สวัสดี เราไม่ขอเอ่ยนามน่ะว่าชื่อเราชื่อว่าอะไร เอาเป็นว่าแฮทแทคเรามีชื่อว่า #ไทยไทย เราไม่ได้อ่านนิยายเท่าไหร่หรอกแค่มีนิยายเรื่องเดียวในชีวิตเพียงแค่1เล่ม แต่คืนนี้ที่เราตั้งกระทู้นี้มาเป็นครั้งแรกเราอยากจะมาแชร์หรือปรึกษาทุกคนว่าใครเป็นแบบเราบ้าง เริ่มเลยล่ะกันน่ะ
     สมัยมัธยมปลายเรามีแฟนคนแรกเป็นรุ่นพี่เราอยู่โรงเรียนเดียวกันอยู่วงดนตรีด้วยกันก่อนหน้านั้นเป็นรุ่นพี่ที่เราสนิทมากจนพัฒนามาเป็นแฟนเรา2คนรักกันมากน่ะคบกันมา2ปีทะเลาะกันไม่เกิน3ครั้งด้วยซ้ำ แต่มันจะมี2เหตุการณ์ที่ทำให้เราเสียน้ำตามากแต่เรื่องแรกช่างมันเป็นปัญหาที่ต้องเจออยู่แล้วเกือบทุกคู่นั้นก็คือเรื่องแฟนเก่า (ช่างแม่งง) เรื่องที่2เจ็บสุด เจ็บปวดแทบจะขาดใจเราสูญเสียแฟนเราไปทั้งๆที่เรายังรักกันมากและเป็นรักแรกของเรา เหตุการณ์นี้มันเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดว่ามันคือความฝันรึป่าว แต่มันคือความจริง เราไม่คิดว่าจะเห็นเค้าในวันที่อยู่ในโล่ง (พิมพ์ไปร้องไป) เราไม่คิดว่าจะต้องมารดน้ำศพแฟนเรา ภาพบาดตาเราที่สุดคือภาพที่สัปะเร่อจะนำศพแฟนเราใส่ในโลงเราร้องไห้แทบขาดใจกอดศพเค้าจนแม่เราต้องดึงเราออกไป ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราโทรมมากถึงมากที่สุด เราพยายามทำใจอยู่นาน กว่าจะทำใจได้ความรู้สึกเราพังไปหมดพังมากๆ อะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ฟังเพลงเศร้าที่ต้องกับเราก็ร้องไห้ เราไม่ค่อยชอบร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นๆเราชอบเก็บมาร้องคนเดียว ใครไม่เข้าใจเราช่าง เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆเราก็ยังไม่ลืมเค้ายังนึกถึงตลอดเวลาแค่ทุกวันนี้ต้องอยู่ให้ได้ ผ่านพ้นไปให้ได้