สวัสดีทุกคน เราขอแทนชื่อตัวเองว่า เอ นะ แล้วคนที่เราจะพูดถึงว่า บี แล้วกัน เข้าเรื่องเลย <br>
<br>
คือว่า เอ เป็นเด็กใหม่ย้ายมาจาก รร. อื่น แต่ บี เป็นเด็กเก่าอยู่แล้ว<br>
แล้วรร.ใหม่ก็มีการเรียนซัมเมอร์ เราก็เรียนปกติ ไม่ได้ชอบใครอะไรทั้งนั้นเพราะเอมีแฟนอยู่แล้ว (แต่เอกับแฟนก็ทะเลาะกันตลอดทุกวัน เพราะแฟนเอเป็นคนที่แบบเอาตัวเอกเป็นที่1ความคิดตัวเองต้องถูกเสมอเป็นใหญ่ ตัวเองทำอะไรได้ทุกอย่างเเต่ เอทำอะไรไม่ได้เลย ต้องมาคอยทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆมันก็ไม่โอเคนะเว้ย แต่ก็เพราะว่าความบ้าของเอที่รักจนไม่ยอมเชื่อที่ใครต่อใครเตือนก็คบต่อ) ตอนเรียนซัมเมอร์ก้ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับบีด้วย ก็ไม่รู้จักกันด้วนซ้ำ แต่พอเปิดเทอมเรียนจิงๆเรา2คนได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็ยังไม่เคยคุยกันอยู่ดีจนไปเลื่อนๆเอเริ่มสนิทกับเพื่อนหลายคนแต่ก็ยังไม่เคยคุยกับบีเลย จนวันนึงคาบฟิสิกส์ครูให้จัดโต๊ะทำงานกันเป็นกลุ่ม เรากับบีไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันนะ แต่กลุ่มเรากับบีอยู่ใกล้กัน เก้าอี้เอกับเก้าอี้บีก็หลังชนกันพอดี ก็เลยมีโอกาสได้คุยเล่นกัน แต่ก็ยังไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่เอกลับรู้สึกอยากเล่นกับบีอีกเพราะบีเป็นคนตลก เฮฮามาก ซึ้งเราก็เป็นคนแบบนั้นเฮฮา บ้าๆบอๆ แล้วก็ปกติไปเลื่อยๆ จนเอเลิกกับแฟน(ที่เอเลิกมันมีเหตุผลนะ การที่เอไปอยู่รร.อื่นก็มีความรู้สึกว่าชีวิตเอยังเจออะไรอีกเยอะ ทำไมคนอื่นทำอะไรหลายๆอย่างได้แต่เอกลับทำแบบนั้นไม่ได้ เช่นเต้นเอชอบเต้นแต่เอทำมันไม่ได้เพราะแฟนเอห้ามทุกอย่างซึ้งเป็นตวามชอบของเอ มันอึดอัดนะ พอเอคิดได้ก็เลยเลิกแล้ววันนั้นทะเลาะกันพอดีก็เลยเลิกเลย จบ)<br>
แต่เอก็ไม่เศร้านะไม่ร้องไห้ไม่คิดถึงด้วย เพราะความรู้สึกเอชาไปหมดแล้วตั้งแต่คบกันเอก็เจ็บและร้องมามากพอแล้วเลยไม่รู้สึกอะไร หลังจากนั้นเอก็เล่นกับบีมากขึ้น แล้วคุยเล่นกันมากขึ้นทั้งที่ รร.และในแชท เราก็คุยกันมาเลื่อยๆ
.
.
.
คุยกันจนถึงปัจจุบัน คือเอไม่รู้ว่าเอควรรู้สึกยังไงหรือควรทำอะไรดี เพราะเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่การกระทำและทุกอย่างความรู้สึกเหมือนมันจะเกินคำว่าเพื่อนไปสักพักแล้ว เราคุยกันมาก็2เดือนได้แล้ว คุยจิงจังตั้งแต่หลังเอเลิกกับแฟนสักพัก ก็มีอะไรที่ชัดเจนหลายๆอย่าง ต่างคนต่างชัดเจนนะว่าชอบกันแต่ก็ไม่มีใครพูดออกมาว่าชอบนะ ยังคุยกันแบบเพื่อนกวนตีนเพื่อนแกล้งเพื่อน แต่บางที อารมมันก็จะประมาณคุยคล้ายๆแฟนที่หวงที่หึง หวังดี คิดถึง ดุ ปลอบใจ น้อยใจ งอน ง้อแบบนี้ คือมันชัดเจนทุกอย่างนะ แต่ความรู้สึกเออะคืออยากให้บี
พูดอะ คือเอก็คิดแบบว่ามาถึงขนาดนี้แล้วอะ คือจะอยู่ในสถานะคนคุยแบบนี้ไปตลอดเลื่อยๆจริงหรอ ยอมรับว่าเอก็อยากได้สถานะที่มันชัดเจนอะ <br>
แต่ก็พูดไรไม่ได้อะดิ-.- ก็ต้องคุยๆแบบนี้ไปเลื่อยๆจิงๆใช่มั้ย? เห้อ ก็มีเพื่อนเคยบอกให้เอเริ่มพูดก่อนเลยเพราะยังไงบีก็ชอบเอเหมือนกันอยู่แล้ว เพราะมันก็ทำทุกอย่างเกินเพื่อนกันไปหลายอย่างแล้วเช่น คอลกันทุกวัน ไปส่งรอรถกลับบ้าน ซื้อของให้ ำปเที่ยวด้วย รอเดินเข้ารร.พร้อมกันเวลามาเรียน พิเศษ แต่สถานะก็แค่เพื่อนอย่างเดิม
....เอควรทำไงดีอะทุกคน.....
ความสัมพันแบบนี้มันเรียกว่าอะไร?
<br>
คือว่า เอ เป็นเด็กใหม่ย้ายมาจาก รร. อื่น แต่ บี เป็นเด็กเก่าอยู่แล้ว<br>
แล้วรร.ใหม่ก็มีการเรียนซัมเมอร์ เราก็เรียนปกติ ไม่ได้ชอบใครอะไรทั้งนั้นเพราะเอมีแฟนอยู่แล้ว (แต่เอกับแฟนก็ทะเลาะกันตลอดทุกวัน เพราะแฟนเอเป็นคนที่แบบเอาตัวเอกเป็นที่1ความคิดตัวเองต้องถูกเสมอเป็นใหญ่ ตัวเองทำอะไรได้ทุกอย่างเเต่ เอทำอะไรไม่ได้เลย ต้องมาคอยทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆมันก็ไม่โอเคนะเว้ย แต่ก็เพราะว่าความบ้าของเอที่รักจนไม่ยอมเชื่อที่ใครต่อใครเตือนก็คบต่อ) ตอนเรียนซัมเมอร์ก้ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับบีด้วย ก็ไม่รู้จักกันด้วนซ้ำ แต่พอเปิดเทอมเรียนจิงๆเรา2คนได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็ยังไม่เคยคุยกันอยู่ดีจนไปเลื่อนๆเอเริ่มสนิทกับเพื่อนหลายคนแต่ก็ยังไม่เคยคุยกับบีเลย จนวันนึงคาบฟิสิกส์ครูให้จัดโต๊ะทำงานกันเป็นกลุ่ม เรากับบีไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันนะ แต่กลุ่มเรากับบีอยู่ใกล้กัน เก้าอี้เอกับเก้าอี้บีก็หลังชนกันพอดี ก็เลยมีโอกาสได้คุยเล่นกัน แต่ก็ยังไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่เอกลับรู้สึกอยากเล่นกับบีอีกเพราะบีเป็นคนตลก เฮฮามาก ซึ้งเราก็เป็นคนแบบนั้นเฮฮา บ้าๆบอๆ แล้วก็ปกติไปเลื่อยๆ จนเอเลิกกับแฟน(ที่เอเลิกมันมีเหตุผลนะ การที่เอไปอยู่รร.อื่นก็มีความรู้สึกว่าชีวิตเอยังเจออะไรอีกเยอะ ทำไมคนอื่นทำอะไรหลายๆอย่างได้แต่เอกลับทำแบบนั้นไม่ได้ เช่นเต้นเอชอบเต้นแต่เอทำมันไม่ได้เพราะแฟนเอห้ามทุกอย่างซึ้งเป็นตวามชอบของเอ มันอึดอัดนะ พอเอคิดได้ก็เลยเลิกแล้ววันนั้นทะเลาะกันพอดีก็เลยเลิกเลย จบ)<br>
แต่เอก็ไม่เศร้านะไม่ร้องไห้ไม่คิดถึงด้วย เพราะความรู้สึกเอชาไปหมดแล้วตั้งแต่คบกันเอก็เจ็บและร้องมามากพอแล้วเลยไม่รู้สึกอะไร หลังจากนั้นเอก็เล่นกับบีมากขึ้น แล้วคุยเล่นกันมากขึ้นทั้งที่ รร.และในแชท เราก็คุยกันมาเลื่อยๆ
.
.
.
คุยกันจนถึงปัจจุบัน คือเอไม่รู้ว่าเอควรรู้สึกยังไงหรือควรทำอะไรดี เพราะเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่การกระทำและทุกอย่างความรู้สึกเหมือนมันจะเกินคำว่าเพื่อนไปสักพักแล้ว เราคุยกันมาก็2เดือนได้แล้ว คุยจิงจังตั้งแต่หลังเอเลิกกับแฟนสักพัก ก็มีอะไรที่ชัดเจนหลายๆอย่าง ต่างคนต่างชัดเจนนะว่าชอบกันแต่ก็ไม่มีใครพูดออกมาว่าชอบนะ ยังคุยกันแบบเพื่อนกวนตีนเพื่อนแกล้งเพื่อน แต่บางที อารมมันก็จะประมาณคุยคล้ายๆแฟนที่หวงที่หึง หวังดี คิดถึง ดุ ปลอบใจ น้อยใจ งอน ง้อแบบนี้ คือมันชัดเจนทุกอย่างนะ แต่ความรู้สึกเออะคืออยากให้บี
แต่ก็พูดไรไม่ได้อะดิ-.- ก็ต้องคุยๆแบบนี้ไปเลื่อยๆจิงๆใช่มั้ย? เห้อ ก็มีเพื่อนเคยบอกให้เอเริ่มพูดก่อนเลยเพราะยังไงบีก็ชอบเอเหมือนกันอยู่แล้ว เพราะมันก็ทำทุกอย่างเกินเพื่อนกันไปหลายอย่างแล้วเช่น คอลกันทุกวัน ไปส่งรอรถกลับบ้าน ซื้อของให้ ำปเที่ยวด้วย รอเดินเข้ารร.พร้อมกันเวลามาเรียน พิเศษ แต่สถานะก็แค่เพื่อนอย่างเดิม
....เอควรทำไงดีอะทุกคน.....