ผมเผลอเอาปากกาไปเขียนบนโต๊ะเขียนหนังสือที่ห้องของผม ผมพยายามลบรอยปากกาที่เผลอเขียนมันลงไป พยายามลบเท่าไหร่มันก็ยังไม่หมด พยายามลบมันต่อไป จนในที่สุดรอยนั้นจางหายไป แต่แล้วผมลองสังเกตบริเวณที่ผมลบรอยปากกา มันทำให้สีของโต๊ะเขียนหนังสือผมตรงรอยลบมันดูหมองกว่าบริเวณอื่นของโต๊ะ นั้นมันทำให้ผมเสียดายที่ลบรอยปากกาไป จนทำให้ผมคิดว่าถ้าวันนั้นผมไม่พยายามลบ แล้วปล่อยให้รอยปากกามันจางหายไปเอง โต๊ะของผมสีมันคงไม่หมองแค่จุดเดี่ยวแบบนี้
เห็นไหมครับ บางครั้งการที่เราพยายามลบ หรือลืมใครไปจากความทรงจำของเรา มันก็ยังสร้างบาดแผลใหม่ ขึ้นมาซ้อนทับบาดแผลเก่า ใช่ครับ ผมเป็นอีกคนที่พยายามลืมใครออกไปจากชีวิต แต่ที่จริงเราไม่ได้ลืมมันไปหมดหรอกครับ ที่เรากำลังคิดถึงมันอาจไม่ใช่แค่เราคิดถึงในตัวตนของเขา แต่เรากำลังคิดถึงช่วงเวลาที่เราเคยใช้ร่วมกัน เรากำลังคิดถึงความทุกข์ ความทรงจำดีๆ รอยยิ้ม รอยน้ำตา ซึ่งความทรงจำเหล่านี้มันไม่มีวันที่เราจะลบมันออกจากความทรงจำของเราได้เลย
อย่าพยายามลืมหรือลบใครเลยครับ เพราะการที่เราพยายามลืมใคร นั้นมันหมายถึงเรากำลังกลับไปคิดถึงเรื่องราวที่มีเขาเข้ามาในความทรงจำ เมื่อเป็นแบบนั้น เราเลยต้องอยู่กับมัน ถึงแม้ว่าจะเต็มใจที่จะอยู่หรือไม่ก็ตาม เมื่อเรารู้ฐานะของเรากับเขาแล้ว การรับรู้ความรู้สึกคิดถึงรู้จักการวางตัว
บางช่วงชีวิตอาจสอนเราว่า เมื่อใครบางคนเดินจากไปความทรงจำที่ยังคงอยู่ มันคือสิ่งเดียวที่ทำให้เราคิดถึงคนคนนั้น
เราไม่สามารถลืมบางสิ่งบางอย่างได้ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่บอกให้รู้ว่า ครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้นจริงและเอาไว้เป็นเครื่องเตือนใจเสมอว่า "มันกลับไปไม่ได้แล้วนะ ทำวันนี้ให้มีความสุขกว่าเดิมด้วยนะ
#แด่หัวใจทุกดวงที่กำลังจะเข้มแข็ง #แด่ผมเอง
บ้างครั้ง การที่เราพยายามลบรอยบางอย่าง มันกลับทำให้รอยนั้นยิ่งชัดเจน
เห็นไหมครับ บางครั้งการที่เราพยายามลบ หรือลืมใครไปจากความทรงจำของเรา มันก็ยังสร้างบาดแผลใหม่ ขึ้นมาซ้อนทับบาดแผลเก่า ใช่ครับ ผมเป็นอีกคนที่พยายามลืมใครออกไปจากชีวิต แต่ที่จริงเราไม่ได้ลืมมันไปหมดหรอกครับ ที่เรากำลังคิดถึงมันอาจไม่ใช่แค่เราคิดถึงในตัวตนของเขา แต่เรากำลังคิดถึงช่วงเวลาที่เราเคยใช้ร่วมกัน เรากำลังคิดถึงความทุกข์ ความทรงจำดีๆ รอยยิ้ม รอยน้ำตา ซึ่งความทรงจำเหล่านี้มันไม่มีวันที่เราจะลบมันออกจากความทรงจำของเราได้เลย
อย่าพยายามลืมหรือลบใครเลยครับ เพราะการที่เราพยายามลืมใคร นั้นมันหมายถึงเรากำลังกลับไปคิดถึงเรื่องราวที่มีเขาเข้ามาในความทรงจำ เมื่อเป็นแบบนั้น เราเลยต้องอยู่กับมัน ถึงแม้ว่าจะเต็มใจที่จะอยู่หรือไม่ก็ตาม เมื่อเรารู้ฐานะของเรากับเขาแล้ว การรับรู้ความรู้สึกคิดถึงรู้จักการวางตัว
บางช่วงชีวิตอาจสอนเราว่า เมื่อใครบางคนเดินจากไปความทรงจำที่ยังคงอยู่ มันคือสิ่งเดียวที่ทำให้เราคิดถึงคนคนนั้น
เราไม่สามารถลืมบางสิ่งบางอย่างได้ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่บอกให้รู้ว่า ครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้นจริงและเอาไว้เป็นเครื่องเตือนใจเสมอว่า "มันกลับไปไม่ได้แล้วนะ ทำวันนี้ให้มีความสุขกว่าเดิมด้วยนะ
#แด่หัวใจทุกดวงที่กำลังจะเข้มแข็ง #แด่ผมเอง