สวัสดีครับ ผมยืมเมลเพื่อนมาตั้งเนื่องจากสมัครเองไม่เป็น555 นี่เป็นกระทู้แรกผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะครับ
ผมขอใช้นามสมมุตินะครับ ผมชื่อพีครับ ส่วนแฟนชื่อบี เราคบกันมาเกือบสองปีแล้ว เรารู้จักกันผ่านเฟซบุ๊คครับ เจอกันไม่ค่อยบ่อยนัก ฐานะทางบ้านเขาถือว่าดีครับ เป็นครูทั้งตะกูล พี่ชายเขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลสัตว์ครับ ส่วนทางบ้านผมค่อนข้างแย่ครับ ผมเรียนจบแค่ม.3เนื่องจากทางบ้านมีปัญหาส่งเรียนได้แค่คนเดียวผมเป็นลูกคนเล็กเลยต้องสละสิทธิ์ให้พี่ที่ต้องเข้าเรียนมหาลัย ผมเรียนกศนครับ เขาเรียนร.ร ประจำจังหวัด เวลาเพื่อนเขาถามว่าเเฟนเรียนที่ไหน ผมรู้ว่าเขาอึดอัดที่ต้องตอบว่าเรียนกศน 555 บางทีผมก็อยากออกห่างเขานะครับ แต่ผมรักเขา แต่บางทีความรักมันก็กินไม่ได้ ผมต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง เวลาไม่ค่อยมีให้เขา ถึงวันครบรอบของขวัญผมไม่เคยมีให้เขาเลย เขาใช้ของที่มียี่ห้อทั้งนั้นครับ เสื้อยืดตัวละพันซึ่งของผมตัวละ400ถือว่าแพงมากแล้ว ผมรู้สึกต่ำต่อยกว่าเขามาก เวลาที่บ้านเขาถามว่าพ่อแม่ผมทำงานอะไรเงินเดือนพ่อกับแม่ผมกับผมรวมกันยังไม่ได้ครึ่งเงินเดือนแม่เขาคนเดียวเลยครับ ผมมีแค่ความรักจริงๆครับ แต่ผมไม่มีอนาคต..
ทำไงดีครับ ผมรู้สึกไม่คู่ควรกับแฟนตัวเอง
ผมขอใช้นามสมมุตินะครับ ผมชื่อพีครับ ส่วนแฟนชื่อบี เราคบกันมาเกือบสองปีแล้ว เรารู้จักกันผ่านเฟซบุ๊คครับ เจอกันไม่ค่อยบ่อยนัก ฐานะทางบ้านเขาถือว่าดีครับ เป็นครูทั้งตะกูล พี่ชายเขาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลสัตว์ครับ ส่วนทางบ้านผมค่อนข้างแย่ครับ ผมเรียนจบแค่ม.3เนื่องจากทางบ้านมีปัญหาส่งเรียนได้แค่คนเดียวผมเป็นลูกคนเล็กเลยต้องสละสิทธิ์ให้พี่ที่ต้องเข้าเรียนมหาลัย ผมเรียนกศนครับ เขาเรียนร.ร ประจำจังหวัด เวลาเพื่อนเขาถามว่าเเฟนเรียนที่ไหน ผมรู้ว่าเขาอึดอัดที่ต้องตอบว่าเรียนกศน 555 บางทีผมก็อยากออกห่างเขานะครับ แต่ผมรักเขา แต่บางทีความรักมันก็กินไม่ได้ ผมต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง เวลาไม่ค่อยมีให้เขา ถึงวันครบรอบของขวัญผมไม่เคยมีให้เขาเลย เขาใช้ของที่มียี่ห้อทั้งนั้นครับ เสื้อยืดตัวละพันซึ่งของผมตัวละ400ถือว่าแพงมากแล้ว ผมรู้สึกต่ำต่อยกว่าเขามาก เวลาที่บ้านเขาถามว่าพ่อแม่ผมทำงานอะไรเงินเดือนพ่อกับแม่ผมกับผมรวมกันยังไม่ได้ครึ่งเงินเดือนแม่เขาคนเดียวเลยครับ ผมมีแค่ความรักจริงๆครับ แต่ผมไม่มีอนาคต..