มาตรฐานความสุขของทุกท่านอยู่ที่ตรงไหนคะ จขกท.มีเพื่อนคนเดียว ไม่มีแฟน แต่มีบุพการีที่พร้อมให้ได้ทุกอย่าง

ไม่มีเพื่อนไม่มีแฟน ไม่รู้เพราะไม่เอาใครหรือไม่มีใครเอา เดี๋ยวนี้เจอแต่คนคุยที่ไม่ให้เกียรติ พูดจาแย่

แต่บุพการีพร้อมให้ความดูแลทุกอย่าง ตอนนี้เป็นโรคซึมเศร้าท่านยิ่งดูแลมากเป็นพิเศษ อยากกินอะไรได้กิน อยากได้อุปกรณ์ทำขนมก้อซื้อให้ อยากได้เสื้อผ้าก้อมีเงินซื้อตลอด ครอบครัวอาจไม่รวย แต่มีทุกอย่างที่ทำให้มีความสุขค่ะ

ต่างจากเพื่อนและผู้ชายที่เข้ามาเหมือนบั่นทอนชีวิตมากกว่ามาสร้างสรรค์สิ่งดีๆไปด้วยกัน(ไม่นับเพื่อนแท้ที่จขกท.มีน้อยนิด) และจขกท.ยังมีครูบาอาจารย์สอนกรรมฐานด้วยค่ะ ท่านพร้อมชี้แนะจขกท.เสมอ แม้จขกท.จะไม่ตั้งใจปฏิบัติธรรมเท่าไหร่

สรุปแล้วชีวิตคนเราไม่ได้ดีไปทุกอย่าง แต่ก้อมีมุมที่ดีมาก และมุมที่แย่มากใช่มั้ยคะ สรุปจขกท.ต้องทุกข์มั้ยคะกับการไม่มีเพื่อนมากมาย ไม่มีอิสระได้เที่ยว ไม่มีแฟนดีๆ

จขกท.ไม่ได้อยากเป็นภาระบุพการีกับครูบาอาจารย์นะคะ ตอนนี้ที่ทำได้คือขยันทำขนมให้แม่ขาย รักษาสุขภาพจิตตัวเองไม่ให้อยากฆ่าตัวตาย และตอนนี้รักษาศีล5 สวดมนต์บ้าง นั่งสมาธิบ้าง ทำบุญทำทานเสมอๆ

มาแชร์กันค่ะ ว่าทุกท่านมีความสุขกับอะไรในชีวิตตอนนี้