4ปีทีหายไปชองผมครับ

ย้อนกลับไปเมื่อ4-5 ปีที่แล้วคับ ผมเป็นแฟนกับผญ คนนึงคับ ชื่อแบม นามสมมุตินะครับ ผมและแบม เราเป็นเพื่อนร่วมห้องกันครับ ตั้งแต่ม.4-6 เราเรียนห้องเดียวกันมาโดยตลอด จนเข้ามหาลัยเราก็ยังอยู่มหาลัยเดียวกันคับ ต่างกันเพียงคณะที่เข้าเรียน เราก็จะมีช่วงเลิกกันบ้าง บางทีก้เลิกกันเพียง4-5 เดือน แล้วกลับมาคบกัน บางทีก็ 2-3 เดือนกลับมาคบกัน คบๆเลิกๆ จนกระทั่ง ใกล้จะจบปี2 คับ เราทั้งคู่ ต่างตกลงกันว่าเลิกกกันดีกว่า เราต่างคนต่างเหนื่อยคับ พักหลังๆ ผมไม่ค่อยสนใจเค้า เค้าก็เช่นกันคับ ถ้าให้พูดกันตรงๆก็ ต่างคนต่างเบื่อแหละคับ หลังจากเลิกกันครั้งนี้ ผมยังไม่ค่อยเสียใจเท่าไหร่คับ จนเพื่อนผม เอาไอจีแบมมาให้ผมดู แบมมีแฟนใหม่หลังจากที่เลิกกับผมได้4-5 วันแรกๆที่รุ้ข่าวยังไม่ค่อยเท่าไหร่คับ หลังจากนั้น4  เดือนผมกลับเป็นหนักมากๆ เป็นหนักเข้าขั้นว่า วันวาเลนไท ผมต้องโทไป ขอแฟนใหม่แบมคุยกับแบม เพื่อถาม สารทุก สุขดิบ เลยคับ อายนะคับ สมเพชตัวเองมากๆ ทำไมถึงกล้าโทไปขอคุยกับแบม แต่มันอดไม่ได้จิงๆ ผมเสียใจมากๆ หลังจากนั้นหนึ่งปี พอเริ่มทำใจได้ผมก็ มีแฟนใหม่คับ  ที่แปลกคือ ไม่ว่าจะทำอะไร ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ ผมยังรักเค้าไม่เท่าแบม อยุ่ดีคับ ตอนแรกผมงงตัวเองมากคับว่าทำไม แต่เหมือนใจมันยังไม่ลืมแบม สักที ทำใจได้แต่ ใจลึกๆพอมีปันหา พอมีอะไรเป็นกังวล ก้จะมีหน้าแบม โผล่มาเสมอ วันเก่าๆ ภาพเก่าๆ มันรีรันเข้าหัวสมองเองอัตโนมัติ  จนกระทั่งตอนนี้ ผมและแบม เราต่างเรียนจบกันแล้วคับ ผมมาทำงานในที่ที่ไกลมากๆ ส่วนแบม ผมไม่รุ้ว่าเปนยังไงบ้างแต่เทอมีแฟนแล้วคับ และ  ตอนนี้อาการเดิมยังไม่หายไปจากผมคับ ผมยังคงคิดถึงหน้าแบม อยู่ตลอดคับ แต่เราคงกลับไปคบกันไม่ได้แล้วละมั้ง ...       เพื่อนๆคนไหนเคยเจอปัญหาแบบนี้บอกทีคับว่าทำไงถึงจะหายจากอาการเหล่านี้สักที