ตอนนี้เราแอบชอบเพื่อนอยู่คนหนึ่ง
เราแอบชอบเขาตอนเราอยู่ม.1แต่ตอนนั้นเขาไม่รู้จักเรา เรารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็เลยตัดใจจากเขา แต่เราก็เห็นหน้าเขาทุกวันเพราะเราขึ้นรถเมล์สายเดียวกัน ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรแล้วแต่พอมาตอนม.2 เราได้มารู้จักกัน แล้วเริ่มสนิทกันมากขึ้นตอนที่อยู่บนรถเมล์ ถ้ามีที่ว่างเราจะนั่งด้วยกันตลอดตอนกลับบ้านหรือตอนไปโรงเรียนและเราก็หยอกล้อกันประจำ เขามักจะให้ความหวังเรา แต่ทั้งที่เขามีแฟนอยู่แล้ว บางวันเขาก็จะเอามือเราไปเล่นบางทีก็จับไว้อยู่อย่างนั้นแหละ มีจับแก้ม เราบ้างเช็ดเหงื่อให้เราบ้าง ทำเหมือนคนเป็นแฟนกัน แต่อยู่ที่โรงเรียนเราเหมือนคนไม่รู้จักกันเป็นบางวัน ตอนที่เรากับเขาอยู่บนรถเมล์หยอกกันเราโคตรมีความสุขเลย แต่เห็นเขาโพสต์ว่าแฟนเขาแอบคุยกับคนอื่นบ้างเราเห็นเขาแล้วก็เสียใจแต่เราก็พูดไม่ได้เขาก็ไม่เลิกกับแฟนเขาเขาก็รักมากนะแต่เราโคตรเสียใจเลยเราอยากเป็นคนนั้นทำให้เขายิ้มได้ ตอนที่เขาแชร์แท็กกันในเฟซเราโคตรเจ็บเลยนะ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เราเป็นแค่เพื่อนหรือไม่ก็แค่คนรู้จักของเขา
ปล. เราทำแบบนี้มันถูกหรือเปล่าแต่เราโคตรมีความสุขเลย
แอบชอบเพื่อน
เราแอบชอบเขาตอนเราอยู่ม.1แต่ตอนนั้นเขาไม่รู้จักเรา เรารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็เลยตัดใจจากเขา แต่เราก็เห็นหน้าเขาทุกวันเพราะเราขึ้นรถเมล์สายเดียวกัน ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรแล้วแต่พอมาตอนม.2 เราได้มารู้จักกัน แล้วเริ่มสนิทกันมากขึ้นตอนที่อยู่บนรถเมล์ ถ้ามีที่ว่างเราจะนั่งด้วยกันตลอดตอนกลับบ้านหรือตอนไปโรงเรียนและเราก็หยอกล้อกันประจำ เขามักจะให้ความหวังเรา แต่ทั้งที่เขามีแฟนอยู่แล้ว บางวันเขาก็จะเอามือเราไปเล่นบางทีก็จับไว้อยู่อย่างนั้นแหละ มีจับแก้ม เราบ้างเช็ดเหงื่อให้เราบ้าง ทำเหมือนคนเป็นแฟนกัน แต่อยู่ที่โรงเรียนเราเหมือนคนไม่รู้จักกันเป็นบางวัน ตอนที่เรากับเขาอยู่บนรถเมล์หยอกกันเราโคตรมีความสุขเลย แต่เห็นเขาโพสต์ว่าแฟนเขาแอบคุยกับคนอื่นบ้างเราเห็นเขาแล้วก็เสียใจแต่เราก็พูดไม่ได้เขาก็ไม่เลิกกับแฟนเขาเขาก็รักมากนะแต่เราโคตรเสียใจเลยเราอยากเป็นคนนั้นทำให้เขายิ้มได้ ตอนที่เขาแชร์แท็กกันในเฟซเราโคตรเจ็บเลยนะ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เราเป็นแค่เพื่อนหรือไม่ก็แค่คนรู้จักของเขา
ปล. เราทำแบบนี้มันถูกหรือเปล่าแต่เราโคตรมีความสุขเลย