ครอบครัวไม่เคยพูดให้กำลังใจ ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ชอบพูดซ้ำเติม รู้สึกอยากหนีไปไกลๆ ไปทำงาน เก็บเงิน เลี้ยงตัวเองไปวันๆ ทุกวันนี้เบื่อสังคม ไม่พบปะผู้คน เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า ชอบนอนอ่านอะไรไปเรื่อย ดูยูทูปอยู่ในห้อง วันๆไม่คุยกับใคร ป่วยแค่ไหน ครอบครัวก็ไม่สนใจเลยอ่ะ สนใจแต่ลูกหลานคนอื่นๆ เราทำอะไรก็โดนบ่นโดนว่าตลอดเลย ทั้งที่ก็ทำงานบ้าน ทำกับข้าว ล่าสุดเขาบอกว่าไปหางานทำแล้วก็ไปทำงาน ไม่ต้องกลับมาบ้าน ที่บ้านไม่เห็นมีอะไรให้ต้องอยากกลับ (จขกท. ลาออกจากมหาลัย แม่ส่งเรียนไม่ไหว ตั้งใจจะไปทำงานและหาเงินเรียนเอง) ทั้งๆที่หลานคนอื่นๆไม่ทำอะไรเขาก็ไม่ว่า คุยกันสนุกสนาน แต่กับเรา เขาไม่คุย เราทำทุกอย่าง ทำดีให้ตาย ก็ไม่มีสักครั้งที่จะว่าเราดี ไม่เคยปกป้อง ชอบพูดให้เราดูแย่ในสายตาชาวบ้าน แบบ มันไม่อยากเรียนแล้ว ลาออกมาอยู่บ้าน แต่ จขกท อยากเรียนนะ ที่ออกมาก็คุยกันรู้เรื่องแล้ว เพราะลูกหลายคน ส่งไม่ไหว แต่กับหลานอีกคน พูดแบบมีแต่สิ่งดีๆให้อ่ะ เล่นมือถือก็ไม่โดนว่า ตื่นสายก็ไม่ว่า กับข้าวไม่เคยทำให้กินก็ไม่ว่า แต่เรา.....ทำดีให้ตาย ก็โดนว่า ไม่รู้เวรกรรมอะไร รู้สึกอยู่คนเดียวอ่ะ ไม่มีกำลังใจ ไม่เคยได้ยินคำว่า สู้ๆจากครอบครัว จะไปทำงานสร้างชีวิตเลี้ยงดูตัวเองไปวันๆ แล้วส่งเงินให้พ่อแม่รายเดือน จนแก่ได้มั้ย ชีวิตนี้คิดว่าคงต้องพึ่งตัวเองทั้งทางกายและทางใจแล้วแหละ
รู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว ครอบครัวไม่สนใจ เหมือนเป็นโรคซึมเศร้า เคยมั้ย