เป็นแฟนกันมาเกือบจะ 4 ปี ไม่เคยขึ้นสถานะกัน ไม่ค่อยคุยโทรศัพท์กัน ไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปค่อยไปเจอกัน

ตรงนี้ถ้าเป็นเรา ต้องมองก่อนว่าสภาวะรอบๆตอนนี้มันเป็นยังไง หน้าที่การงาน เวลาของทั้งสองคน หรือการใช้ชีวิตของแต่ละคน ถ้ามันเป็นความรักที่มั่นคง เชื่อมั่นมันคือมันมีหน้าที่บางอย่างที่ทำต้องทำให้การคบกันมันต้องดำเนินไปทางแบบนี้มันก็ไม่ผิดหรอกค่ะ มันอาจจะแค่ห่างกันตอนนี้เพื่อสร้างอะไรสักอย่างให้ได้อยู่ด้วยกันตลอดชีวิตในวันข้างหน้าอันนี้ก็คือเรื่องที่เราต้องอดทนเพื่อกันและกัน แต่ถ้า...มันคือการที่เราก็ไม่มีอะไรที่มายึดเหนี่ยวได้แต่ว่าบ่ายเบี่ยงที่จะเจอหรือบ่ายเบี่ยงความชัดเจนแล้วมันไม่เคยมีความสุข มันทุกข์ตลอดอันนี้ก็คิดว่าไม่โอเคนะคะ เพราะยังไงถ้ามันต้องมีเวลาคนเราไม่ยุ่งตลอดเวลาหรอกมันก็สามารถสานสัมพันธ์กันได้บ้าง เรื่องนี้ก็คงต้องถามความรู้สึกของตัวคุณเองและเขาอ่ะค่ะว่าความสัมพันธ์นี้มันยังไงกันแน่ ความรู้สึกที่มีทุกวันนี้มันยังแน่นแฟ้นไหมหรือมันทำให้เรารู้สึกไม่มีเขาเลยอ่ะค่ะ เพราะบางทีถ้าเรารักและเชื่อใจกัน เราเชื่อว่าเซ้นของการเป็นแฟนกันมันจะมีจุดนนึงที่แบบ เออไม่เป็นไร เราเข้าใจ แต่..กับอีกจุดนึงที่รู้สึกว่ามันไม่ใช่จริง ๆ ก็ลองทบทวนแล้วก็พูดตรงๆ ค่ะว่าที่เป็นอยู่มันคืออะไร มันจะเคลียกว่าการมานั่งคิดเอง ตอบเอง มันไม่มีอะไรจะทำให้ชีวิตคู่ดีขึ้นมา สู้ๆ ค่ะ