อธิบายไม่ถูกค่ะ คบก็ไม่ได้ คุยก่อน...ก็ไม่ได้ อยู่ไปได้เพราะsex
เราต้องการให้เค้ามีอยู่แต่เราก็ไม่ได้โหยหา ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง เค้ามีของเค้า ส่วนเราเหมือนมีความสัมพันธ์นี้เป็นเครื่องยืนยันตัวตนอะไรบางอย่างในใจ ไม่อยากยอมรับความจริงที่ว่าเมือไม่มีความสัมพันธ์นี้เราแทบไม่มีอะไรเลย... ไม่มีตัวตนที่เป็นเราหลงเหลืออยู่... เมื่อก่อนยังจำได้ว่าแสดงเป็นใคร แต่ตอนนี้ทุกเรื่องทับทมกันไปหมดจนไม่รู้ว่าเรื่องไหนเป็นของเรา เว้นแต่ตอนอยู่กับเค้าที่เรารู้สึกว่าเราเป็นเราได้เสมอ เราไม่ถูกใจกับความสัมพันธ์ใหม่แม้พยามเปิดใจกว้างแค่ไหน ไม่ไปไหน ไม่คบเพื่อนเพิ่ม... เหมือนทศกัณฑ์ที่เก็บดวงใจเอาไว้ซ่อนเอาไว้ หาพื้นที่ปลอดภัย เรารู้สึกว่าเราไม่มีคนๆนี้ไม่ได้ ต้องการให้เค้ายังอยู่..เพียงแค่แสดงตัวตนว่ายังอยู่แค่ไม่บล็อคไลน์ตอนดึก ถึงไม่ได้คุยแต่ยังอุ่นใจได้ว่ายังอยู่....คุณจะไม่ไปไหน
'' เราสองคนสัญญากันนะ เราจะเลนซ่อนแอบกันในห้องๆนี้ ฉันให้เธอแอบ เร็วสิ ฉันนับล่ะนะ1 2 3...''
....ฉันไม่เห็นคุณหรอกตอนที่คุณซ่อนอยู่มุมไหนสักแห่งในห้องนี้ แต่ฉันรู้ รู้ว่าคุณอยู่ และเราจะหากันเจอ...
แต่..คุณออกจากห้องนี้ไปล่ะ แค่ก้าวเดียวที่ออกไปก็เป็นระยะห่างที่ไกลแสนไกลเหลือเกินนะ..ไกลมาก
ขอโทษที่มาระบายความในใจตรงนี้นะคะ ขอบคุณค่ะที่อ่านจนจบ
เหมือนมีความสัมพันธ์นี้เป็นเครื่องยืนยันตัวตนอะไรบางอย่างในใจ
เราต้องการให้เค้ามีอยู่แต่เราก็ไม่ได้โหยหา ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง เค้ามีของเค้า ส่วนเราเหมือนมีความสัมพันธ์นี้เป็นเครื่องยืนยันตัวตนอะไรบางอย่างในใจ ไม่อยากยอมรับความจริงที่ว่าเมือไม่มีความสัมพันธ์นี้เราแทบไม่มีอะไรเลย... ไม่มีตัวตนที่เป็นเราหลงเหลืออยู่... เมื่อก่อนยังจำได้ว่าแสดงเป็นใคร แต่ตอนนี้ทุกเรื่องทับทมกันไปหมดจนไม่รู้ว่าเรื่องไหนเป็นของเรา เว้นแต่ตอนอยู่กับเค้าที่เรารู้สึกว่าเราเป็นเราได้เสมอ เราไม่ถูกใจกับความสัมพันธ์ใหม่แม้พยามเปิดใจกว้างแค่ไหน ไม่ไปไหน ไม่คบเพื่อนเพิ่ม... เหมือนทศกัณฑ์ที่เก็บดวงใจเอาไว้ซ่อนเอาไว้ หาพื้นที่ปลอดภัย เรารู้สึกว่าเราไม่มีคนๆนี้ไม่ได้ ต้องการให้เค้ายังอยู่..เพียงแค่แสดงตัวตนว่ายังอยู่แค่ไม่บล็อคไลน์ตอนดึก ถึงไม่ได้คุยแต่ยังอุ่นใจได้ว่ายังอยู่....คุณจะไม่ไปไหน
'' เราสองคนสัญญากันนะ เราจะเลนซ่อนแอบกันในห้องๆนี้ ฉันให้เธอแอบ เร็วสิ ฉันนับล่ะนะ1 2 3...''
....ฉันไม่เห็นคุณหรอกตอนที่คุณซ่อนอยู่มุมไหนสักแห่งในห้องนี้ แต่ฉันรู้ รู้ว่าคุณอยู่ และเราจะหากันเจอ...
แต่..คุณออกจากห้องนี้ไปล่ะ แค่ก้าวเดียวที่ออกไปก็เป็นระยะห่างที่ไกลแสนไกลเหลือเกินนะ..ไกลมาก
ขอโทษที่มาระบายความในใจตรงนี้นะคะ ขอบคุณค่ะที่อ่านจนจบ