ผมได้มีโอกาสมาตั้งกระทู้อีกครั้ง.. แต่ครั้งนี้ผมไม่มีเค้าแล้ว นี่ก็สองสัปดากว่าแล้วทีไม่ได้คุยกัน
ผมกับเค้าอยู่ห่างกันเพราะเค้าฝึกงานครับ เเต่ทุกเสาอาทิตเค้าจะลงไปบ้านพ่อแม่ผมที่ชลบุรี
ตอนนั้นผมกับแฟนทะเลาะกันได้สัปดาห์นึง เหตุผลเพราะ เค้าไม่กลับไปนอนบ้าน อยู่ชลบุรีแหละครับแต่ไม่กลับบ้าน
จริงๆแล้วมันอาจไม่มีไรจริงๆครับเพราะเป็นบ้านพี่ที่ผมรู้จัก แต่เพราะผมอยากสบายใจที่เค้ากลับไปอยู่บ้านผมเลยบังคับเค้า
เราเลยทะเลาะกัน เป็นเหตุผลที่ผมเลือกที่จะเงียบเกือบหนึ่งสัปดาห์ เพราะผมไม่อยากทะเลาะกันด้วยคำพูดแรงๆ
แต่ก็ติดตามดูเหตุการณ์เค้าทุกอย่าง จากเฟส จากเพื่อนเค้า จนกระทั้งเริ่มเข้าสัปดาที่สอง เค้าติดเพื่อนจะกลับบ้านที่ก็เช้า
มันทำให้ผมรู้สึกเกรงใจพ่อกับแม่ที่แฟนมาอยู่บ้านแล้วกลับเช้า ทำให้ผมโมโหด้วยอารมตอนนั้น ทั้งโทรไม่รับ เฟสไปไม่อ่านทั้งที่ออน
ติดต่อเค้าไม่ได้เลย..ผมต่อว่าเรื่องนี้กับเค้า สุดท้ายเลยหลุดพูดไปว่า "ถ้าเป็นแบบนี้ เราว่าเราหยุดความสัมพันเถอะ"
ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นคำพูดให้เค้าไปแล้วจริงๆ
หลังจากนั้น 3 วัน ผมกลับไปง้อเค้า โทรไปสองสายเเรกไม่รับ โทรไปสายที่3 เค้ารับครับ
ผมพยายามอธิบายทุกอย่าง ทั้งเรื่องที่เข้าใจกันผิดเมื่อหนึ่งสัปดาก่อน เรื่องที่เค้าไปนอนบ้านพี่
รวมถึงเรื่องพ่อแม่ เค้าตัดสาย... แล้วพิมพ์มาบอกว่า เรื่องพ่อแม่เดวเราไปขอโทษเอง ส่วนเรื่องของเรา เราคงไม่กลับไปแล้ว
ผมพยายามโทรอีกหลายครั้งก็ไม่รับ เลยบอกเค้าไปว่าขอพูดครั้งสุดท้าย แล้วจะไม่ติดต่อกลับไปอีก
เค้ารับสาย ผมพยายามพูดความในใจทุกอย่าง ขอโอกาสเค้า ขอให้ผมได้แก้ตัว
ผมอาจจะจู้จี้จุกในหลายๆเรื่อง ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องบ้าง แต่อยากให้เค้าเห็นข้อดีของผมส่วนอื่นบ้าง
ผมพยายามส่งรูปเก่าๆ ให้เค้าคิดถึงวันเก่าๆ .. จนรูปสุดท้ายที่กดส่ง มันไปไม่ถึงเค้าแล้ว
เค้าบลอคเฟส ผม บลอคไลน์ผม ...
ผมทำอะไรไม่ได้ จะขึ้นไปหาเค้าก็ไม่ได้เพราะผมกำลังสอบมิดเทอมอยู่
ผมตัดใจแล้วครับ ลบเบอร์ ลบไลน์ ลบรูปทุกอย่าง มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมาก
ทุกคืนที่หลับ ผมจะสะดุ้งตื่นตลอด ใจมันหวิวๆ เวลาคิดถึงเค้า..
จนแทบจะสิ้นหวังแล้ว ผมขอเฟสแม่เข้าไปดูเฟสเค้า เค้ายังอยู่ ไม่ลบรูป ไม่รับแอดใคร
เค้าพยายามลงรูปเหมือนว่าเค้าไปเที่ยวมีความสุข ทั้งๆที่ไม่ได้ไป
ผมคิดว่าลึกๆแล้วเค้ายังรักผมอยู่ แต่อาจจะเบื่อ อาจจะกลัวที่จะกลับมาเจอความจู้จี้จุกจิกเดิมๆ
ตลอดเวลาที่เลิกกัน มันทำให้ผมคิดอะไรได้หลายๆอย่าง นึกถึงเรื่องที่ชอบบ่นชบจู้จี้เค้ามันไรเหตุผล
ผมเลยตัดสินใจ...
วันศุกร์นี้ ผมจะไปหาเค้า มีพี่ๆคอยช่วยเหลือผมให้กลับมาดีกัน ถึงแม้จะไม่มีหวัง..
ผมคิดว่าผมจะเตรียมช่อดอกไม้สักช่อไปง้อเค้า พร้อมกับคำพูดดีๆ
พี่ๆเพื่อนว่า ผมพอจะมีหวังไหมครับ ผมต้องพูดอะไรบ้าง ที่ไม่ทำให้เค้ารำคาญ แต่ทำให้เค้ารู้สึกดี
จริงๆ ผมกับเค้าเป็น ผช ด้วยกันทั้งคู่ เค้าเป็นคนสูงขาว หน้าตาดี ส่วนผมเคยประกวดเดือนสาขา หน้าตาไม่แย่อะไร
เค้าเป็นคนทิฐิสูง ไม่ค่อยง้อใคร แต่ก็ยอมง้อผมมาตลอด เวลาเค้าทำผิดร้ายเเรงจนผมบอกเลิก ผมให้โอกาสเค้าทุกครั้ง
ครั้งนี้เป็นครั้งเเรกที่ผมอยากจะขอโอกาสกับเค้า ถึงแม้จะขอทางโทรศัพท์ไปแล้ว แต่เค้าไม่ให้ก็ตาม
ผมคิดว่าการคุยต่อหน้ามันอาจจะดีกว่านี้ พี่ๆเพื่อนคิดว่าไงครับ ผมควรเตรียมคำพูดยังไงไม่ให้เค้ารำคาญ
อยากจะขอแฟนคืนดี...
ผมกับเค้าอยู่ห่างกันเพราะเค้าฝึกงานครับ เเต่ทุกเสาอาทิตเค้าจะลงไปบ้านพ่อแม่ผมที่ชลบุรี
ตอนนั้นผมกับแฟนทะเลาะกันได้สัปดาห์นึง เหตุผลเพราะ เค้าไม่กลับไปนอนบ้าน อยู่ชลบุรีแหละครับแต่ไม่กลับบ้าน
จริงๆแล้วมันอาจไม่มีไรจริงๆครับเพราะเป็นบ้านพี่ที่ผมรู้จัก แต่เพราะผมอยากสบายใจที่เค้ากลับไปอยู่บ้านผมเลยบังคับเค้า
เราเลยทะเลาะกัน เป็นเหตุผลที่ผมเลือกที่จะเงียบเกือบหนึ่งสัปดาห์ เพราะผมไม่อยากทะเลาะกันด้วยคำพูดแรงๆ
แต่ก็ติดตามดูเหตุการณ์เค้าทุกอย่าง จากเฟส จากเพื่อนเค้า จนกระทั้งเริ่มเข้าสัปดาที่สอง เค้าติดเพื่อนจะกลับบ้านที่ก็เช้า
มันทำให้ผมรู้สึกเกรงใจพ่อกับแม่ที่แฟนมาอยู่บ้านแล้วกลับเช้า ทำให้ผมโมโหด้วยอารมตอนนั้น ทั้งโทรไม่รับ เฟสไปไม่อ่านทั้งที่ออน
ติดต่อเค้าไม่ได้เลย..ผมต่อว่าเรื่องนี้กับเค้า สุดท้ายเลยหลุดพูดไปว่า "ถ้าเป็นแบบนี้ เราว่าเราหยุดความสัมพันเถอะ"
ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นคำพูดให้เค้าไปแล้วจริงๆ
หลังจากนั้น 3 วัน ผมกลับไปง้อเค้า โทรไปสองสายเเรกไม่รับ โทรไปสายที่3 เค้ารับครับ
ผมพยายามอธิบายทุกอย่าง ทั้งเรื่องที่เข้าใจกันผิดเมื่อหนึ่งสัปดาก่อน เรื่องที่เค้าไปนอนบ้านพี่
รวมถึงเรื่องพ่อแม่ เค้าตัดสาย... แล้วพิมพ์มาบอกว่า เรื่องพ่อแม่เดวเราไปขอโทษเอง ส่วนเรื่องของเรา เราคงไม่กลับไปแล้ว
ผมพยายามโทรอีกหลายครั้งก็ไม่รับ เลยบอกเค้าไปว่าขอพูดครั้งสุดท้าย แล้วจะไม่ติดต่อกลับไปอีก
เค้ารับสาย ผมพยายามพูดความในใจทุกอย่าง ขอโอกาสเค้า ขอให้ผมได้แก้ตัว
ผมอาจจะจู้จี้จุกในหลายๆเรื่อง ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องบ้าง แต่อยากให้เค้าเห็นข้อดีของผมส่วนอื่นบ้าง
ผมพยายามส่งรูปเก่าๆ ให้เค้าคิดถึงวันเก่าๆ .. จนรูปสุดท้ายที่กดส่ง มันไปไม่ถึงเค้าแล้ว
เค้าบลอคเฟส ผม บลอคไลน์ผม ...
ผมทำอะไรไม่ได้ จะขึ้นไปหาเค้าก็ไม่ได้เพราะผมกำลังสอบมิดเทอมอยู่
ผมตัดใจแล้วครับ ลบเบอร์ ลบไลน์ ลบรูปทุกอย่าง มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมาก
ทุกคืนที่หลับ ผมจะสะดุ้งตื่นตลอด ใจมันหวิวๆ เวลาคิดถึงเค้า..
จนแทบจะสิ้นหวังแล้ว ผมขอเฟสแม่เข้าไปดูเฟสเค้า เค้ายังอยู่ ไม่ลบรูป ไม่รับแอดใคร
เค้าพยายามลงรูปเหมือนว่าเค้าไปเที่ยวมีความสุข ทั้งๆที่ไม่ได้ไป
ผมคิดว่าลึกๆแล้วเค้ายังรักผมอยู่ แต่อาจจะเบื่อ อาจจะกลัวที่จะกลับมาเจอความจู้จี้จุกจิกเดิมๆ
ตลอดเวลาที่เลิกกัน มันทำให้ผมคิดอะไรได้หลายๆอย่าง นึกถึงเรื่องที่ชอบบ่นชบจู้จี้เค้ามันไรเหตุผล
ผมเลยตัดสินใจ...
วันศุกร์นี้ ผมจะไปหาเค้า มีพี่ๆคอยช่วยเหลือผมให้กลับมาดีกัน ถึงแม้จะไม่มีหวัง..
ผมคิดว่าผมจะเตรียมช่อดอกไม้สักช่อไปง้อเค้า พร้อมกับคำพูดดีๆ
พี่ๆเพื่อนว่า ผมพอจะมีหวังไหมครับ ผมต้องพูดอะไรบ้าง ที่ไม่ทำให้เค้ารำคาญ แต่ทำให้เค้ารู้สึกดี
จริงๆ ผมกับเค้าเป็น ผช ด้วยกันทั้งคู่ เค้าเป็นคนสูงขาว หน้าตาดี ส่วนผมเคยประกวดเดือนสาขา หน้าตาไม่แย่อะไร
เค้าเป็นคนทิฐิสูง ไม่ค่อยง้อใคร แต่ก็ยอมง้อผมมาตลอด เวลาเค้าทำผิดร้ายเเรงจนผมบอกเลิก ผมให้โอกาสเค้าทุกครั้ง
ครั้งนี้เป็นครั้งเเรกที่ผมอยากจะขอโอกาสกับเค้า ถึงแม้จะขอทางโทรศัพท์ไปแล้ว แต่เค้าไม่ให้ก็ตาม
ผมคิดว่าการคุยต่อหน้ามันอาจจะดีกว่านี้ พี่ๆเพื่อนคิดว่าไงครับ ผมควรเตรียมคำพูดยังไงไม่ให้เค้ารำคาญ