....ตกใจตื่นขึ้นมาทำไรไม่ถูกหมดเเรง...เรียกใครก็ไม่มีใครได้ยิน...ขอความช่วยเหลือใครไม่ได้...เหมือนเรียกอยู่ในลำคอ...พยายามตะเกียกตะกายตัวเองให้ขยับได้...เหมือนตัวเองขยับได้คว่ำได้แต่สุดท้ายกลับมานอนที่เดิมท่าเดิม...มือเท้ามันทำไมไม่ไปด้วยตามความรู้สึก...เกือบหลุดเเต่ไม่หลุด...ตัดสินใจเรียกน้องชายให้ช่วยแต่ไม่มีใครได้ยิน...พยายามตะเกียกตะกายเหมือนว่าตัวเองขยับได้ไปแตะตัวน้องชายเเล้วแต่พอเพ่งใช้สติดูดีๆมือเท้าจริงๆนั้นแทบไม่สามารถขยับได้เลย...เหมือนมีมือมากกวาหนึ่งข้างพยายามดึงและพันธนาการเราไว้ดึงเราให้จมลงเยอะมาก..ยั้วเยี้ย...เลยกลัวมากกลัวที่สุดเหมือนหนนี้จะไม่รอด...ซึ่งปกติเจอบ่อยมากและทุกครั้งที่เจอ...จะทำตัวเฉยๆไม่กังวนหรือใจร้อนค่อยๆผ่อนเบาเเผ่เมตตาหรือรอให้หายไปเอง...ตัดสินใจรวบรวมเเรงเฮือกสุดท้าย...ซึ่งคิดว่าไม่รอดเเน่เเล้วเรารีบลุกขึ้นมาแบบเกือบล้มหงายหลังรีบเปิดไฟเรียกคนในบ้าน...ดื่มน้ำ...เเละนั่งพิมพ์ตัสนี้เกือบหนึ่งชั่วโมง...เหมือนถูกขวางไม่ให้พิมพ์เสร็จค้างเด้งๆตลอด...

...นึกถึงทุกสิ่งอย่างเลยขอให้คนในครอบครัวปลอดภัย...ตัวเองเป็นไรช่างมันใจไม่ดีใจสั่นบอกไม่ถูก...#เหตุการณ์ตลกร้ายแบบนี้มันกลับมาอีกเเล้วจากที่หายไปนานมาก
*******ยังไงก็เเล้วเเต่ผมเคยอ่านในเน็ตผ่านๆ...และปรึกษาเพื่อนที่เป็นหมอ...มันบอกผมว่า...วิทยาศาสตร์อธิบายโรคนี้ว่าโรคลมหลับ...ซึ่งสามารถเกิดได้กับคนที่เครียด...พักผ่อนน้อยหรืออื่นๆผมจำไม่หมด....
####ใช้วิจารณญานกันด้วยนะครัย
ใครเคยโดนผีอำบ้างครับ...อาการของผมแบบนี้ใช่ไหม?เป็นมาตั้งเเต่เริ่มเป็นวัยรุ่นจนตอนนี้อา27เเล้วยังเกิดขึ้น
*******ยังไงก็เเล้วเเต่ผมเคยอ่านในเน็ตผ่านๆ...และปรึกษาเพื่อนที่เป็นหมอ...มันบอกผมว่า...วิทยาศาสตร์อธิบายโรคนี้ว่าโรคลมหลับ...ซึ่งสามารถเกิดได้กับคนที่เครียด...พักผ่อนน้อยหรืออื่นๆผมจำไม่หมด....
####ใช้วิจารณญานกันด้วยนะครัย