เป็นบทกลอนที่สรุปวันเดือนปีที่มีเหตุการณ์สำคัญ ๆ ในรัชกาลที่ ๙

น่าจะเป็นกลอนสุดท้ายที่แต่งถวาย ร.๙ เป็นกลอนที่สรุปวันเดือนปีที่มีเหตุการณ์สำคัญ ๆ ในสมัยรัชกาลที่ ๙



-ห้าธันวาปีสองสี่เจ็ดศูนย์
พระไวกูณฐ์อวตารจากเวหน
สถิตในราชสกุลมหิดล
ทรงพระนามภูมิพลชนชื่นใจ

-นับแต่ครั้งยังทรงเยาว์หนักหนา
พระบิดาคลาคลาดสิ้นตักษัย
ทั้งเสด็จนิราศสู่แดนไกล
จากเมืองไทยไปสวิสที่โลซานน์

-เก้าเดือนหกปีสองสี่แปดเก้า
พระเชษฐาธิราชเจ้าสู่สวรรค์
แต่แผ่นดินต้องการองค์ราชัน
จึงถวัลย์บัลลังก์ครองแผ่นดิน

-ต้องทรงกลับสวิสเพื่อศึกษา
เหล่าประชากู่ร้องด้วยใจถวิล
อย่าละทิ้งประชาชนเลยบดินทร์
ทรงได้ยินต้องกลับมาหมายพระทัย

-ห้าเดือนห้าปีสองสี่เก้าสาม
ถึงฤกษ์ยามวันดีมงคลสมัย
บรมราชาภิเษกเกริกเกรียงไกร
ครองแดนไทยโดยธรรมทรงสัญญา

-นับแต่นั้นทรงทำตามดำรัส
ทุกจังหวัดทั่วไทยทุกทิศา
ทรงย่ำไปด้วยสองพระบาทา
สี่พันกว่าโครงการบังเกิดพลัน

-เก้าเดือนหกปีสองห้าสี่เก้า
ไทยทุกเหล่าสวมเสื้อเหลืองแสนสุขสันต์
ต่างรอเฝ้าหน้าพระที่นั่งอนันต์
จนเป็นที่กลาวขวัญไปทั่วโลกา

-วันสิบสามตุลาปีห้าเก้า
ไทยรานร้าวเคล้าด้วยหยาดน้ำตา
โอ้สิ้นแล้วภูมิพลจอมราชา
ครองพาราเจ็ดสิบปีแสนผูกพัน

-ยี่สิบหกตุลาปีหกศูนย์
ไทยอาดูรส่งเสด็จสู่สวรรค์
ณ พระเมรุมาศมาพร้อมกัน
ร่วมถวายดอกไม้จันทน์องค์ภูมี

-ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติภพ
ขอประสบพักตร์องค์พระทรงศรี
เหล่าปวงไทยขอสัญญาเป็นคนดี
เพื่อพระองค์ทรงสุขีในวิมาน

ข้าพระพุทธเจ้า นายพลกฤต สุนทรพล