ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วจัดการตัวเองยังไงกันคะ
คือเรามีเพื่อนคนนึงที่มาสนิทกันช่วงปี2 แบบตัวติดกันตลอดเรียนด้วยกันตลอด ช่วงปี3เรากับเขาได้ไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ เพื่อนกลุ่มนี้ดีนะคะ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข แต่ความรู้สึกของเรากับเพื่อนคนที่สนิทมันเปลี่ยนไป เรารู้สึกว่าเขาเย็นชา แล้วบางครั้งก็พูดเหน็บแนมเรา เราก็เคยเหน็บเขาไปบ้างนะคะ แล้วความรู้สึกแบบนี้ก็เป็นมาเรื่อยๆเราก็มองผ่านบ้างไม่เป็นไร แล้วพอมาปี4มีเหตุการณ์ที่เราช่วยเหลือเขาเรื่องหนึ่ง คือเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆเลยค่ะ แบบพลิกชีวิตเขาได้(แต่บอกดีเทลไม่ได้ค่ะ) หลังจากนั้นเราก็รู้สึกว่าทำไมเขาถึงไม่เคยเมนชั่นที่เราช่วยเหลือเขาบอกคนอื่นว่าเล่าให้คนอื่นฟังว่าเขาทำสิ่งนั้นได้ด้วยตัวเองอีก เราก็น้อยใจค่ะที่เหมือนกับว่าความหวังดีของเราถูกมองข้าม เราก็เคยคุยเล่นๆกับเขานะคะว่าทำไมเย็นชาจัง เขาก็จะตอบตลอดว่าเขาเป็นของเขาแบบนี้ จนทำให้เรารู้สึกว่าพวกเราค่อนข้างห่างเหินกันไป เรามองย้อนความรู้สึกของเราที่มีต่อเขา เราจะกลัวเขาเสมอเลยค่ะ กลัวเขาโกรธ กลัวเขาไม่ชอบเรา หรือจริงๆอาจจะเป็นที่จิตใจเราที่อ่อนแอเองคะ
ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายกันมาเล่ากันได้นะคะ ว่าจัดการตัวเองยังไง เราควรออกห่างไหม เรารู้ดีนะคะว่าเพื่อนบางคนเราให้100 ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะให้เรา100 แต่ก็นอยที่มาคิดว่าเราจริงใจมากนะทำไมถึงไม่ได้ความสมจริงใจกลับมาบ้าง
ปล. เรื่องนีเกิดึขึ้นมานานแล้วทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่มันก็ยังติดอยู่ในใจเรา
เคยมีคนแบบนี้ในชีวิตไหม
คือเรามีเพื่อนคนนึงที่มาสนิทกันช่วงปี2 แบบตัวติดกันตลอดเรียนด้วยกันตลอด ช่วงปี3เรากับเขาได้ไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ เพื่อนกลุ่มนี้ดีนะคะ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข แต่ความรู้สึกของเรากับเพื่อนคนที่สนิทมันเปลี่ยนไป เรารู้สึกว่าเขาเย็นชา แล้วบางครั้งก็พูดเหน็บแนมเรา เราก็เคยเหน็บเขาไปบ้างนะคะ แล้วความรู้สึกแบบนี้ก็เป็นมาเรื่อยๆเราก็มองผ่านบ้างไม่เป็นไร แล้วพอมาปี4มีเหตุการณ์ที่เราช่วยเหลือเขาเรื่องหนึ่ง คือเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆเลยค่ะ แบบพลิกชีวิตเขาได้(แต่บอกดีเทลไม่ได้ค่ะ) หลังจากนั้นเราก็รู้สึกว่าทำไมเขาถึงไม่เคยเมนชั่นที่เราช่วยเหลือเขาบอกคนอื่นว่าเล่าให้คนอื่นฟังว่าเขาทำสิ่งนั้นได้ด้วยตัวเองอีก เราก็น้อยใจค่ะที่เหมือนกับว่าความหวังดีของเราถูกมองข้าม เราก็เคยคุยเล่นๆกับเขานะคะว่าทำไมเย็นชาจัง เขาก็จะตอบตลอดว่าเขาเป็นของเขาแบบนี้ จนทำให้เรารู้สึกว่าพวกเราค่อนข้างห่างเหินกันไป เรามองย้อนความรู้สึกของเราที่มีต่อเขา เราจะกลัวเขาเสมอเลยค่ะ กลัวเขาโกรธ กลัวเขาไม่ชอบเรา หรือจริงๆอาจจะเป็นที่จิตใจเราที่อ่อนแอเองคะ
ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายกันมาเล่ากันได้นะคะ ว่าจัดการตัวเองยังไง เราควรออกห่างไหม เรารู้ดีนะคะว่าเพื่อนบางคนเราให้100 ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะให้เรา100 แต่ก็นอยที่มาคิดว่าเราจริงใจมากนะทำไมถึงไม่ได้ความสมจริงใจกลับมาบ้าง
ปล. เรื่องนีเกิดึขึ้นมานานแล้วทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่มันก็ยังติดอยู่ในใจเรา