สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เรามีเรื่องจะปรึกษาหน่อยค่ะ คือเราเลิกกับสามีเก่ามาแล้ว3ปีมีลูกด้วยกันสองคน เราสองคนมีปัญหาที่ต้องเลิกกันเพราะทัศนคติไม่ตรงกัน ปัญหาเรื่องเงินไม่พอแม่เขาก็ไม่ค่อยปลื้มเราเท่าไหร่ วันที่เลิกกันจบแบบไม่แฮปปี้เราเลือกที่จะพาลูกคนเล็กออกจากชีวิตเขาส่วนลูกคนโตเลือกที่จะอยู่กับพ่อเขา เราก็โอเค กลับบ้านมีเงินติดตัวแค่สี่พัน เริ่มต้นชีวิตเริ่มนับหนึ่งใหม่ คิดในใจไม่มีเขาเราต้องอยู่ให้ได้ #แต่คิดถึงลูกคนโตมากแต่ทำไงน้องเลือกที่จะอยู่กับพ่อเขา กลับบ้านหางานทำได้งานโรงงานแถวบ้านเงินอาจจะไม่มาก วันหยุดก็หารับจ้างเก็บผักแถวบ้านพอได้ค่านม ค่าขนมลูก เราทำงานโรงงานได้ปีกว่า ป้าสะใภ้ชวนเราทำงานบ้านเจ๊ก เลี้ยงคนแก่เงินเดือนสองหมื่น อยู่กินกับเขาแต่ไม่มีวันหยุด 3-4เดือนได้กลับครั้ง ตั้งแต่เราเลิกกับสามีเก่า เข้ามาอยู่บ้านอาม่าชีวิตเราดีขึ้นมาก มีเงินเก็บ พอมีทองใส่กับชาวบ้านเขา
ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ก็3ปีเรากับสามีเก่าไม่เคยติดต่อกันเลย แต่มีทักเฟสถามไถ่ลูกบ้าง เราก็ตอบแค่ว่า อืม สบายดี ตอนนี้ลูกคนโตก็อยู่ป.3 แล้วส่วนคนเล็กก็เข้าอ.1แล้ว
วันที่10 ที่ผ่านมาเราพาลูกสาวคนเล็กบินเข้ากรุงเทพ เช่ารถขับออกจากกรุงเทพมาอีกเกือบสองร้อยโลมาเซอร์ไพร์ลูกสาวคนโต
เจอหน้าลูกครั้งแรกจากที่ไม่เคยเจอกันมา3ปี น้ำตามันไหลพราก ส่วนลูกคนเล็กจำหน้าพ่อไม่ได้ ไม่ให้อุ้มเลย เราเป็นแม่ที่เลวมากเลยใช่ไหมค่ะ เราไม่ได้กีดกันห้ามเข้าเจอลูกนะแต่เขาไม่ยอมไปหาลูกเอง เจอหน้าสามีเก่าเขาไม่พูดกับเราสักคำมีแต่แม่เขาถามเรา ทำงานอะไรอยู่ มีแฟนใหม่ยัง เราตอบไปว่ายังไม่มีใคร แม่เขาบอกทำไมเอ็งสองคนไม่กลับมาอยู่ด้วยกันล่ะ พ่ออยู่ทาง แม่อยู่ทาง พวกเอ็งไม่สงสารลูกกันรึไง
เราคิดๆในใจถ้าจะให้กลับมาอยู่ตรงจุดๆเดิมเราไม่กลับไปหรอก เราคิดว่าตัวเองมาไกลเกินที่จะกลับมาอยู่ตรงนี้แล้ว แต่ก็สงสารลูกเพราะพ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่เรา3ขวบ เราเข้าความรู้สึกนั่นเลยว่าพ่ออยู่ทาง แม่อยู่ทาง ความรู้ลูกเป็นยังไง เราควรทำไงดีค่ะ
อดีตแม่สามีขอให้เรากลับมาอยู่กับลูกชายเขาทั้งๆที่เลิกกันแล้ว3ปี เราควรทำไงดีเครียด สงสารลูกด้วย
ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ก็3ปีเรากับสามีเก่าไม่เคยติดต่อกันเลย แต่มีทักเฟสถามไถ่ลูกบ้าง เราก็ตอบแค่ว่า อืม สบายดี ตอนนี้ลูกคนโตก็อยู่ป.3 แล้วส่วนคนเล็กก็เข้าอ.1แล้ว
วันที่10 ที่ผ่านมาเราพาลูกสาวคนเล็กบินเข้ากรุงเทพ เช่ารถขับออกจากกรุงเทพมาอีกเกือบสองร้อยโลมาเซอร์ไพร์ลูกสาวคนโต
เจอหน้าลูกครั้งแรกจากที่ไม่เคยเจอกันมา3ปี น้ำตามันไหลพราก ส่วนลูกคนเล็กจำหน้าพ่อไม่ได้ ไม่ให้อุ้มเลย เราเป็นแม่ที่เลวมากเลยใช่ไหมค่ะ เราไม่ได้กีดกันห้ามเข้าเจอลูกนะแต่เขาไม่ยอมไปหาลูกเอง เจอหน้าสามีเก่าเขาไม่พูดกับเราสักคำมีแต่แม่เขาถามเรา ทำงานอะไรอยู่ มีแฟนใหม่ยัง เราตอบไปว่ายังไม่มีใคร แม่เขาบอกทำไมเอ็งสองคนไม่กลับมาอยู่ด้วยกันล่ะ พ่ออยู่ทาง แม่อยู่ทาง พวกเอ็งไม่สงสารลูกกันรึไง
เราคิดๆในใจถ้าจะให้กลับมาอยู่ตรงจุดๆเดิมเราไม่กลับไปหรอก เราคิดว่าตัวเองมาไกลเกินที่จะกลับมาอยู่ตรงนี้แล้ว แต่ก็สงสารลูกเพราะพ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่เรา3ขวบ เราเข้าความรู้สึกนั่นเลยว่าพ่ออยู่ทาง แม่อยู่ทาง ความรู้ลูกเป็นยังไง เราควรทำไงดีค่ะ