ชีวิตที่มีพ่อที่ไท่เคยเลี้ยงดู+มีแม่เลี้ยง!!!

สวัสดีคะทุกคน เราชื่อเบนซ์นะคะ ตอนนี้อายุ 16 ปี เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่า พลาดได้ไง? ทั้งๆที่มีอะไรกับแฟนครั้งแรก บอกก่อนนะคะว่าตอนนี้ทางบ้านรับรู้แล้วฝ่ายพ่อแม่พี่สาวแฟนทุกคนโอเคมากคะกับเรื่องนี้... แต่ทางบ้านเราคะ พ่อเรามีแม่เลี้ยง เมื่อก่อนแม่เลี้ยงก็ดีกับเรามากนะคะ ดีมากกว่าแม่แท้ๆเราอีกแต่แม่เลี้ยงมีลูกชาย 3 คนค่ะ อายุน้อยกว่าเราทั้งหมด เมื่อก่อนตอนเด็กๆพ่อเรายกเราให้เป็นลูกบุญธรรมของป้าค่ะ แต่เป็นพี่สาวพ่อแท้ๆเลย เราอยุกับแม่บุญฯตั้งแต่อนุบาล 1 เมื่อก่อนพ่อแม่เรารักกันดีคะ แต่เนื่องจากแม่ทนบรรดาป้าๆที่ดูถูกแม่ไม่ไหว (แม่แท้ๆมีเราตอนอายุ 19 ปี) แม่เลยจากพ่อกะเราไปอยุบ้านยายทางภาคอีสาน หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอแม่เลย... เราก็อยุกับแม่บุญฯมาตลอดอายุ 14 ปีคะแต่แม่มีนิสัยโมโห ส่วนตัวเราเป็นเด็กเก็บกด เรารักแม่บุญฯของเรามากค่ะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเราถึงหนีแม่มาได้...เราหนีจากแม่บุญฯมาอยุกับพ่อคะ หลังจากนั้นแม่บุญฯก็แจ้งความว่าเราหนีตามผู้ชาย ซึ่งตอนนั้นยอมรับค่ะว่า มีแฟน (แก่กว่าอายุ 30 เรารักกันมากนะคะไม่เคยทำเรื่องเสียหาย ไม่เคยไปไหนสองต่อสอง) หลังจากนั้นก็มีประเด็นดราม่าคะ เลยทำให้เราต้องกลายไปเป็นเด็กในบ้านพักฯ เราอยุบ้านพัก 8 เดือนเต็มๆตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตที่นั่นเรามีความทุกข์ ความสุขปะปนไปคะจนลืมเรื่องราวทั้งหมดไปเลย และช่วงปีใหม่แม่เลี้ยงมาขออนุญาติทางบ้านพักพาเราไปหาพ่อที่ทำงาน ซึ่งตอนนั้นเป็นหัวหน้าคุมคนงานค่ะ บริษัทและโครงการบ้านคะ ทางบ้านพักฯก็อนุญาติ แต่ตอนนั้นเรากับแฟนที่อายุ 30 ห่างกันคะ คือไม่คุยกันเลย เค้าก็รอเรานะคะ แต่ตอนนั้นเราไม่มีเยื่อใยให้เค้าแล้ว จนกระทั่งเรามาเจอแฟนคนปัจจุบันคะ ซึ่งตอนนั้นเค้ารู้จักและสนิทกับพ่อ พี่เค้าอายุ 21 คะ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าในฐานะพี่น้อง แต่ไม่รู้นะคะ ในใจแค่รู้สึกดีจนพัฒนามาถึงขั้นแฟนกัน หลังจากที่ศาลตัดสินให้เรามาอยู่กะพ่อ (ก่อนหน้านั้นเราเคยถูกศาลเยาวชนคุ้มครองสิทธิ) เอ้อ...ตอนที่พ่อมารับเราออกจากบ้านพักแฟนคนปัจจุบันก็มาด้วยคะ เรามาถึงบ้านตอนนั้นก็เย็นๆแล้วหลังจากทานข้าวอะไรกันเสร้จ (ตอนนั้นบ้านแคบคะ) พ่อกับแม่เลี้ยงนอนในห้อง เรา แฟน น้องชาย นอนกันอยุหน้าทีวีนอกห้องคะเพราะมันกว้าง น้องชายนอนบนโซฟากัน เราก็นอนกับแฟนและน้องชายคนเล็ก อยุๆ...คะ หลังจากวันนั้นแฟนกลับไปที่บ้านทางภาคเหนือ เราก็ย้ายมาอยุต่างอำเภอกันคะ เราคอลหาแฟนกันทุกวัน จนมีวันหนึ่งเราก็พูดกับแฟนว่า "ถ้ามีลูกน้องจะให้ลูกชื่อ พอใจ " เราพูดกันเล่นๆนะคะ ผ่านไปหลายวันเราเริ่มสังเกตุตัวเอง เราบอกแฟนว่า ประจำเดือนขาดมานานแล้วนะ เราก็คิดแค่ว่าเดี๋ยวมันก็มามั้ง และบังเอิญตอนนั้นแฟนทะเลาะกับพ่อเขาพอดี แฟนเลยโทรบอกพ่อเราว่าจะมาทำงานด้วย พ่อเรารักเขามาก แต่พ่อไม่รู้ว่าเรามีอะไรกันแล้ว ตอนแฟนมาอยุบ้านเราก็ช่วยพ่อทำงานทุกอย่าง และแล้ววันหนึ่งเราก็นึกได้ว่า 1 เดือนแล้วที่ ปจด.ขาด แฟนเราไม่รอช้าแอบไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้ ในใจเรายอมรับแล้วว่า #พลาดไปแล้ว เราแอบกอดคอร้องไห้กันกับแฟน เราไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปทางไหน แฟนเรารีบโทรบอกแม่เขาทันทีว่าเราท้อง แม่เขาก็รีบให้แฟนกลับบ้านเพื้อไปรับแม่มาคุย ตอนนั้นเราเสียใจที่สุดในชีวิต เราผิดเองที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ เราผิดเองที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ตอนนั้นเรารู้อีกทีก็ท้อง 2 เดือนแล้ว แรกๆแม่แฟนก็โทรมาบอกแม่เลี้ยงก่อน แต่แม่เลี้ยงยังไม่บอกพ่อในตอนนั้น ในใจเราอยากบอกแม่เลี้ยงมากว่าเราพลาดแล้ว แต่แม่กลับทำสีหน้าใส่เราทั้งๆที่ไม่ว่าเรื่องอะไรแม่จะให้กำลังเราตลอด เราเองก็เข้าใจว่าแม่กำลัง ช็อคในสิ่งที่ได้ยิน พ่อเราเป็นคนหน้าเดียว คือชอบทำหน้าขรึมตลอดเวลา พ่อ แม่แฟนเรารับรู้หมด วันนั้นที่เราเปิดใจบอกพ่อ เราก้มลงกราบเท้าพ่อแต่พ่อกลับด่าเรา จะตีเรา พ่อไม่เคยพูดดีกับเราเลย ไม่เหมือนตอนที่พูดกับเราตอนอยุบ้านพักเลย พ่อจะเอาไม้ตีเรา แต่ดีที่ป้าๆ (พี่สาวของแม่เลี้ยง) ห้ามไว้ เราเสียใจที่สุดแต่ก็โล่งมากที่เราได้บอก พ่อเกลียดเรามาก ขู่จะฆ่าแฟนเรา ขู่จะเอาเราไปให้แม่บุญฯอีก (เรากลัวแม่บุญฯ) ตบเราไม่พอ มีการโทรท้าแฟนเราให้มาภายใน 2 วัน แต่พ่อ แม่แฟน เตรียมการอย่างดี ขับจากเหนือลงใต้มา พันกว่ากิโลภายใน 6 ชม. เช้ามารถแฟนเรามาจอดหน้าบ้าน พ่อแม่เลี้ยงเราอึ้งกันหมด แม่แฟนและตาของแฟนก็คุยกันว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้จะเอาอะไร แบบไหน ทุกๆคืนก่อนหน้านั้นพ่อจะเรียกเราไปด่า ไปตบทั้งๆที่เราก็ยอมรับทั้งน้ำตาอยุเสมอว่าเราผิดไปแล้ว แต่พ่อก็ยังไม่สงสารขู่นู่นนี่นั่น ตบเราคนเดียวไม่พอ ตบแฟนเราอีกทั้งๆที่แฟนก้มลงกราบแล้ว เราสงสารแฟนมาก ได้แต่ร้องไห้ ในใจแม่เลี้ยงคงสมน้ำหน้าเราเต็มทีแล้วล่ะมั้ง แอ็คติ้งทำน้ำตาไหล พ่อใช้คำพูดกับเรา กูตลอด ทานข้าวเย็นก็ไม่ชวนเราสักคำ เราก็เข้าใจว่าพ่อยังเคืองเราอยุ แต่พ่อก็ด่าเราอีกว่า เราไปตีน้องคนเล็กทั้งๆที่เราไม่ได้ตี ไม่เคยด่า มีอะไร เรา+น้องคนโต+น้องคนเล็ก คุยกันตลอด แต่เราไม่รู้ทำไมพ่อถึงด่าเราแบบนั้น น้องเองก็บอกอยุว่า ร
เราไม่เคยทำ แต่พ่อไม่เคยเชื่อ พ่อเชื่อแม่เลี้ยงมากกว่าเรา เราจะบอกว่าน้องคนกลางเป้นคนขี้อิจฉาก็ว่าได้นะ เพราะแม่เลี้ยงรักน้องคนโตกับคนเล็กมากกว่า ส่วนเราเขาแค่เฉยๆมั้ง พ่อบอกแฟนเราให้พาเราไปอยุที่บ้นให้เร็วที่สุด (ไม่ได้จัดงานแต่ง มีแค่ค่าสินสอด แสนเดียว) หลังจากที่เราออกจากบ้านหลังนั้นคืนแรก แม่เลี้ยงก็ส่งข้อความมาว่า เป็นห่วง ยังมีครอบครัวเราอยู่แบบนั้นแบบนี้ ส่งมาได้สัก 2-3 มันก็หายไป ส่วนพ่อหรอ? ไม่เคยโทร ไม่เคยส่งข้อความมาหา เราทักไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ จนกระทั่งทุกวันนี้ก็ยังไม่เห็นสักข้อความเดียว โทรไปก็ไม่ว่างๆ เราบอกขอเงินมาซื้อของหลานหน่อย พ่อบอกว่าไม่มี แต่พ่อมีเงินซื้อคอมฯเครื่องใหม่ มือถือใหม่ให้ลูกเลี้ยงได้ ซื้อเปียโนให้ลูกเลี้ยงเล่นได้ก็โอเค... เราจะได้รู้ว่าเราไม่ดี ไม่มีค่าในสายตาพ่อเลยแม้แต่นิดเดียว โพสต์เฟสว่าไม่สบายกะจะให้พ่อเหลียวแลบ้างไม่มีเลยเราก็
พูดกับตัวเองกับแฟนว่า "สักวันเราจะมีทุกอย่างไปด้วยกัน) เราจะไม่ง้อใครอีก เราไม่ได้จองหองนะแต่เขาทำเราก่อน ....
#ฝากถึงคนที่ชีวิตคล้ายๆเราหน่อยนะคะ คนที่พ่อมีเลี้ยงหรือเมียน้อยไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น เราอยุกับปัจจุบัน ทำตัวเองให้ดีที่สุดก็พอค่ะ