สวัสดีค่ะ นี้จะเป็นกระทู้แรกที่ทำนะค่ะ หากพิมพ์ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ ขออนุญาติพิมพ์เป็นภาษาพูดนะค่ะ
ตอนนี้หนูอยู่ ม.6 แล้วค่ะ เรียนในสายวิทย์-คณิตค่ะ แต่ว่าห้องอยู่ปนกับ คณิตพิเศษหรือ Gifted Math นั้นแหละค่ะ ความใฝ่ฝันอาชีพที่อยากเป็นจริงๆ ในตอนม.ต้นคือ เป็น ไกด์หรือไม่ก็แอร์โฮสเตจค่ะ เพราะส่วนตัว สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้คล่องตัวเลยค่ะอีกทั้งยังชอบในภาษาอังกฤษอีกด้วย ทั้งนี้ก็เป็นเพราะแม่เป็นคนสนับสนุนในภาษาอังกฤษตั้งแต่หนูอยู่อนุบาลเลยค่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกสับสนมากเพราะตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าจะได้เรียนต่อในสิงที่เราชอบไหมเพราะตอนนี้ดันมาอยู่ในสายวิทย์ไปสะแล้ว เลยเล็งว่าจะเป็นผู้สอบบัญชีอนุญาตค่ะ ถ้าถามว่า เอ้า ทำไมไม่ไปต่อในสายอาชีพละ ทำไมถึงมาต่อในสายวิทย์ ง่ายๆเลยค่ะ คือหนูยังไม่รู้ว่ามี ปวช.ในสายคณะทางอาชีพค่ะ คุณแม่เป็นเด็กบ้านนอก จบแค่ ป.6 เลยไม่มีคนแนะนำแนวทางในการศึกษาต่อสักเท่าไหร่ค่ะ หนูเลยไม่รู้อะไรเลยค่ะ แค่ม.3 สมัยนั้นหนูยังไม่มีโทรศัพท์ เป็นของตัวเองเลยค่ะ เลยไม่รู้จะขอคำแนะนำจากใคร ก็เลยเรียนตามๆที่เขามีให้สอบ พอสอบติดวิทย์-คณิต ม.4 เทอม 1 เรียนไป พอสอบเสร็จตั้งแต่กลางภาค - ปลายภาค ผลสรุปที่ออกมาคือ ติด 0 คณิต 4 ตัว ฟิสิกส์ 1 ตัว เคมี 1 ตัวค่ะ T-T ตอนนั้นเริ่มรู้แล้วว่านี้ไม่ใช่แนวทางของตัวเอง เลยไปยื่นเรื่องขอครูวิชาการขอย้ายสายไปอยู่ วิทย์ -อังกฤษค่ะ หรือว่า Gifted Eng แต่เหมือนโชคชะตาเล่นตลกครูกลับบอกว่า ย้ายไม่ได้แต่ละห้องมี 46 - 47 แต่ตอนนั้นในห้องกิ๊ฟอิ้งค์มีคนลาออกไป 1 คน หนูเลยคิดว่าหนูอาจจะเข้าได้ แต่กลับไม่ได้ค่ะ ครูเลยบอกว่า เรียนๆ ไป แล้วไปแก้ที่ติดให้หมด หนูเลยทำตามที่ครูบอกไปแก้ แต่ทำไงได้ก็หนูโง่คณิต แก้ยากแก้เย็น ขนาดแค่เรื่อง ซับเซต หนูยังแก้ไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้สิค่ะเหมือนสมองไม่ไปแต่พออังกฤษมานี้ลื่นปรื้ดดดดด เลยค่ะ ขนาดอ่านมาแล้ว ไปสอบทุกวันแก้ทุกวันก็ยังไม่ผ่าน ขนาดกากบาทหนูยังไม่ผ่านเลยค่ะ จนหนูเริ่มรู้สึกท้อเลยไม่ไปแก้ แต่ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไง ก็เลยไปแก้วิชาอื่นก่อน เลยลดมาบ้าง พอขึ้นม.5 มาเพิ่มค่ะ 555 ติด 0 คณิต 4 ตัว ดาราศาสตร์ 1 ตัว ชีว 1 ตัว เคมี 1 ตัวค่ะ เห้อ TT เริ่มรุ้สึกไม่ใช่อีกเลยไปบอกแม่ว่าจะลาออกอยากไปต่อที่ใหม่ ลาออกได้ แต่ ...ที่แย่คือ หากว่าเราจะไปต่อที่ใหม่จะต้องไม่ติด 0 ร มส มผ ก็เลยลาออกไม่ได้ พยายามเรียนคลิปจากยูทูปเหมือนจะเข้าใจพอเข้าไปสอบแก้ก็ ลืม ค่อนข้างเป็นคนสมาธิสั้น ถ้าถามว่าทำไมไม่ให้เพื่อช่วยติว คือ หนูอยู่ในห้องแต่เชื่อไหมค่ะ หนูไม่มีเพื่อนสักคน เอาง่ายๆว่าไม่มีใครคบค่ะ เคยโดนแอนตี้ครั้งนึงทั้งห้องเลยค่ะ แต่ขอไม่พูดถึงมันน่ะค่ะว่าเรื่องอะไร นั้นแหละค่ะ ก็เลยไม่รู้จะถามใคร 555 ตอนนี้ปัจจุบันอยู่ ม.6 แล้ว เกรดเฉลี่ย 5 เทอม ( ไม่รวม ที่ติด 0 ) อยู่ที่ 2.33 เศร้ามากของมากที่สุด ถึงขั้นร้องไห้เครียด อยากฆ่าตัวตายเลยค่ะ เพราะสิ่งที่เคยคิดไว้คือจะต้องมีมหาลัยเพื่อให้แม่ภูมิใจ อยากให้แม่ดีใจว่ามีลูกที่ดี ช่วงตั้งแต่ อนุบาล ประถม ม.ต้น หนูเกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 3.55 3.88 3.98 อาจารย์หลายๆท่านเลยสนับสนุนเลยได้ทุนเยอะมากค่ะ แต่ตอนนี้หนูไม่มีทุนเลยเพราะด้วยเกรดฉุดลง หนูรู้สึกแย่ร้องไห้ รู้สึกเกลียดตัวเอง ทำไมเราพยายามแล้วกลับทำไม่ได้ละ แล้วทำไมคนอื่นทำได้หนูเลยคิดว่า หนูจะยอมทิ้ง เวลา 3 ปี ม.ปลายที่ผ่านมา แล้วไปเข้า สายอาชีพดีไหมค่ะ จะได้เรียนไปทำงานไป อยากเลี้ยงแม่แล้วค่ะไม่อยากให้ท่านเหนื่อยอีกแล้ว ทุกครั้งที่แม่บอกว่า แม่ไม่เสียใจที่เกรดลูกไม่ดี แม่ภูมิใจ ภูมิใจในตัวลูกและเชื่อว่าลูกแม่พยายามดีที่สุดแล้ว หนูรู้สึกว่าทำไมหนูเป็นลูกที่แย่ขนาดนี้เราต้องทำให้ดีกว่านี้สิแต่หนูกลับทำไม่ได้ หนูเลยรู้สึกเสียใจที่สุด เลยอยากจะถามพี่พี่ในกระทู้พันทิปว่าจะดีไหมคะถ้าหนูจะทิ้งเวลาสามปีที่ผ่านมาเพื่อไปต่อในสิ่งที่เราคิดว่าใช่แถมยังทำงานไปเรียนไปได้ด้วยเลี้ยงแม่ได้ด้วย พี่พี่คิดว่าคุ้มไหมคะหรือว่าหนูจะต้องแก้ศูนย์ให้หมดแล้วรอซิ่วมหาลัยปีหน้าคะเพราะหนูคิดว่าปีนี้ยังไงหนูก็สอบไม่ทันแน่ ขอคำปรึกษาด้วยนะค่ะ
ตอนนี้อยู่ ม.6 แล้ว ติด 0 ด้วย คิดว่าไม่ใช่ทางของตัวเอง จะโยนทิ้งเวลาที่ผ่านมาไปต่อสายอาชีพดีไหมค่ะ
ตอนนี้หนูอยู่ ม.6 แล้วค่ะ เรียนในสายวิทย์-คณิตค่ะ แต่ว่าห้องอยู่ปนกับ คณิตพิเศษหรือ Gifted Math นั้นแหละค่ะ ความใฝ่ฝันอาชีพที่อยากเป็นจริงๆ ในตอนม.ต้นคือ เป็น ไกด์หรือไม่ก็แอร์โฮสเตจค่ะ เพราะส่วนตัว สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้คล่องตัวเลยค่ะอีกทั้งยังชอบในภาษาอังกฤษอีกด้วย ทั้งนี้ก็เป็นเพราะแม่เป็นคนสนับสนุนในภาษาอังกฤษตั้งแต่หนูอยู่อนุบาลเลยค่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกสับสนมากเพราะตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าจะได้เรียนต่อในสิงที่เราชอบไหมเพราะตอนนี้ดันมาอยู่ในสายวิทย์ไปสะแล้ว เลยเล็งว่าจะเป็นผู้สอบบัญชีอนุญาตค่ะ ถ้าถามว่า เอ้า ทำไมไม่ไปต่อในสายอาชีพละ ทำไมถึงมาต่อในสายวิทย์ ง่ายๆเลยค่ะ คือหนูยังไม่รู้ว่ามี ปวช.ในสายคณะทางอาชีพค่ะ คุณแม่เป็นเด็กบ้านนอก จบแค่ ป.6 เลยไม่มีคนแนะนำแนวทางในการศึกษาต่อสักเท่าไหร่ค่ะ หนูเลยไม่รู้อะไรเลยค่ะ แค่ม.3 สมัยนั้นหนูยังไม่มีโทรศัพท์ เป็นของตัวเองเลยค่ะ เลยไม่รู้จะขอคำแนะนำจากใคร ก็เลยเรียนตามๆที่เขามีให้สอบ พอสอบติดวิทย์-คณิต ม.4 เทอม 1 เรียนไป พอสอบเสร็จตั้งแต่กลางภาค - ปลายภาค ผลสรุปที่ออกมาคือ ติด 0 คณิต 4 ตัว ฟิสิกส์ 1 ตัว เคมี 1 ตัวค่ะ T-T ตอนนั้นเริ่มรู้แล้วว่านี้ไม่ใช่แนวทางของตัวเอง เลยไปยื่นเรื่องขอครูวิชาการขอย้ายสายไปอยู่ วิทย์ -อังกฤษค่ะ หรือว่า Gifted Eng แต่เหมือนโชคชะตาเล่นตลกครูกลับบอกว่า ย้ายไม่ได้แต่ละห้องมี 46 - 47 แต่ตอนนั้นในห้องกิ๊ฟอิ้งค์มีคนลาออกไป 1 คน หนูเลยคิดว่าหนูอาจจะเข้าได้ แต่กลับไม่ได้ค่ะ ครูเลยบอกว่า เรียนๆ ไป แล้วไปแก้ที่ติดให้หมด หนูเลยทำตามที่ครูบอกไปแก้ แต่ทำไงได้ก็หนูโง่คณิต แก้ยากแก้เย็น ขนาดแค่เรื่อง ซับเซต หนูยังแก้ไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้สิค่ะเหมือนสมองไม่ไปแต่พออังกฤษมานี้ลื่นปรื้ดดดดด เลยค่ะ ขนาดอ่านมาแล้ว ไปสอบทุกวันแก้ทุกวันก็ยังไม่ผ่าน ขนาดกากบาทหนูยังไม่ผ่านเลยค่ะ จนหนูเริ่มรู้สึกท้อเลยไม่ไปแก้ แต่ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไง ก็เลยไปแก้วิชาอื่นก่อน เลยลดมาบ้าง พอขึ้นม.5 มาเพิ่มค่ะ 555 ติด 0 คณิต 4 ตัว ดาราศาสตร์ 1 ตัว ชีว 1 ตัว เคมี 1 ตัวค่ะ เห้อ TT เริ่มรุ้สึกไม่ใช่อีกเลยไปบอกแม่ว่าจะลาออกอยากไปต่อที่ใหม่ ลาออกได้ แต่ ...ที่แย่คือ หากว่าเราจะไปต่อที่ใหม่จะต้องไม่ติด 0 ร มส มผ ก็เลยลาออกไม่ได้ พยายามเรียนคลิปจากยูทูปเหมือนจะเข้าใจพอเข้าไปสอบแก้ก็ ลืม ค่อนข้างเป็นคนสมาธิสั้น ถ้าถามว่าทำไมไม่ให้เพื่อช่วยติว คือ หนูอยู่ในห้องแต่เชื่อไหมค่ะ หนูไม่มีเพื่อนสักคน เอาง่ายๆว่าไม่มีใครคบค่ะ เคยโดนแอนตี้ครั้งนึงทั้งห้องเลยค่ะ แต่ขอไม่พูดถึงมันน่ะค่ะว่าเรื่องอะไร นั้นแหละค่ะ ก็เลยไม่รู้จะถามใคร 555 ตอนนี้ปัจจุบันอยู่ ม.6 แล้ว เกรดเฉลี่ย 5 เทอม ( ไม่รวม ที่ติด 0 ) อยู่ที่ 2.33 เศร้ามากของมากที่สุด ถึงขั้นร้องไห้เครียด อยากฆ่าตัวตายเลยค่ะ เพราะสิ่งที่เคยคิดไว้คือจะต้องมีมหาลัยเพื่อให้แม่ภูมิใจ อยากให้แม่ดีใจว่ามีลูกที่ดี ช่วงตั้งแต่ อนุบาล ประถม ม.ต้น หนูเกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 3.55 3.88 3.98 อาจารย์หลายๆท่านเลยสนับสนุนเลยได้ทุนเยอะมากค่ะ แต่ตอนนี้หนูไม่มีทุนเลยเพราะด้วยเกรดฉุดลง หนูรู้สึกแย่ร้องไห้ รู้สึกเกลียดตัวเอง ทำไมเราพยายามแล้วกลับทำไม่ได้ละ แล้วทำไมคนอื่นทำได้หนูเลยคิดว่า หนูจะยอมทิ้ง เวลา 3 ปี ม.ปลายที่ผ่านมา แล้วไปเข้า สายอาชีพดีไหมค่ะ จะได้เรียนไปทำงานไป อยากเลี้ยงแม่แล้วค่ะไม่อยากให้ท่านเหนื่อยอีกแล้ว ทุกครั้งที่แม่บอกว่า แม่ไม่เสียใจที่เกรดลูกไม่ดี แม่ภูมิใจ ภูมิใจในตัวลูกและเชื่อว่าลูกแม่พยายามดีที่สุดแล้ว หนูรู้สึกว่าทำไมหนูเป็นลูกที่แย่ขนาดนี้เราต้องทำให้ดีกว่านี้สิแต่หนูกลับทำไม่ได้ หนูเลยรู้สึกเสียใจที่สุด เลยอยากจะถามพี่พี่ในกระทู้พันทิปว่าจะดีไหมคะถ้าหนูจะทิ้งเวลาสามปีที่ผ่านมาเพื่อไปต่อในสิ่งที่เราคิดว่าใช่แถมยังทำงานไปเรียนไปได้ด้วยเลี้ยงแม่ได้ด้วย พี่พี่คิดว่าคุ้มไหมคะหรือว่าหนูจะต้องแก้ศูนย์ให้หมดแล้วรอซิ่วมหาลัยปีหน้าคะเพราะหนูคิดว่าปีนี้ยังไงหนูก็สอบไม่ทันแน่ ขอคำปรึกษาด้วยนะค่ะ