไปในซอย ที่อยู่ไม่ไกลจากที่ ที่เราพัก เลยเดินตามไปเราก็เจอกับขุมทรัพย์ ถนนเส้นนี้มีชื่อว่าคลับสตรีท เป็นถนนลาดขึ้นไป มีร้านเก๋ ๆ บาร์เล็ก ๆ ทั้งอยู่ริมถนนและ รูฟท็อป คือเก๋มาก แต่ส่วนมากคนที่มาเที่ยวจะเป็นชาวต่างชาติ แต่งตัวดี ซึ่งเรากลายเป็นคนเอเชียตัวเล็ก ๆ แต่งตัวม่อมแม่มที่สุดของถนนก็ว่าได้ เดินสำรวจไปมาแต่ด้วยข้าวที่เริ่มเรียงตัวในท้องบอกว่าเราควรขึ้นห้องนอนซะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราเจอกัน คลับสตรีท
กุ๊ดไนท์
-------------------------
ติ๊ดๆ
เสียงนาฬิกาใครสักคนดังขึ้น แต่ตอนนี้มีคนกดปิดมันลงไปแล้ว แต่ไม่มีเสียงใครผู้ใดขยับตัวลงจากเตียงไปอาบน้ำสักคน ไม่รู้เวลานานเท่าไหร่ มีใครสักคนตกใจ
"เฮ้ย 11 โมงว่ะ”
ใจนึงก็อยากนอนต่อ ใจนึงก็คิดว่าไม่ได้บินมานอนนะโว้ยยยยย
แน่นอนเราตื่นไม่ทันอาหารเช้าฟรี แต่วันนี้เราสบาย ๆ เพราะเป็นวันช้อปปิ้งเดย์ เดินห้าง กินข้าว เซนโตซ่า มุตาฟา ดูเบา ๆ สวย ๆ
เราเริ่มต้นด้วย VIVO และต่อไปเราจะนั่งรถเมลล์ไป Queenway เพื่อไปกินข้าวกัน เมนูนี้มีชื่อว่าก๋วยเตี๋ยวลักซา หน้าตาเหมือนเส้นขนมจีน ใส่ปลากระป๋อง แต่ก็อร่อยอยู่นะ และเราผู้กินยากเลยสั่งข้าวหน้าไก่ธรรมดามา หน้าตาไม่ค่อยตรงปกเท่าไหร่แต่อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกก
แถวๆ Queenway มีห้างอยู่ใกล้ๆ กันห้างสองห้างเราก็เดินจนครบและที่นี่เราเจอขุมทรัพย์อีกแล้ว เราเจอร้านคราฟเบียร์ มีเบียร์จากทั่วโลก เจ้าของเป็นชาวต่างชาติ ถามอะไรเกี่ยวกับเบียร์ตอบได้หมด อยากได้เบียร์ที่ไหนประเทศอะไรแกมีนำเสนอเกือบทุกที่ที่เราถามไป คือดีมากชุ่มช่ำใจมากจริงๆ ฟินๆ หิ้วถุงเบีบร์ก๊องแก๊ง ๆ ไปคาสิโนกัน
การช้อปปิ้งของเรายังไม่จบเราไปต่อกันที่ มุตาฟา ที่นี่เปิด 24 ชั่วโมง ถึงแม้วันนี้เราจะเดินกันมาทั้งวันแต่ของราคาถูกทำให้เราลืมเหนื่อย ของที่นี่เยอะมากมายมีตั้งแต่ยา เครื่องสำอางค์ รองเท้า นาฬิกา แว่นตา เสื้อผ้า เครื่องครัว เอาเป็นว่าที่มีหมดไฮไลท์น่าจะอยู่ที่น้ำหอมเพราะราคาถูกมากแถมมีโปรหลอกล่อเงินในกระเป๋าเรา ตอนนี้เขาเปิด 2 ฝั่งถนนมีของคล้ายกันโปรเดียวกัน แต่คนโล่งเดินสบายเอาเป็นว่า ลองไปเดินดูละกัน
การเดินทางกลับของค่ำคืนนี้เราเลือกแท็กซี่เพราะรถไฟหมดไปนานมากแล้ว
“ไชน่าทาวน์” และเราก็ยังไม่ขึ้นรถเพราะความที่นก กับแท็กซี่ไทยบ่อยๆ จนเคยชิน แท็กซี่ที่นี่ได้แต่ทำหน้า งงๆ ทำไมยูไม่ขึ้นมานะ ฮา ๆ เพียงไม่นานเราก็ถึงไชน่าทาวน์ ด้วยความฟินบวกความหนักกับขวดเบียร์ที่หอบหิ้วมาทั้งวัน เราลืมคลับสตรีท ฮา ๆ กลายเป็นนั่งจิบเบียร์นานาชาติภายในห้องแทน
กุ๊ดไนท์อีกคืน