เพื่อนสนิทผมเป็น.......ทอม

วันนี้ผมอยามาเล่าประสบการณ์ชีวิตของการมีเพื่อนสนิท.....เป็นทอม ใช่คับเพื่อนสนิทผมเป็นทอม. ทอมที่ไม่ใช่ทอม100%
เรื่องมีอยู่ว่า....ผมชื่อ A. (นามสมมุติ) เริ่มรู้จัก  B. (นามสมมุติ) มันเป็น ผญ ที่หน้าสวย ผิวขาว หุ่นก็อวบนิดๆพอมีน้ำมีนวน  ตั้งแต่จำความได้ ก็เล่นด้วยกันมาตั้งแต่สมัยยังเด็กกับกลุ่มเพื่อนๆแถวบ้าน B. ตอนแรกไม่ได้เป็นทอมหรอกคับ ยังเป็นผู้หญิงอยู่ และเรียนมาด้วยกัน ร.ร. เดียวกัน แต่คนล่ะห้อง  B มันเรียนเก่งมาก ได้เกรด 4ตลอด ส่วนผมน่ะหรอ 555 ไม่ต้องถามคับ แต่ผมจะบอกน่ะ 5555. การเรียนของผมกับBต่างกันสุดขั้ว มันเรียนเก่งส่วนผมค่อยข้างห่วยฐานะทางบ้านก่เช่นกันคับบ้านมันรวย บ้านผมพออยู่พอกินอ่ะคับก็คบกันมาเลื่อยๆ จนถึงช่วง ม.ต้น ก็เรียนที่เดียวกันห้องเดียวกัน มันก่มีแฟน จนมันกับแฟนมันคบกันมาได้ประมณ3ปี(มั่ง) แล้วก็เลิกันด้วยเหตุผลของมือที่3 และมันเสียใจมากเพราะมันรัก  ผช  คนนั้นมาก(แต่ไม่มีไรกัน) มันเป็นคนรักงวนสะงวนตัวมากจึงทำให้ ผช คนนั้นไม่สนใจและมีคนใหม่ และนี่คือจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ B พอถึงช่วง ม.ปลาย มันก็กลายเป็นทอม (ช่วงปีเทอมตอน ม.ต้น ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไร เพราะมันอยู่แต่บ้านอยู่แต่ในห้องทั้งวันทั้งคืนชวนไปไหนก่ไม่ไปบอกกูว่า"กลัวดำ" ดำพ่องงง!! ก่ใส่เสื้อแขวยาวดิสัส แม้แต่กลางคืนก่ไม่ไป  อิสัส!! จะเป็นผีเฝ้าห้องหรือไง ส่วนตัวผมน่ะ ไม่อยากเข้าไปเรียกถึงที่ห้องหรอกคับเกรงใจพ่อแม่มัน ก่โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว เดียวมันจะดูไม่ดี เลยโทรชวนสะเป็นส่วนใหญ่) พอมันกลายเป็นทอม ผมก่เริ่มมีแฟน มันก่มีแฟน ผมก่คบกันไม่นานเท่าไรประมาณปีกว่าๆก่เลิกกันไป  B  ก่เหมือนกันคับ คบได้ไม่นานก่เลิก หลังจากนั้นมาก่โสดมาตลอดจนถึงช่วง ปี2 เหมือนเดิมแหละคับ เพราะความเป็นเพื่อนสนิดจึงเลือกมหาลัยเดียวกัน แต่คนล่ะคณะ หอพักที่เดียวกัน เพราะเวลามันหิวมันชอบเรียกให้ผมทำกับข้าวมันกินตลอด (ถึงผมจะเรียนไม่ค่อยเก่งแต่ผมทำอาหารเก่งน่ะ 5555) ไอ่ Bก่เหมือนเดิมเป็นทอม แต่ผมมันเริ่มยาวล่ะ เหมือนมันจะเลิกเป็นทอมแต่ยังตัดสินใจไม่ได้(มั่ง) ผมเป็นคนที่ขี้สังเกตุ น่ะคับ แต่บ้างครั้งผมกับ Bก่ทะเลาะกันบ้าง ด้วยความที่สนิดกันรู้ทุกเรื่อง บ้างทีผมเตือนไรก่ไม่ค่อยฟัง (พอเดือดร้อนมาก่กู. กูล่ะอยากตบงง) ส่วนใหญ่ผมเป็นคนง้อน่ะถึงผมจะไม่ผิดก่ตาม Bมันเป็นคนชอบคิดมาก ผมเลยจำเป็นต้องยอมทุกเรื่องเพราะกลัวมันจะเป็นไมเกรน (ตอนนั้นไม่ได้คิดไรกับมันน่ะด้วยความที่รู้ทุกเรื่องของกันและกันจึงจำเป็นต้องยอม) พอขึ้นปี3. ปีนี้แหละคับปัญหาหนักเลย เรื่องมีอยู่ว่า Bมันมีแฟนและรักกันมากจู่ๆก่เลิกกันไปและเป็นครั้งแรกที่มันชวนผมกับกลุ่มเพื่อนๆไปกินเหล้าน่ะร้านแห่งหนึ่ง ซึ่งอิBไม่ค่อยจะไปสังสรรค์ยุแล้ว พอกินจนเริ่ทเมากันล่ะ ก่แยกย้ายกันกลับหอพัก ส่วนตัวอิBก่เมา แต่มันยังมีสติยุน่ะคับเดินก่ เชไปเชมาและผมก่มีพาละ คือต้องพาอิBแบกกลับห้อง พอถึงห้องมันปุ้ม เอามันไปนอนบนเตียงถอนรองเท้าถอดเสื้อกันหนาว แล้วก่เช็ดหน้า (ถ้าเป็นผู้ชายที่มันหื่นๆน่อยผมว่าคงไม่รอด) แต่ผมเป็นสุภาพบุรุษพอคับ ถ้าฝ่ายนู้นไปเอ่ยปากว่า "กู เยสสสสสกูที" ก่จะไม่ทำคับ ยิ่งเพื่อนสนิทยิ่งแล้วใหญ่ เข้าเรื่องเลยดีกว่าคับ พอเช็ดหน้ามันเสร็จห่มผ้าให้ ผมก่กำลังจะกลับห้อง Bมันก่บอกว่า A อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนกูช่วยเหลือตัวเองไม่ได้จะทิ้งกูเหรอ (ก่น่ะจำเป็นต้องอยู่คับ) พอถึงเวลาผมจะกลับมันก่ไม่ให้กลับ ผมก่ถามมันไปตรงๆเลย ตกลงจะให้กูนอนเป็นเพื่อนใช่ไหม?  มันตอบใช่ (เพราะคำว่าเพื่อนสนิดนี่แหละคับ กูไม่ได้คิดไรกับมัน) มันนอนบนเตีงส่วนผมนอนข้างล่างโดยทีมีหมอน1ใบกลับเสื้อแขวยาว1ตัว อิBก่หลับปุ๋ยยย (อิสัสส) พอมากช่วงดึกๆประมาณตี3มั่ง เจอปัญหาใหญ่มากคับ อิBมันตื่นและพูว่า A.มานอนบนเตียงกับกูก่ได้น่ะ(เตียงประมาณ5ฟุตได้มั่งคับพอนอนได้สัก2คน) โดยส่วนตัวผมก่ไม่ได้คิดไรมาก มันชวนก่OK เพราะกูนอนพื้นล่ะเย็นยย พอนอนไดสักพักกำลังจะหลับ อิBก่มากอดผมแต่ผมก่เชยๆน่ะ(เชยๆจริงๆน่ะ) แล้วผมก่หันหน้าไปหามันจู่ๆ อิBก่จูบผมสะงั้น ผมนี่ตกใจ เพราะผมไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ จากนั้นผมก่ดีดตัวถอยห่าง และสตั่นไป10วิ จากนั้น อิBมันก่พูดว่า ทำไม เป็นกูไม่ได้หรอ กูทำผิดอะไร เข้าใจความรู้สึกกูบ้างก่ได้ว่าตอนนี้กูรู้สึกยังไงกับ(ก่กูไม่รู้ไงสัส และไม่เคยคิดด้วย อิ ยยย ) คือผมนี่พูดไมออกเลยยังอยู่ในช่วงสตั้น  (เขาว่ากันว่า คนที่กินเหล้าจนเมาเวลามันจะพูดอะไรออกมานั้น หมายถึงมันกำลังละบายความรู้สึกของมันออกมา) หลังจากผมหายสตั้นปุ้ม อิBก่เข้ามาจูบผมอีกรอบ ซึ่งผมก่เริ่มรู้ล่ะว่ามันต้องการอะไรจากผม หลังจากจูบกันเสร็จ อิBมันก่พูดขึ้นมาว่า กูรักน่ะ รักมานานแล้วด้วย ที่เป็นทอมเพราะอย่างให้ความรู้สึกที่มีต่อมันหายไปแต่มันไม่หายไปเลยถึงแม้กูจะมีแฟนก่ตามรักกับแฟนมากเท่าไรความรู้สึกที่มีต่อก่ไม่หายไปเลยทุกๆครั้งที่กูเสียใจก่มีแต่ที่ยุข้างๆกูตลอด แล้วยังงี้ไม่ให้กูรักได้ไงว่ะ  ด้วยความที่ผมเป็นเพื่อนสนิทจึงเข้าใจความรู้สึกมันดี ก่เลยปล่อยไปตามน้ำ จากนี้ไม่ต้องเล่าน้อ ก่รู้ๆกันอยู่ แต่ติดอยู่ที่ว่า ปล่อยใน แต่อิBมันก่ฉลาดน้อ พอตื่นมามันก่รีบเรียกให้ผมตื่นส่งมันไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน (อันนี้ผมไม่แน่ใจว่าเขากินกันยังไง แต่อิBมันรู้) พอหลังจากนั้นผมก่ถามมันว่ารักกูทำไมไม่บอกกูตรงๆ มันกลับตอบมาว่า ถ้ากูบอกไปแล้วไม่ OKล่ะ  แล้วความสัมพันธ์กูบกับจะเหมือนเดิมหรอ?  จะมองหน้ากันติดไหม?  มันพูดไปร้องไห้ไป ผมก่ทำไรไม่ได้นอกจากเช็ดน้ำตาให้เท่านั้น สักพักมันกลับถามผมว่า แล้วล่ะรักกูไหมกูยอมมีไรกับแค่คนเดียว และครั้งแรกของกูด้วย ส่วนตัวผมแล้วคิดว่า ผญ ที่ยอมขนาดนี้แล้วเขาคงไม่ทำให้เราต้องมานั่งเสียใจที่หลัง แน่นอน เพราะอย่างน้อยมันก่พิสูญแล้วว่ามันรักผมจิงๆ เพราะเหตุนี้
เพื่อนสนิทจึงกลายมาเป็นแฟนกัน ผมไม่รู้น่ะว่ามันคิดยังไงถึงมาบอกตอนนี้แต่ผมก่ว่ามันดีน่ะการที่เรารักคนที่รักเราดีกว่ารักคนที่เราไปรักเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะรักเราจิงหรือปล่าว จนทุกวันนี้ก่มีลูกด้วยกันล่ะ
ปล.เรื่องทั้งหมดที่ผมเล่ามาบ้างคนคิดว่าจะเป็นเรื่องแต่งขึ้นมา แต่ผมบอกตรงๆเลยน่ะครับ มันคือเรื่องจริงไม่มีตัวแสดง