เราเล่าต่อจาก ที่เราแอบชอบรุ่น คือเราคุยกันได้สักพักแล้วเราก็ตัดสินใจที่จะบอกชอบพี่แกพอเราบอกไปแล้ว พี่แกก็ตอบมาว่า พี่ก็ยิ้ม เราก็ยิ้มแต่สักพักเราก็บอกพี่เขาว่าทุกโพสต์เฟรมหมายถึงพี่หมดเลยน้ะรู้ไม พี่แกก็ตอบมาว่าเอ้าหรอพี่พึ่งรู้ เราไม่ได้คิดอะไรเราตัดสินใจถามพี่แกอีกรอบเรื่องแฟนพี่แกเราถามไปว่าพี่มีแฟนแล้วใช่ไมพี่แกก็บอกว่า มีคุยเหมือนแฟน เราก็งงสักพัก เราก็อ่อ เข้าใจละเราก็พูดไปว่าอ่อพี่มีแล้วใช่ม่ะ55น้องว่าแล้วคือตอนนั้นเฟรมน้ำตาตกแล้วแต่ฝืนยิ้มคุยต่อ พี่แกก้ตอบมาตรงๆ ใช่พี่มีแฟนแล้ว55 เรานิ่งไปสักพัก 55หรอแล้วแฟนพี่จะตบน้องไมเนี่ยน้องขอโทษ55 พี่แกก้บอกไม่ถึงขนาดนั้น ขนาดโทรศัพท์ยังไม่ได้คุยกัน เรยพี่ชินแล้วถึงพี่จะทำไรมันก็ไม่สนพี่หรอ ชินแล้ว เราก็ตอบไปว่าเป็นเฟรมน้อยใจแย่เลย

พี่แก ชินแล้ว555 เราหืมม ความรักก็เหมือนกับฝนน่ากลัวไม่ต่างกัน เลยน้อ พี่แก คงงั้น เราก็ เจ็บเรยน้อ

พี่แกอืม ชิน เราก้บอกว่าเฟรมเนี่ยเจ็บ พี่แกก็555 พี่แกก้บอกไปนอนได้แล้ว เรานิ่งไปเพราะร้องไห้หนักมากกลับเพื่อนอยู่เพราะอกหักทั้งที่ยังไม่ยังไม่เริ่ม


เราก็ตอบไปว่าพี่ไปนอนเถอะเฟรมยังไม่ง่วง

แล้วเราเริกเล่นเฟส2วันเราลบ Messenger ทิ้งออกจากระบบเฟส ทิ้งทุกอย่างเราอกหักหนักมาก เราร้องไห้เรารักพี่เขามากเหมือนเราเป็นคนคั่นเวลามากกว่า
ขอบคุณล่วงหน้าที่เข้ามาอ่าน


คิดยังไงกับข้อความนี้แล้วก็ไปจะทำไงดี
แล้วเราเริกเล่นเฟส2วันเราลบ Messenger ทิ้งออกจากระบบเฟส ทิ้งทุกอย่างเราอกหักหนักมาก เราร้องไห้เรารักพี่เขามากเหมือนเราเป็นคนคั่นเวลามากกว่า
ขอบคุณล่วงหน้าที่เข้ามาอ่าน