เรื่องนี้อาจยาวสักหน่อย..อ่านตอนแรกอาจดูไม่สัมพันธ์กับหัวข้อกระทู้ แต่ที่มาที่ไปคือมูลเหตุที่นำมาสู่ผลลัพธ์ในตอนท้าย..
เรามีความจำเป็นต้องย้ายมาช่วยคุมงานบ้านแฟน ที่นี่ทำไร่อ้อย แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เราเคยแต่ทำงานในห้องแอร์แล้วจะเข้าไร่ตากแดดตากลมทนร้อนไม่ได้นะคับ
..ปัญหากลับอยู่ที่คน..พ่แม่แฟนเป็นคนเจ้าอารมณ์หงุดหงิดโมโหร้าย..ตอนเรามาอยู่แรกๆ..เขาเลี้ยงไก่ไว้ครอกหนึ่ง..ไม่ใช่เพราะรักนะ..แต่จะเอาไว้เชือดตอนไหว้เจ้า..
..ด้วยความที่เรารักสัตว์และเลี้ยงสุนัขกับแมวและก็กระต่ายอยู่แล้ว..เราก็เลยพลอยรักเอ็นดูไก่ครอกนี้ไปด้วย "ทั้งที่ไม่เคยเลี้ยงไก่เลยในชีวิต" ..คอยให้ข้าวให้น้ำเรื่อยมา..แต่สุดท้ายเค้าก็เชือดลงหม้อยกครอก
เราคุยกับแฟนว่า..บอกพ่อแม่เธอเถอะ ว่าอย่าหามาเลี้ยงอีกเลย..แต่สุดท้ายก็หาแม่ไก่พร้อมลูกเจี๊ยบมาอีกครอกจนได้
และด้วยอาการทางประสาท..อยู่ดีๆ พ่อแฟนเราก็นึกอยากปลูกสวนกล้วยหลังบ้าน เอาหน่อเตี้ยๆ ปลูก..ไก่พวกนี้ก็จิกใบตองและหน่อกล้วยจนตายไปบางต้น
**ในบรรดาเจ้าพวกนี้มีลูกเจี๊ยบตัวนึงพอโตขึ้นแล้วขนสวยน่ารักและรู้ภาษามาก..เวลาใครเดินผ่าน..เค้าจะหลบ..แต่ถ้าได้ยินเสียงเราเดิน..เค้าจะวิ่งนำหน้ามาเป็นตัวแรกเลย..ฉลาดมาก..ขนสวย..เราเลยเรียกเค้าว่า "นกยูง"
ย้อนกลับไปเรื่องกล้วยปลูกใหม่..พอไก่ไปจิกมากเข้า..แรกๆ พ่อแฟนใช้หนังสติ๊กยิงเจ็บหงอยกันไปหลายตัว..นานๆ ไปเลยรวบทั้งหมดมาขังใส่สุ่ม..จากเดิมเคยได้ออกกำลังเดินทั่ว..ก็กลายเป็นต้องมาถูกขัง
ไก่ครอกนี้ชอบข้าวสารกับข้าวโพดซึ่งเราให้มาตลอด..แต่พอพ่อแฟนจับขัง..เค้าก็เอาแต่ข้าวสุกให้กิน..แต่ไก่มันไม่กิน พวกมันก็ผอมลงเรื่อยๆ ..เราเคยแอบเอาข้าวสารให้ ก็โดนด่าเละว่าสิ้นเปลือง (แต่ถ้อยคำหยาบคายกว่านี้มากนะ) เราเลยได้แต่แอบให้นานๆ ที
ที่แย่กว่านั้น..ข้าวสุกที่โปรยลงไปมันลงในชามใส่น้ำจนน้ำเน่า..ข้าวก็บูดค้างมื้อ..เราเองช่วงนี้ฝนตกชุกต้องเข้าไร่อ้อยทุกวันคอยขุดทางระบายน้ำและกู้กออ้อยที่ล้มจากแรงลมและฝน..พักหลังๆ จึงไม่ค่อยได้มาดูแลไก่เต็มที่
จนกระทั่งเมื่อ 11 ต.ค. ที่ผ่านมาเราต้องรีบเข้าทำธุระที่ กทม. ก็แวะไปดูพวกไก่น้อย..จึงเห็นว่าเค้าเริ่มผิดปกติ ซึม ไม่กิน ไม่ลุก ถึงลุกได้ก็ซวนเซล้มลุก เราได้แต่บอกเค้าว่า..รอพ่อนะอีก 2 วันพ่อจะกลับมาพาไปหาหมอ..
หลังเสร็จธุระ ผมรีบกลับมา ไม่พบไก่ในสุ่มเลย เริ่มใจคอไม่ดี..ถามลูกน้องว่าไก่ไปไหนหมด..มันบอกว่าพ่อแฟนมาดูแล้วพูดว่า "ไก่ทำไมเป็นงี้วะ ง่อยกันหมด ปล่อยแ_ร่งให้ตายให้หมด แล้วก็เอาสุ่มออก (ไม่ให้ข้าวและน้ำอีก)" ผมไม่รอช้ารีบตามหาไก่ที่เหลือและเจ้านกยูงทันที
..และแล้วผมก็เจอเจ้านกยูงนอนหายใจรวยรินอยู่ในพงอ้อย..ผมตรงเข้าไปเรียกชื่อและลูบหัวกับสัมผัสเนื้อตัวของเค้าเบาๆ เค้าผงกหัวขึ้นมาและมองตาเหมือนจะบอกว่ารับรู้ เราสังเกตรอบๆ พบแต่กองมูลที่ถ่ายแบบท้องเสีย..ก็น่าจะเกิดจากข้าวและน้ำบูดเน่าที่พ่อแฟนให้อยู่ตลอด..ผมพยายามยื้อชีวิตเค้าไว้..ใช้หลอดฉีดยาป้อนน้ำเกลือแร่และแบรนด์เพื่อให้เค้ามีกำลัง..เค้าลืมตามองหน้าเราอีกครั้งเหมือนกับจะบอกว่าเค้ารอเรา..อดทนรอเราให้เราได้มาดูใจและเป็นคนฝังเค้า ทั้งที่จากคำบอกเล่าของลูกน้อง..นกยูงอาการหนักมาก จริงๆ ไม่น่ารอดมาถึงตอนนี้..และแล้วเค้าก็ชักกระตุก 2 ที สิ้นลมตายบนอุ้งมือที่เราประคองเค้าไว้..เราปล่อยโฮออกมาแบบสุดจะกลั้น..
จากสัตว์ที่ไม่เคยคิดว่าจะได้พบเจอได้เลี้ยงดูกัน..กลายเป็นความผูกพันที่ยากจะทำใจ..
หลับให้สบายนะนกยูงลูกรัก..พ่อจะคิดถึงลูกเสมอ
ไว้อาลัยกับการจากไปของเจ้านะ "นกยูง"
เรามีความจำเป็นต้องย้ายมาช่วยคุมงานบ้านแฟน ที่นี่ทำไร่อ้อย แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เราเคยแต่ทำงานในห้องแอร์แล้วจะเข้าไร่ตากแดดตากลมทนร้อนไม่ได้นะคับ
..ปัญหากลับอยู่ที่คน..พ่แม่แฟนเป็นคนเจ้าอารมณ์หงุดหงิดโมโหร้าย..ตอนเรามาอยู่แรกๆ..เขาเลี้ยงไก่ไว้ครอกหนึ่ง..ไม่ใช่เพราะรักนะ..แต่จะเอาไว้เชือดตอนไหว้เจ้า..
..ด้วยความที่เรารักสัตว์และเลี้ยงสุนัขกับแมวและก็กระต่ายอยู่แล้ว..เราก็เลยพลอยรักเอ็นดูไก่ครอกนี้ไปด้วย "ทั้งที่ไม่เคยเลี้ยงไก่เลยในชีวิต" ..คอยให้ข้าวให้น้ำเรื่อยมา..แต่สุดท้ายเค้าก็เชือดลงหม้อยกครอก
เราคุยกับแฟนว่า..บอกพ่อแม่เธอเถอะ ว่าอย่าหามาเลี้ยงอีกเลย..แต่สุดท้ายก็หาแม่ไก่พร้อมลูกเจี๊ยบมาอีกครอกจนได้
และด้วยอาการทางประสาท..อยู่ดีๆ พ่อแฟนเราก็นึกอยากปลูกสวนกล้วยหลังบ้าน เอาหน่อเตี้ยๆ ปลูก..ไก่พวกนี้ก็จิกใบตองและหน่อกล้วยจนตายไปบางต้น
**ในบรรดาเจ้าพวกนี้มีลูกเจี๊ยบตัวนึงพอโตขึ้นแล้วขนสวยน่ารักและรู้ภาษามาก..เวลาใครเดินผ่าน..เค้าจะหลบ..แต่ถ้าได้ยินเสียงเราเดิน..เค้าจะวิ่งนำหน้ามาเป็นตัวแรกเลย..ฉลาดมาก..ขนสวย..เราเลยเรียกเค้าว่า "นกยูง"
ย้อนกลับไปเรื่องกล้วยปลูกใหม่..พอไก่ไปจิกมากเข้า..แรกๆ พ่อแฟนใช้หนังสติ๊กยิงเจ็บหงอยกันไปหลายตัว..นานๆ ไปเลยรวบทั้งหมดมาขังใส่สุ่ม..จากเดิมเคยได้ออกกำลังเดินทั่ว..ก็กลายเป็นต้องมาถูกขัง
ไก่ครอกนี้ชอบข้าวสารกับข้าวโพดซึ่งเราให้มาตลอด..แต่พอพ่อแฟนจับขัง..เค้าก็เอาแต่ข้าวสุกให้กิน..แต่ไก่มันไม่กิน พวกมันก็ผอมลงเรื่อยๆ ..เราเคยแอบเอาข้าวสารให้ ก็โดนด่าเละว่าสิ้นเปลือง (แต่ถ้อยคำหยาบคายกว่านี้มากนะ) เราเลยได้แต่แอบให้นานๆ ที
ที่แย่กว่านั้น..ข้าวสุกที่โปรยลงไปมันลงในชามใส่น้ำจนน้ำเน่า..ข้าวก็บูดค้างมื้อ..เราเองช่วงนี้ฝนตกชุกต้องเข้าไร่อ้อยทุกวันคอยขุดทางระบายน้ำและกู้กออ้อยที่ล้มจากแรงลมและฝน..พักหลังๆ จึงไม่ค่อยได้มาดูแลไก่เต็มที่
จนกระทั่งเมื่อ 11 ต.ค. ที่ผ่านมาเราต้องรีบเข้าทำธุระที่ กทม. ก็แวะไปดูพวกไก่น้อย..จึงเห็นว่าเค้าเริ่มผิดปกติ ซึม ไม่กิน ไม่ลุก ถึงลุกได้ก็ซวนเซล้มลุก เราได้แต่บอกเค้าว่า..รอพ่อนะอีก 2 วันพ่อจะกลับมาพาไปหาหมอ..
หลังเสร็จธุระ ผมรีบกลับมา ไม่พบไก่ในสุ่มเลย เริ่มใจคอไม่ดี..ถามลูกน้องว่าไก่ไปไหนหมด..มันบอกว่าพ่อแฟนมาดูแล้วพูดว่า "ไก่ทำไมเป็นงี้วะ ง่อยกันหมด ปล่อยแ_ร่งให้ตายให้หมด แล้วก็เอาสุ่มออก (ไม่ให้ข้าวและน้ำอีก)" ผมไม่รอช้ารีบตามหาไก่ที่เหลือและเจ้านกยูงทันที
..และแล้วผมก็เจอเจ้านกยูงนอนหายใจรวยรินอยู่ในพงอ้อย..ผมตรงเข้าไปเรียกชื่อและลูบหัวกับสัมผัสเนื้อตัวของเค้าเบาๆ เค้าผงกหัวขึ้นมาและมองตาเหมือนจะบอกว่ารับรู้ เราสังเกตรอบๆ พบแต่กองมูลที่ถ่ายแบบท้องเสีย..ก็น่าจะเกิดจากข้าวและน้ำบูดเน่าที่พ่อแฟนให้อยู่ตลอด..ผมพยายามยื้อชีวิตเค้าไว้..ใช้หลอดฉีดยาป้อนน้ำเกลือแร่และแบรนด์เพื่อให้เค้ามีกำลัง..เค้าลืมตามองหน้าเราอีกครั้งเหมือนกับจะบอกว่าเค้ารอเรา..อดทนรอเราให้เราได้มาดูใจและเป็นคนฝังเค้า ทั้งที่จากคำบอกเล่าของลูกน้อง..นกยูงอาการหนักมาก จริงๆ ไม่น่ารอดมาถึงตอนนี้..และแล้วเค้าก็ชักกระตุก 2 ที สิ้นลมตายบนอุ้งมือที่เราประคองเค้าไว้..เราปล่อยโฮออกมาแบบสุดจะกลั้น..
จากสัตว์ที่ไม่เคยคิดว่าจะได้พบเจอได้เลี้ยงดูกัน..กลายเป็นความผูกพันที่ยากจะทำใจ..
หลับให้สบายนะนกยูงลูกรัก..พ่อจะคิดถึงลูกเสมอ