สวัสดีวันนี้เรามีประสบการณ์ของความผิดพลาดในชีวิตที่เราไม่มีวันลืมมาแชร์ เข้าเรื่องเลยนะเราเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่การเรียนก็ไม่ถือว่าอยู่ในเกณท์ดีเราจบ ม.ปลายด้วยเกรดเฉลี่ย 2.14 ตอนนั้นเราหามหาลัยเข้ายากมากจนเราตัดสินใจเข้ามาเรียนที่วิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งที่ปทุมธานี ตอนแรกแม่เราพ่อเราก็ไม่เห็นด้วยเพราะ 1 ไกลบ้าน 2 ค่าเทอม แต่ในที่สุดเราก้ลั้นมาจนได้ ตอนนั้นเราจำได้ว่าทุกคนในครอบครัวมีความสุขมากที่เห็นเราเรียนถึงแม้ว่าเราจะเปิดฉากเทอมแรกด้วยFมาหนึ่งตัวแต่ทุกคนก็ยังให้กำลังใจเราเสมอ แต่ตัวเราในตอนนั้นกลับรู้สึกท้อแท้เสียใจอยากจะออกจากวิทยาลัยเพื่อไปเริ่มต้นใหม่แต่ที่บ้านก็บอกเสมอว่าอย่าเลย จนวันหนึ่งมีเพื่อนรุ่นพี่มาชวนเราไปทำงานขายตรงตอนนั้นเราก็แค่เด็ก ตจว คนหนึ่งที่กำลังท้อแท้กับการเรียนพอฟังเขาโมติเวตมันรู้สึกเบลอๆนะแต่พอรู้สึกตัวอีกทีเราก็ลงทุนไปแล้ว ตอนแรกๆเราก็ได้เงินตอบแทนกับงานพอสมควรแต่พักหลังคือเงินเราเริ่มลดลงเรื่อยๆจนเราไม่สามารถไปเรียนได้และเราก็ต้องออกจากวิทยาลัยในที่สุด การเลืกทางผิดและความอ่อนแอของเราในวันนั้นมันทำให้ตัวเราที่กำลังแชร์ประสบการณ์อยู่ตอนนี้กลายเป็นคนตกงานกลับมาอยู่บ้านแบบไร้จุดหมายถึงแม้ว่าทุกๆคนจะให้กำลังใจเราแต่เราก็ยังเสียใจอยู่เสมอตอนนี้เราไม่ได้เรียนแล้วชีวิตเราพังหมดเลยเพราะตัวเราเอง เราเสียใจทุกครั้งที่เห็นเพื่อนใส่ชุด นศ ทำกิจกรรม ทุกคนใกล้จะเรียนจบแต่เรากลับต้องมานั่งโง่ๆอยู่แบบไร้จุดหมายเพราะความไม่เอาไหนของตัวเราเอง
เคยมีใครมีประสบการณ์คล้ายเราไหม