ไปกันได้ก็ไป ไปกันไม่ได้ก็เลิก คิดยังไงกับคำคำนี้กันค่ะ

สำหรับ คนยังไม่แต่งงาน คำนี้ดูจะโหดร้าย

แต่บังเอิญ มันเป็นคำที่แท้จริงเหลือเกินครับ 555

ยอมรับไปก่อนนะ ว่า คำนี้  มันจริง


แต่การจะพิสูจน์ทราบ ว่า  ไปกันได้  ไปกันไม่ได้  มันยังไง นั่นแหละครับที่ยาก


วันหลัง คุณก็แค่รับคำพอนะ "รับทราบ ยอมรับและเข้าใจในแนวคิด" ผมบอกเลย คนพูดแม่มหลอน 555

เพราะจริงๆ คนพูดส่วนมาก ก็พูดเพราะรู้ว่าตัวเองเหนือกว่า  อย่างที่คุณว่าคุณก็มานั่งกลัว มานั่งง้ออยู่นี่แหละ


คุณจงคิดให้ดีแล้วกัน  คำพูดนั้นไม่ผิด แต่ถ้าตัวคนพูดไม่เข้าใจแล้วเอามาใช้เพื่อประโยชน์ของตัว ไม่นานคำคำนั้นก็จะส่งผลที่ตัวเขาเองไม่ได้คิด


ส่วนคุณเอง ถ้าคิดไม่ได้เหมือนกันก็ลองพิจารณาดู  คนเราไปกันได้ก็ไปต่อ  เมื่อไรไปไม่ได้ก็ไม่ต้องไป  มีตรงไหนผิด   แต่อะไรละ ที่ว่า ไปได้ ไปไม่ได้

ทางกฏหมาย ถ้า อวัยวะเสียหายใช้งานร่วมไม่ได้ เขาบอกว่า ขอเลิกได้  นั่นคือ ไปไม่ได้ ก็ต้องเลิก   เป็นต้น

ถ้านิสัยไปกันไม่ได้ ก็เลิก


แต่งงานกันไปเพราะวันนี้ไปกันได้  ถึงวันนึงเกิดทำตัวเลวตกต่ำ ติดพนัน ไปกันได้หรือเปล่า ถ้าไปได้ก็ไป รอเขาคิดได้  ถ้าเขาคิดไม่ได้ จะผูกคอตาย คุณผูกกับเขาไหม ถ้าจะผูกก็ไปกันได้ครับ ไปต่อเลย  แต่ภพหน้าไม่รู้จะได้ไปต่อกันที่ไหน หรือไปคนละที่ ไม่ประกันครับ


เพราะงั้น คนไม่แต่งงาน และแต่งงานแล้วก็เหอะ ให้เอาคำนี้ประจำใจไว้   เพราะโลกนี้มีความไม่แน่นอนครับ เราก็ดีเลวได้ เขาก็ดีแล้วได้ ของที่วันนี้พอดี วันหน้าอาจจะไม่  เรามีหน้าที่ ปรับปรุง เปลี่ยนแปลงตามความเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น   แต่ก่อนเขาสวย เริ่มเหี่ยว เราก็ต้องปรับตัวตาม โหลดหนังโป๊สาวรุ่นใหญ่มาดู (หืม?)   ปรับปรุงกันเพื่อให้อยู่กันได้   แต่อย่างที่บอก ถ้าการเปลี่ยนแปลงนั้นขัดต่อศีลธรรม อันตรายต่อคุกตาราง ชีวิต สุขภาพ  อันนี้ ก็อาจจะต้องจัดไปในส่วนที่ว่า ไปกันไม่ได้ ก็แค่นั้นเอง  


ชีวิต การงาน การเงิน การเดินทาง และเรื่องการร่วมกันทางครองเรือน (กันอะ พูดให้สุภาพแล้วงง)  เป็นเรื่องที่ทำให้คนครองเรือนจะบอกกันได้ ว่าไปกันได้ หรือ ไปกันไม่ได้ครับ

ไม่ใช่การแง่การงอนอะไรเลย  

ต่อไปก็จะทราบเอง ถึงความจริงของโลกนี้


ผมก็พูดจริงจังไปเรื่อยนะ  กับ คำพูดงี่เง่าของ คู่รักคู่นึง  แต่นั่นแหละ บังเอิญ มันคือคำที่จริง


เอาคำจริงมาพูดเล่น มันก็ไร้สาระ    

เอาคำพูดเล่นมาจริงจัง  มันก็สาระแต่ไม่ใช่เรื่อง 555


ก็เลือกอ่านแล้วพิจารณาดูแล้วกันครับผม เอาที่มีค่า มีราคา (ของมีค่ามีราคาบางทีก็แล้วแต่คนอยากจะซื้อ จริงไหม   แต่สิ่งที่แท้ทรู นั้นหาค่าไม่ได้ เพราะถึงไม่มีใครตั้งค่า ความจริงก็คือความจริงเท่าเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง)