ในยุคที่อะไรก็เร่งรีบ มีแต่เรื่องเครียดๆและกดดัน นอกจากจะทำให้เราป่วยกายง่ายแล้ว ป่วยใจคงไม่รอดค่ะ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์
โรควิตกกังวล แพนิค แต่ก่อนเคยได้ยินชื่อโรคนี้ค่ะ คิดว่าเป็นชื่อเรียกเก๋ๆของคนที่ชอบวิตกกังวลทั่วๆไป และไม่คิดว่าตัวเองจะเป็น และไม่เคยรู้ตัวมาก่อน
เริ่ม เมื่อตอนปี2 เรามีอาการ หายใจไม่ออก หอบเหนื่อย มือสั่น ไปรพ. หมอบอกว่าไม่เป็นอะไร และให้ยานอนหลับ เรามีอาการแบบนี้อยู่อีกหลายครั้ง แต่ไม่เคยคิดสงสัย เพราะมันเป็นอีกวันก็หาย จนเมื่อสองปีก่อน เป็นและเข้ารพ.อีก ตรวจทุกอย่าง เลือด ไทรอย คลื่นไฟฟ้าหัวใจ ปกติ และอาการเริ่มเป็นหนักขึ้น
โรคนี้คนจะกลัวตายเพราะอาการมันเหมือนคนที่กำลังจะขาดใจตายทำให้คนเป็นยิ่งลุกลี้ลุกลน ทรมานมาก เราเป็นมากจะถึงขั้นกลัวการกินยาทุกอย่าง แม้แต่ยาที่หมอจ่ายให้ เรากินแล้วมีอาการต้องล้วงคออาเจียร เพราะเราเพิ่งแพ้ยาไป มันยิ่งทวีความกลัวของเรา จนเราเริ่มกลัวการให้น้ำเกลือ เมื่อเข้ารพ.จะขอร้องพยาบาลให้เอาออกตลอด กดเรียกให้มาเอาออกให้ได้ จนเค้าบอกว่าเราวิตกกังวลมากไป กลัวการทานอาหารเพราะทานแล้วเราจะรู้สึกแน่นหายใจไม่ออกต้องล้วงคอบางครั้ง เวลานอนจะกลัวที่จะหยึดหายใจ เพราะเรามีอาการของโรคหยึดหายใจตอนนอน เราก็กลัวมากขึ้น ไม่อยากจะนอนแล้วอาการก็กำเริบ เรากำลังจะไปหาหมอเฉพาะทางเพื่อนักษาจริงจัง แต่เรากลัวการกินยา เราไม่รุ้จะต้องทำยังไง เราหาชาตาโมมายมาดื่ม พยายามไม่เครียด แต่พอเรานึกถึงอาการ มันก็จะกำเริบขึ้นมา เหมือนเราจะตายในทุกๆวัน มันทรมานมากๆ เหมือนตกนรกทั้งเป็น
แต่พอหาข้อมูลดูหรือถามเพื่อนๆ หลายๆคนก็เป็นและกำลังดูแลรักษาอยู่ เราอยากหายขาดจากโรคนี้ มันทรมานกว่าป่วยกายมากๆค่ะ
สวัสดีโรค แพนิค โรคฮิตในยุคนี้
โรควิตกกังวล แพนิค แต่ก่อนเคยได้ยินชื่อโรคนี้ค่ะ คิดว่าเป็นชื่อเรียกเก๋ๆของคนที่ชอบวิตกกังวลทั่วๆไป และไม่คิดว่าตัวเองจะเป็น และไม่เคยรู้ตัวมาก่อน
เริ่ม เมื่อตอนปี2 เรามีอาการ หายใจไม่ออก หอบเหนื่อย มือสั่น ไปรพ. หมอบอกว่าไม่เป็นอะไร และให้ยานอนหลับ เรามีอาการแบบนี้อยู่อีกหลายครั้ง แต่ไม่เคยคิดสงสัย เพราะมันเป็นอีกวันก็หาย จนเมื่อสองปีก่อน เป็นและเข้ารพ.อีก ตรวจทุกอย่าง เลือด ไทรอย คลื่นไฟฟ้าหัวใจ ปกติ และอาการเริ่มเป็นหนักขึ้น
โรคนี้คนจะกลัวตายเพราะอาการมันเหมือนคนที่กำลังจะขาดใจตายทำให้คนเป็นยิ่งลุกลี้ลุกลน ทรมานมาก เราเป็นมากจะถึงขั้นกลัวการกินยาทุกอย่าง แม้แต่ยาที่หมอจ่ายให้ เรากินแล้วมีอาการต้องล้วงคออาเจียร เพราะเราเพิ่งแพ้ยาไป มันยิ่งทวีความกลัวของเรา จนเราเริ่มกลัวการให้น้ำเกลือ เมื่อเข้ารพ.จะขอร้องพยาบาลให้เอาออกตลอด กดเรียกให้มาเอาออกให้ได้ จนเค้าบอกว่าเราวิตกกังวลมากไป กลัวการทานอาหารเพราะทานแล้วเราจะรู้สึกแน่นหายใจไม่ออกต้องล้วงคอบางครั้ง เวลานอนจะกลัวที่จะหยึดหายใจ เพราะเรามีอาการของโรคหยึดหายใจตอนนอน เราก็กลัวมากขึ้น ไม่อยากจะนอนแล้วอาการก็กำเริบ เรากำลังจะไปหาหมอเฉพาะทางเพื่อนักษาจริงจัง แต่เรากลัวการกินยา เราไม่รุ้จะต้องทำยังไง เราหาชาตาโมมายมาดื่ม พยายามไม่เครียด แต่พอเรานึกถึงอาการ มันก็จะกำเริบขึ้นมา เหมือนเราจะตายในทุกๆวัน มันทรมานมากๆ เหมือนตกนรกทั้งเป็น
แต่พอหาข้อมูลดูหรือถามเพื่อนๆ หลายๆคนก็เป็นและกำลังดูแลรักษาอยู่ เราอยากหายขาดจากโรคนี้ มันทรมานกว่าป่วยกายมากๆค่ะ