เข้าไปเดินในห้าง เจอสถานเสริมความงามมาหลอกไปขอสัมภาษณ์ไอ้เราก็เอานะเห็นใจน้องที่มาอ้อนว่าขอให้ได้พรีเซนต์ ปรากฏว่าหลังสัมภาษณ์นึกว่าจะจบน้องแกไปเอาหัวหน้างานสาวสวย มาวิเคราะห์ผิวหน้า ...... สุดท้ายก็พยายามหว่านล้อมด้วยคอร์สนู้น คอร์สนี้ แรกๆก็บอก 65000 ไอ้เราไม่สนใจแม้แต่นอดเดียวอยู่แล้ว สุดท้ายน้องแกตื้อบอกเดือนละ1000 ก็ได้คอร์สพื้นฐานแล้ว (มันสังหรณ์ใจตั้งแต่ไอ้เด็กคนแรกที่บอกขอดูบัตรเครดิตหน่อย มันแปลกๆและ) สุดท้ายเลยบอกน้องบัตรพี่วงเงินเต็มเดี๋ยวมาใหม่ได้มั้ย น้องคนสวยยังพยายามตื้อแค่พันเดียวเองพี่ ได้คอร์สราคาหลักหมื่นรักษาผิวหน้าระดับดาราเชียวนะ (นี่บอกวงเงินเต็มยังไม่รู้อีกหรือฟระ) สุดท้ายต้องใช้ประโยคทรมานใจต่อหน้าสาวที่สุดคือ ตอนนี้ไม่มีตังค์เลย (ความรู้สึกเย็นวาบๆๆ เข้ามาในหัวแว่บนึง) น้องคนสวยก็อึ้งๆไปแผล่บนึง แล้วก็เหมือนจะเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงออดอ้อนไปในทันที แล้วบอกว่าถ้าเปลี่ยนใจกลับมาได้นะแต่ราคานี้ไม่ได้แล้ว เฮ้อ กว่าจะหลุดออกมาได้ เครียดเลยเรา
ทำไมคำว่าไม่มีตังค์มันพูดยากจัง โดยเฉพาะกับต่อหน้าสาวๆ