ขอให้เรื่องนี้เป็นเรื่องของกรรมเก่า 18+

ไม่รู้จะตั้งหัวข้อกระทู้อะไรดี ตอนที่เริ่มเขียนนี้ ใจก็เริ่มสั่น ไม่อยากได้ยินข่าว หรือเรื่องราวเกี่ยวกับการโดน ข่มขื่น
      ก็ไม่ควรจะตั้งเป็นกระทู้คำถาม จะถามใครดีละ ว่าทำไมต้องข่มขื่นคนอื่น ทำไมต้องพกมีด พกปืน ฆ่าคนอื่นง่ายๆแบบนั้น
มีคนโดนข่มขืนทุกวัน ฆ่ากันทุกวัน ทำให้เราไม่เคยที่จะลืม เรื่องราวเลวร้ายได้
     เดือนเมษาที่ผ่านมา เราก็โดนข่มขื่นเหมือนกัน เป็นคนรู้จักกันมา 10 ปี และเค้าก็เป็นตำรวจ (ได้โปรดอย่าทักมาถามเรื่องราว หลังไมค์ เพราะจะเล่าในนี้ก็พอ ไม่อยากตอบคำถามใคร แค่อยากระบาย เขียนขึ้นมาหลายรอบ แต่ก็ลบ เพราะคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะเผยเรื่องราวแย่ๆ ของตัวเอง )
     แต่เราไม่ใช่คนทำผิด เค้าต่างหากที่ผิด
เหตุการที่เกิดขึ้นจากความไว้ใจ รู้จักกันมานาน เค้ามีลูกเมียแล้ว
     เล่าถึงตอนที่เหตูการณ์เกิดขึ้น วันนั้นเป็นงานเลี้ยง มันเสียงดัง คนเยอะแยะ งานเลี้ยงเลิก ร่ำลากันด้วยความห่วงใยของพี่สาวที่มีความรู้สึกให้น้องชายที่กำลังจะไปทำหน้าที่ปกป้องประเทศชาติ
     มันผลักเราเข้ารถ ฝั่งคนขับ แล้วขับรถออกไป บริเวณที่มีแต่ป่าทั้งหมด เวลาประมาณ 5 ทุ่ม ของคืนหนึ่งในเดือนเมษา 60 รถขับออกมาขนาดนี้ ไม่มีวิธีไหนที่จะรอด มันมีปืนแน่นอน ยกเว้นสติ คำว่ามีสติคำเดียว ที่จะช่วยเราได้
      เราพูดด้วยความใจเย็น ว่าจอด จะพาไปไหน เดี๋ยวเพื่อนเป็นห่วง มันตอบว่าจะพาไปส่งบ้าน  สักพักจอดรถกลางถนนของต่างจังหวัด ที่มีแต่ป่ามันสำปะหลัง และไม่มีบ้านคน มันปรับเบาะเราลง พร้อมกับเริ่มข่มขื่น เราขัดขื่นทุกอย่าง และพยายามหยิบโทรศัพท์ กดเบอร์แรกและโทรออก ได้ยินเสียงสัญญาณดังแปปเดียว มันก็แย่งไปปิดเครื่อง แล้วซ่อนโทรศัพท์เราไว้
      เราใช้เท้าถีบที่เก็บของหน้ารถตลอดเวลา เพื่อเกร็งขา ช่องคลอด ไม่ให้มันสอดใส่ ร้องไห้อ้อนวอน น้ำตาแทบเป็นสายเลือด นึกถึงแฟน นึกถึงแม่ที่รอที่บ้าน นึกถึงเพื่อน ครูอาจารย์ และพ่อที่เสียไปแล้ว เวลาที่เราตกนรกตรงนั้น มันเหมือนนานแสนนาน เราดิ้นรนขัดขื่นทุกอย่าง จนมันสอดใส่ไม่ได้ แต่มันก็เสร็จ ปล่อยน้ำใส่ที่ท้องเรา
     ตอนนั้นรู้สึกโล่งขึ้นมา อย่างน้อยก็ไม่ได้สอดใส่ เรารอดแล้ว หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ เช็ดน้ำตา และขอโทรศัพท์คืน
    แต่ มันขับรถออกจากตรงนั้น ตรงไปแล้วแล้วซ้ายเข้าไปท้ายวัด เป็นป่าช้า และจอดรถอีกครั้ง เรื่องมันยังไม่จบ มันเริ่มลงมืออีกครั้ง ปรับเบาะ ถอดเสื้อผ้าอีกครั้ง เราทำได้อย่างเดียวคือ พยายามถีบช่องเก็บของด้านหน้า และขัดขืนให้ถึงที่สุด
     วินาทีนั้น เมื่ออ้อนว้อนมันไม่ได้ ก็พูดขึ้นมาเสียงดัง ว่าตาจ๋า ยายจ๋า พ่อจ๋า ช่วยด้วย หลับตาร้องไห้ ภาวนาอย่างเดียว ขอให้รอด
จนสุดท้าย ผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้ มันเสร็จอีกครั้ง โดยที่ไม่ได้สอดใส่เราแม้แต่นิดเดียว
     เราใส่เสื้อผ้า เช็ดน้ำตา นั่งเงียบๆ กันทั้ง 2 คนตรงนั้น มันก็ก้มลงกราบที่หน้าขาเรา และพูดว่า ขอโทษ  เราเลยพูดว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันทำกับเราวันนี้ เราอโหสิกรรมให้
ขอให้ขับรถไปส่งเรา หน้างานที่เดิม
     จากนั้นมันก็คืนโทรศัพท์ และขับรถไปส่งเราหน้างาน เราลงรถเดินเข้าไปในงาน ระหว่างที่เดินไป ร้องไห้โหออกมาทันที ดีที่เจอเพื่อนชายที่สนิทกัน คนที่เราโทรหา มันบอกว่าเห็นสายโทรเข้าแปปเดียว แล้วติดต่อไม่ได้ ทุกคนตามหา ทุกคนเป็นห่วง เราล้มลงนั่งร้องไห้ตรงนั้นทันที รู้สึกถึงความอ่อนล้า ไม่มีแรง และเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
     หลายคนอาจสงสัย ว่าทำไมอโหสิกรรมให้มันง่ายจัง ก่อนหน้านี้ 1 ปี ฝันถึงงูกัดตลอดเวลา ตัวเล็ก ตัวใหญ่ กัดแขน กัดเอว ตื่นขึ้นมายังเจ็บตรงที่ฝันว่างูกัด แต่ในฝันจะมีคนมาช่วยไว้เสมอ มันทำให้เราทำใจ ว่าเค้าคือเจ้ากรรมนายเวร วันหนึ่งเราต้องเผชิญกับกรรมนั้น ฝันเห็นงูกัดจนคืนสุดท้ายก่อนวันเกิดเหตุ  และแล้วก็เผชิญกับมันจริงๆ
      คืนนั้น แม่รอยันเที่ยงคืน พอถึงบ้านก็วิ่งเข้ามาจับแก้ม มองหน้า ด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นอะไรรึเปล่า เราก็บอกไม่มีอะไร ไม่ได้ดื่ม และพยายามยิ้มและหัวเราะกับแม่
     วันต่อมานั่งรถกลับ กทม รู้สึกเหมือนใจมันล่องลอยไปตามเวลา เหม่อลอย ขยะแขยงตัวเอง น้ำตาไหลตลอด ไม่กล้าบอกแฟนว่า เกิดอะไรขึ้น ทรมานมากๆ
     นั่งทำงานก็ไม่ได้ น้ำตาไหลตลอด เจ็บปวดจัง แต่เราจะไม่แจ้งความ ไม่ดำเนินคดีอะไร จะปล่อยให้กรรมมันระงับไป และไม่จองเวร เพราะเราพูดออกจากปากของเราเอง ว่าอโหสิกรรมให้เค้าแล้ว
     สงสารลูกเมียเค้า สงสารลูกค้าไม่อยากให้รับรู้ความเลวของพ่อ สงสารเมียเขา ไม่อยากให้รับรู้ความเลวของผัวตัวเอง อยากให้ทุกอย่างจบที่เรา
     สายๆ ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้า และได้ยินเสียงปลายสาย ขอว่า เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม เค้าพูดว่า เค้าไม่น่าทำแบบนั้นเลย      
    เราปฎิเสธที่จะเป็นเพื่อนกัน และขออย่าไปทำแบบนี้กับใครอีก  
    ไม่กี่วันผ่านไป เราก็ยิ้มได้ จากที่เป็นคนอัธยาศัยดี ไว้ใจคนง่าย ตอนนี้กลัวคนแปลกหน้า ระมัดระวังตัวให้มากขึ้น
    คำว่า กรรม เราจะเจอ กรรมดี กรรมไม่ดี ไปตลอดชีวิต จนกว่าจะตายจากโลกนี้ เราจะไม่จมปักกับอดีต เพราะตอนนี้ เวลานี้เรารู้ดีเรากำลังทำอะไรอยู่ ไม่มีอะไรสามารถทำร้ายจิตใจเราได้นาน จิตใจเราแข็งพอที่จะเผชิญปัญหาทุกอย่างเสมอ อยากให้คนที่อ่าน มีพลัง และเข้มแข็งมีสติตลอดที่ยังมีชีวิต
    ชีวิตนี้จะใช้กรรมเก่าให้หมดและยอมรับมัน และเราขอไม่สร้างกรรมใหม่อีก เราฝึกการคิดก่อนทำ ว่าสิ่งนี้บาปไหม สิ่งนี้มีโทษ มีประโยชน์ต่อใครไหม นี่คือสิ่งที่ทุกคนต้องคิดและทำ
   ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลามาอ่าน อย่างน้อยก็ได้ระบาย อย่างน้อยทำให้ทุกคนรู้ว่า ความทุกข์ที่ทุกคนกำลังเจอ ให้นึกเสมอว่ามีคนอื่นอีกหลายคนทุกข์ยิ่งกว่าเราหลายเท่า คนละเรื่องราวที่ทำให้ทุกข์แตกต่างกันไป
    ขอบคุณค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่