เรากับเพื่อนของเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.ต้น เราชอบเพื่อนเราตั้งแต่ตอนนั้น แต่เพื่อนก็ได้ย้ายโรงเรียนไปเรียนในตัวเมืองตอนม.ปลาย แรกเราก็ยังติดต่อกันบ้าง คุยกันบ้าง แต่พอนานไปต่างคนก็ต่างมีแฟน พอเข้ามหาวิทยาลัยเราก็ไปเรียนต่างจังหวัดทำให้เราไม่ค่อยได้ติดต่อกันสักเท่ารัย ต่างคนต่างเรียนต่างใช้ชีวิต เราเองก็ไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน นานๆจะกลับมาสักครั้ง กลับมาก็ไม่ค่อยได้เจอเพื่อนๆ งานบวชเพื่อนที่จะเจอกันเราก็ไม่ได้มา พอเรียนจบเราก็ไม่ได้ไปงานรับปริญญาเพื่อนๆเลย เพราะเราอยู่ไกล และเราก็ได้งานที่จังหวัดที่เราเรียนเราก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านเช่นเดิม แต่เราก็ติดตามข่าวสารเพื่อนๆตลอดจากfacebook ตอนนั้นเราก็คิดถึงเพื่อนๆร่วมถึงเขาด้วยแต่เราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน จนเพื่อนในกลุ่มเราจะแต่งงานซึ่งเป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ม.ต้นและเพื่อนอยากให้เรามางาน เพราะเพื่อนๆบางคนไม่เจอเราตั้งแต่จบม.ต้นไปและเราก็ไม่ค่อยได้มาเจอเพื่อนๆ เราเลยไปงานวันนั้นซึ่งก็เจอเพื่อนเราคนนี้ เราตื่นเต้นมากเพราะไม่เจอเขามานาน พอเราเห็นเราก็ตกใจนะเพื่อนเราสวยขึ้นมากและเราดีใจมากๆที่ได้เจอเข้าอีกครั้ง ตอนนั้นความรู้สึกทั้งหมดของเราก็กลับมา เรารู้สึกคิดถึงเพื่อนคนนี้ อยากคุยด้วย อยากถามเขาว่าเป็นไงบ้าง ซึ่งตอนนั้นเราเองก็มีแฟนอยู่แล้ว เขาเองก็มีแฟนอยู่แล้วและคบกันมานานมาก น่าอิจฉาสุดๆๆ เจอกันครั้งนั้นเราก็ได้คุยกันแต่ก็ไม่มากเท่าไร แล้วก็ห่างห่างหายกันไป จนเพื่อนอีกคนในกลุ่มจะแต่งงานซึ่งตอนนั้นเราเลิกกับแฟนเราแล้ว และเราก็มางานกับเขา แต่แฟนเขาก็มาด้วย เราคุยกันมากมายจนเรารู้สึกว่ามันดีมากๆๆ ซึ่งเขาเองก็มีปัญหากับแฟนเขาแต่เราก็ไม่ได้อยากให้เขาเลิกกันนะเพราะเขาคบกันมานานและรู้สึกสงสารเพื่อนเราอยากให้เขาได้แต่งงานกับคนนี้ทั้งที่ในใจเราก็แอบเสียใจ แต่เราก็ยินดีที่เห็นเขามีความสุข แต่พอเห็นเขาทุกข์เราก็อยากถามเขานะว่าเป็นไงบ้าง แต่ด้วยความที่เราห่างหายจากเพื่อนไปนานเราก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรมาก ได้แต่บอกเขาว่าให้คิดดีๆ และไม่อยากให้เขาเสียใจ และหลังจากนั้นเราก็ได้คุยกันบ้างผ่านไลน์ เราเองก็ดีใจนะแต่ก็บอกตัวเองเสมอว่านั้นเพื่อนเรา และเพื่อนเราเขาก็ไม่ได้ชอบทอมอย่างเรา ความเป็นไปได้ไม่มีเลย เราก็ทำได้แค่ดูเขาอยู่ห่างๆ และได้แต่คิดไปว่าถ้าวันหนึ่งเขาแต่งงานเราก็ควรที่จะยินดี เพื่อนๆคิดว่าไงบ้างครับ