คงเพราะกระแส Deserving of the Name / Live up to Your Name, Dr. Heo ที่ทำให้หลายคนกลับไปดูสุดยอดงานมาสเตอร์พีซของคิมนัมกิลกันต่อ ยอดวิวยูทูบตอนพีดามตายเลยพุ่งขึ้นจาก 1.6 ล้าน เป็น 1.7 ล้านวิวหลังซีรีย์จบลง

The Great Queen Seondeok EP62 #05 ดูกี่ทีกี่ทีก็ยังเศร้าสะเทือนใจ เป็นฉากอำลาพีดามที่ตราตรึงใจกับกบฏแผ่นดินที่ไม่เคยใช้ความรักมาเป็นเครื่องต่อรอง บุกฝ่าดงทหารเพื่อไปหาองค์ราชินีอันเป็นที่รัก ทั้งที่รู้ตัวเองต้องตายแน่ๆ ผ่านมา 8 ปีแล้วก็ยังเป็นคนหนึ่งที่ดูเรื่องนี้วนไปเรื่อยๆ (และยังฟัง soundtrack อยู่ทุกคืน) ยิ่งดูยิ่งรู้สึกคิมนัมกิลเหมาะกับลุคโบราณในซีรีย์ซากึกมากๆ

พีดามบุกค่าย


พอเถอะเพื่อน หยุดฆ่าคนของข้า แล้วมอบตัวซะ


เพฮาอยู่ตรงนั้นใช่มั้ย


นางอยู่นั่น...


นึกถึงคำที่แม่พูดก่อนตาย...เจ้าช่างอ่อนไหว อ่อนหัด ไร้เดียงสาเสียจริง…ใครเขาจะละทิ้งทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียว เจ้าคิดว่าความรักคืออะไร ความรักคือการครอบครอง...ความรัก ความฝัน ชิลลา ถ้าเจ้ารักต๊อกมาน ทั้งหมดนี้เจ้าจะแบ่งให้ใครไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นยูซินหรือชุนชู เข้าใจมั้ย? เจ้าโง่ (เติมเองโดยใส่อารมณ์แม่มีซิล)


ยูซิน...เรายังไม่เคยประมือกันจริงๆ เลย...ลองซักทีมั้ย


แม่ทัพรับคำท้า สองฝ่ายดูเชิงรอจังหวะ


ท่านแม่ทัพโดนกบฏพีดามหลอก (เหมือนเคยๆ)


ยูซิน...นายได้ทุกอย่างไปหมดแล้ว ทำไมข้าต้องสนใจเจ้าและเปลืองแรงสู้กับเจ้า ข้าจะไปหาเพฮา


ปลายทางที่ต้องไปให้ถึง นางอยู่ตรงนั้น เอาวะ ตายเป็นตาย...


เพฮาจุกอก ทำอะไรไม่ได้ นางกษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ พบเห็นกบฏฆ่าได้ทันที พีดามไม่ยอมถอย...เพลง Balbambalbam ขึ้น จะขยี้ใจคนดูไปถึงไหน...ความเศร้าซึ้งของบทเพลง รวมกับความร้าวรานใจของเพฮา และน้ำตาของคนดู แนะนำให้ฟังเพลงนี้ไปด้วยจะสะเทือนอารมณ์อย่างแรง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพลงฉบับเต็ม: http://www.4shared.com/audio/2uo2GW3d/__Hong_Gwang_Ho_-_Balbambalba.htm
เนื้อเพลงภาษาไทย: https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=copodenieve&month=14-09-2010&group=6&gblog=1


70 ก้าวถึงต๊อกมาน...ยังอีกไกล


พลธนูพร้อม!


คนรักถูกยิง...เพฮาปวดร้าว ทุกอย่างสายเสียแล้ว


30 ก้าวถึงต๊อกมาน...แต่ละก้าวเหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าสุดจะล้า เรี่ยวแรงก็แทบไม่มีเหลือ แต่ยังต้องไปต่อ (เชื่อใจเพฮาสักนิด ก็คงได้ไปปลูกผักเก็บสมุนไพรอยู่กับเพฮาในกระต๊อบเล็กๆ มีความสุขกันไปแล้ว...เฮ้อ)


ไม่ว่าจะยังไงข้าต้องไปหาเพฮา


อีก 10 ก้าว...ตาแดงเป็นสายเลือด แต่ยังหยุดไม่ได้


เพฮาใจจะขาดรอนๆ ต่อหน้าคนอื่นต้องเข้มแข็ง แต่ข้างในแหลกสลายไปแล้ว


ตาสบตา ใจสื่อใจ เหลือเพียงคำพูดที่ยังไม่ได้บอกออกไป


ฉึก...โอ๊ย...เหมือนโดนยูซินแทงไปด้วย


ต๊อกมานอ่า...เสียงที่บางเบาพร้อมลมหายใจที่รวยริน มือก็ยังพยายามไขว่คว้าให้ถึงนางอันเป็นที่รัก


คนรักตายต่อหน้าต่อตา เพราะคำสั่งฆ่ากบฏของตัวเอง นางกษัตริย์ล้ม มองร่างไร้วิญญาณของกบฏหัวใจเป็นครั้งสุดท้าย


R.I.P. พีดาม คนดูนิ่งงัน จิตใจโหวงเหวง


พีดาม...จากองค์ชายกลายเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องเร่ร่อนพเนจรติดตามอาจารย์ไปทั่วแว่นแคว้น ชีวิตที่ถูกผู้อื่นหวังจะใช้ประโยชน์ตั้งแต่เล็กจนโต เกิดมาเพื่อเป้าหมายของผู้ให้กำเนิด โตมาด้วยความคาดหวังของอาจารย์ หลังแม่ตายคนแวดล้อมก็หวังจะใช้ประโยชน์จากอำนาจและความรักของตนจนตัวเองหลงกลและพบจุดจบในที่สุด ชีวิตอะไรมันจะบัดซบอาภัพเยี่ยงนี้

พ่อ-พระเจ้าจินจี...แต่กลับเป็นกษัตริย์ที่ไม่ยอมเอาลูกเพราะแม่คือมีซิล

มีซิล-พระสนมผู้ทรงอำนาจทรงอิทธิพลที่สุดของแผ่นดิน...ที่หวังใช้ลูกเป็นเครื่องมือต่อรองก้าวสู่ตำแหน่งพระมเหสี เมื่อไม่สมหวัง พีดามก็เป็นเพียง “ความผิดพลาด” ถูกแม่วางทิ้งท้องพระโรงอย่างไม่ไยดี

มุนโน-สุดยอดฝีมือแห่งชิลลา ผู้นำสูงสุดของเหล่าฮวารัง มีคนมากมายหวังฝากตัวเป็นศิษย์แต่ไม่เคยรับใคร...กลับหวาดกลัวลูกศิษย์เพียงหนึ่งเดียวที่ตัวเองเลี้ยงมากับมือ

ต๊อกมาน-นางกษัตริย์ที่ต้องปิดกั้นปิดใจเพื่อรักษาบัลลังก์ชิลลา กว่าพีดามจะทลายกำแพงหัวใจราชินีแห่งชิลลาได้ก็ต้องใช้เวลากว่า 10 ปี...สุดท้ายกลับไม่ได้ครองคู่ร่วมกัน

ส่วนตัวเองนั้นเล่า ก็เป็นสุดยอดมือกระบี่ชิลลา ที่มีความฝันจะได้รับการบันทึกชื่อในหน้าประวัติศาสตร์ในฐานะวีรบุรุษผู้รวม 3 อาณาจักร...แต่กลับถูกจารึกในฐานะกบฏแผ่นดิน

ถ้าโซฮวาไม่พาต๊อกมานไปอยู่ในดินแดนทะเลทรายของจีนกันเพียงลำพัง ถ้ามุนโนจะเข้าใจหัวอกลูกศิษย์ตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่ใช่ก่อนจะสิ้นลม “องค์ชายฮยองจง” และ “องค์หญิงอินมยอง” ที่มุนโนตั้งใจจับทั้งสองคู่กันแต่แรก ก็คงเป็นคู่สร้างคู่แท้ที่ช่วยกันสร้างความยิ่งใหญ่ให้ชิลลา แต่เมื่อโชคชะตาพลิกผัน ความรักดั่งพรหมลิขิตจึงแปรเปลี่ยนเป็นโศกนาฏกรรม

การตายของพีดามทำคนดูอย่างเราซึมไปหลายวัน แต่มันก็เป็นฉากในความทรงจำที่คลาสสิกมากๆ คิดไปว่าถึง "พีต๊อก" จะไม่ได้ครองคู่กันเมื่อตอนมีชีวิตอยู่ แต่ในความรู้สึกทั้งสองก็ได้พบความสุขร่วมกันบนสวรรค์ ที่ที่จะไม่มีใครขวางกั้นความรักอีกต่อไปหลังจากที่ต๊อกมานตรอมใจตายตามในอีก 3 วันถัดมา และที่นิ้วก็ยังสวมแหวนรักอันเป็นเครื่องยืนยันว่านางยังมีพีดามอยู่ในใจเสมอ


อีก 2 ปี The Great Queen Seondeok จะครบ 10 ปีนับตั้งแต่วันแรกที่ออกอากาศ (25 พฤษภาคม 2009) ถึงตอนนั้น ยอดวิวฉากไฮไลต์นี้คงทะลุ 2 ล้านแน่นอน และเมื่อวันนั้นมาถึง เราก็จะได้มาร่วมรำลึกถึงพีดามกันอีกครั้งหนึ่ง


เรื่องที่เกี่ยวข้อง
- Deserving of the Name – อีกหนึ่งมาสเตอร์พีซของคิมนัมกิล
https://pantip.com/topic/36891536