เราเคยมีเพื่อนที่ชอบคนนึงชอบมานานมาก ประมาณ 5 ปี เรามีแฟนมาก็เยอะนะแต่ร้องไห้ให้คนๆนี้คนเดียว แต่เสร็จแล้วเค้าก็มีแฟน เราเลยต้องทำใจ จนมาเจอกับแฟนคนล่าสุด คุยไปคุยมาก็คบกัน คนนี้เป็นคนที่เราคบด้วยนานสุดแต่ก็เลิก ผ่านไปได้ 3 อาทิตย์มั้ง เราก็ได้เจอเพื่อนคนนี้ใหม่ เค้าเลิกกับแฟนมาได้สักพักแล้ว แต่เราก็รู้แหละว่าเค้าไม่ได้เลิกกันเพราะหมดรักและยังคุยๆกันอยู่ เราคิดว่าคงไม่กลับไปชอบแล้ว แต่ก็ดันกลับไปชอบอีก ครั้งนี้คงเรียกว่ารักเลยมั้ง
เราเหนื่อย เหนื่อยที่เราห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เหนื่อยที่ต้องทนแฟนเค้าแกล้ง เหนื่อยที่ต้องหลบหน้าเพราะเค้ารู้ว่าเราชอบ เหนื่อยที่ต้องยิ้มแล้วพูดว่าไม่เป็นไร เราอยากพอ แต่เรากลับเลือกที่จะชอบจะแอบรักอย่างนี้ จนเรารู้สึกผิดกับแฟนที่เคยคบมา ไม่ใช่แค่คนล่าสุด แต่คือทุกคน เพราะเราคบกับพวกเขาไม่ใช่ความรักแต่เป็นความคิดเด็กๆที่อยากมีแฟน พอมีแล้วก็เลิกกันเพราะเรามีคนในใจอยู่แล้ว ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกที่ชอบอีกคนแต่คบกับอีกคนเป็นยังไง แต่พอเริ่มโตเราก็รู้ว่ามันแย่ เราไม่อยากรั้งใครไว้นานๆ แต่เราก็ไม่ควรตอบรับเหมือนกัน มันรู้สึกแย่มาก
เราผิดมากมั้ย
ผิดไหม ที่กลับมาชอบคนๆนึงหลังจากเลิกกับแฟนไม่นาน
เราเหนื่อย เหนื่อยที่เราห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เหนื่อยที่ต้องทนแฟนเค้าแกล้ง เหนื่อยที่ต้องหลบหน้าเพราะเค้ารู้ว่าเราชอบ เหนื่อยที่ต้องยิ้มแล้วพูดว่าไม่เป็นไร เราอยากพอ แต่เรากลับเลือกที่จะชอบจะแอบรักอย่างนี้ จนเรารู้สึกผิดกับแฟนที่เคยคบมา ไม่ใช่แค่คนล่าสุด แต่คือทุกคน เพราะเราคบกับพวกเขาไม่ใช่ความรักแต่เป็นความคิดเด็กๆที่อยากมีแฟน พอมีแล้วก็เลิกกันเพราะเรามีคนในใจอยู่แล้ว ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกที่ชอบอีกคนแต่คบกับอีกคนเป็นยังไง แต่พอเริ่มโตเราก็รู้ว่ามันแย่ เราไม่อยากรั้งใครไว้นานๆ แต่เราก็ไม่ควรตอบรับเหมือนกัน มันรู้สึกแย่มาก
เราผิดมากมั้ย