เรื่องของเรามันอาจจะน้ำเน่าไปหน่อย
แต่ตอนนี้เราสับสนมาก เรากับพี่เขารู้จักกันที่ทำงานเขาเป็นหัวหน้าเรา เขามีครอบครัวแล้วมีลูกแล้ว ตอนแรกเราก็มีแฟน เเต่พอเราคบกันได้ 1 ปี พี่เขาอยากให้เราเลิกกับแฟนเราก็เลิก หลังจากนั้นมาเรามีพี่เขาคนเดียว เรารู้วึกว่าพี่เขารักเรามากขึ้น
เราไปเที่ยวกันหลายๆที่ ไปเจอกับเพื่อนๆเขา เขาไม่ปกปิดอะไรเรามาก เราไปด้วยกันเกือบตลอดเวลา เพราะเราทำงานที่เดียวกัน เลิกงานพร้อมกัน พี่เขาตามใจเราเกือบทุกอย่าง แต่พอมาถึงตอนนี้เราเริ่มมาคิดทบทวนดู
เรารู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ เวลาเราเข้าไปส่องเฟสเขา เราเห็นหน้าลูกเมียเขา แล้วเราไม่ได้รู้สึกเฉยๆเหมือนตอนแรกแล้ว เรารู้สึกผิดไปหมดในใจเราได้แตาคิดว่า เรามีความสุขบนความทุกข์คนอื่นอยู่หรือป่าว เราควรจะสงสารลูกเขาใช่ไหม
แต่จะให้เราเลิกกับเขา เราก็ทำไม่ได้ เรารักเขามาก ตอนนี้เราสับสนไปหมด คนรอบข้างเพื่อนๆเราก็เตือนเราอยู่ตลอดว่าให้เลิกกัน แต่นี่เราคบกันมาจะ 2 ปีแล้ว เราผูกพันกันมาก เราควรจะมำไงดี
จะเป็นเมียน้อยต่อ หรือพอแค่นี้ ?
แต่ตอนนี้เราสับสนมาก เรากับพี่เขารู้จักกันที่ทำงานเขาเป็นหัวหน้าเรา เขามีครอบครัวแล้วมีลูกแล้ว ตอนแรกเราก็มีแฟน เเต่พอเราคบกันได้ 1 ปี พี่เขาอยากให้เราเลิกกับแฟนเราก็เลิก หลังจากนั้นมาเรามีพี่เขาคนเดียว เรารู้วึกว่าพี่เขารักเรามากขึ้น
เราไปเที่ยวกันหลายๆที่ ไปเจอกับเพื่อนๆเขา เขาไม่ปกปิดอะไรเรามาก เราไปด้วยกันเกือบตลอดเวลา เพราะเราทำงานที่เดียวกัน เลิกงานพร้อมกัน พี่เขาตามใจเราเกือบทุกอย่าง แต่พอมาถึงตอนนี้เราเริ่มมาคิดทบทวนดู
เรารู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ เวลาเราเข้าไปส่องเฟสเขา เราเห็นหน้าลูกเมียเขา แล้วเราไม่ได้รู้สึกเฉยๆเหมือนตอนแรกแล้ว เรารู้สึกผิดไปหมดในใจเราได้แตาคิดว่า เรามีความสุขบนความทุกข์คนอื่นอยู่หรือป่าว เราควรจะสงสารลูกเขาใช่ไหม
แต่จะให้เราเลิกกับเขา เราก็ทำไม่ได้ เรารักเขามาก ตอนนี้เราสับสนไปหมด คนรอบข้างเพื่อนๆเราก็เตือนเราอยู่ตลอดว่าให้เลิกกัน แต่นี่เราคบกันมาจะ 2 ปีแล้ว เราผูกพันกันมาก เราควรจะมำไงดี